การสร้างความปรองดองสมานฉันท์สำหรับเยาวชนไทยโดยใช้หลักบวร: บ้าน วัด โรงเรียน

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีรูปแบบการวิจัยเป็นการวิจัยเชิงผสานวิธี วัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษารูปแบบการสร้างความปรองดองสมานฉันท์สำหรับเยาวชนไทย 2) พัฒนารูปแบบการสร้างความปรองดองสมานฉันท์สำหรับเยาวชนไทย และ 3) นำเสนอรูปแบบการสร้างความปรองดองสมานฉันท์สำหรับเยาวชนไทย โดยใช้หลักบวร: บ้าน วัด โรงเรียน ประชากรคือ เยาวชนผู้เข้าร่วมโครงการ “บวร” ร่วมใจสร้างชุมชนคุณธรรม จำนวน 30,800 คนจากทั่วประเทศ กลุ่มตัวอย่างสุ่มแบบแบ่งกลุ่มจาก กอ.รมน.ภาค 1-4 รวมจำนวน 400 คน เก็บข้อมูลเชิงปริมาณด้วยแบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน เก็บข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการสนทนากลุ่มเฉพาะ ผู้ให้ข้อมูลหลักที่เป็นผู้เชี่ยวชาญและผู้เกี่ยวข้องกับโครงการ คัดเลือกแบบเจาะจง จำนวน 17 รูป/คน และการสังเกตแบบมีส่วนร่วม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหาแล้วเขียนบรรยายเชิงพรรณนา ผลการวิจัย พบว่า

               1) การสร้างความปรองดองสมานฉันท์สำหรับเยาวชนไทยที่เหมาะสม คือ การสร้างวัฒนธรรมการเรียนรู้ การใช้สื่อใหม่ และกิจกรรมการจัดค่าย

               2) รูปแบบกิจกรรม ประกอบด้วย การอบรมเรื่อง “บวร” กับการสร้างความปรองดองสมานฉันท์ในสังคมไทยด้วยหลักศีล 5, กิจกรรมธรรมะแรลลี่, กิจกรรมจิตอาสา, กิจกรรมสร้างเสริมภูมิปัญญาท้องถิ่น กิจกรรมจุดเทียนแห่งปัญญา พิธีต้อนรับชาวค่าย และพิธีอำลาชาวค่าย

               3) ผลการประเมินความรู้ความเข้าใจ ทัศนคติ และพฤติกรรม พบว่า เยาวชนมีความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องร้อยละ 80 และมีความเข้าใจที่ไม่ถูกต้องร้อยละ 20 ทัศนคติภาพรวมอยู่ใน “ระดับสูง” ด้านบวกที่มีระดับดีที่สุด คือ การคืนเงินให้แก่พ่อค้าที่ทอนเงินเกินเป็นการกระทำที่ถูกต้อง ด้านลบที่ไม่ควรประพฤติมากที่สุด คือ การดื่มเหล้า เบียร์ เวลามีงานเลี้ยง พฤติกรรมความปรองดองสมานฉันท์ อยู่ใน “ระดับสูง” และพฤติกรรมจากการสังเกตอยู่ที่ “ระดับมาก” ทุกพฤติกรรม