รูปแบบการพัฒนาการบริหารจัดการศาสนสมบัติของวัด อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีเป็นการศึกษาวิจัยแบบผสานวิธี ใช้แนวคิดเกี่ยวกับการบริหารจัดการศาสนสมบัติของวัด และแนวคิดเกี่ยวกับพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการศาสนสมบัติของวัดเป็นกรอบการวิจัย พื้นที่วิจัย คือ อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม กลุ่มตัวอย่าง คือ เจ้าอาวาส ผู้ช่วยเจ้าอาวาส กรรมการวัด และไวยาวัจกรวัดในอำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม จำนวน 330 คน ใช้วิธีคัดเลือกแบบแบ่งชั้นอย่างเป็นสัดส่วน โดยเบื้องต้นทำการสุ่มกลุ่มตัวอย่าง โดยการสุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย จากนั้นจึงทำการสุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มอย่างเป็นระบบ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยมี 2 ชนิด คือ 1) แบบสัมภาษณ์ 2) แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยส่วนการวิจัยเชิงปริมาณ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิธีการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ การวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิเคราะห์เนื้อหาแล้วเขียนบรรยายเชิงพรรณนา

ผลการวิจัยพบว่า 1)การบริหารจัดการศาสนสมบัติของวัด อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม มีความคิดเห็นในภาพรวมอยู่ในระดับมาก 4.05 2)การพัฒนารูปแบบการจัดการศาสนสมบัติของวัด อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม พบว่า มีความคิดเห็นในภาพรวมอยู่ในระดับมาก 4.05 3)จากการทดสอบสมมติฐานสามารถพยากรณ์ความสำเร็จของรูปแบบการพัฒนาการบริหารจัดการศาสนสมบัติของวัด อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม ได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 โดยมีค่าในการทำนาย (R²) เท่ากับ 0.778 จึงสามารถทำทายปัจจัยที่มีผลต่อรูปแบบการจัดการสิ่งแวดล้อมแบบมีส่วนร่วมขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในอำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี ได้ร้อยละ 77.80 โดยสามารถเขียนสมการพยากรณ์ได้ดังนี้ 

          สมการพยากรณ์ในรูปแบบคะแนนดิบ   = 2.242 + 0.20 (X₅) + 0.15 (X₁) + 0.63 (X₄)

          สมการพยากรณ์ในรูปแบบคะแนนมาตรฐาน   _tot = 0.44 (Z₅) + 0. 26 (Z₁) + 0.12 (Z₄)