การศึกษาภาษาศาสตร์แขนงจ้วง-ไตกลุ่มภาษาพบใหม่ใน ประเทศสาธารณรัฐประชาชนจีน

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้คือ เพื่อศึกษาภาษาของกลุ่ม
ชาติพันธุ์ในประเทศจีนแขนงจ้วง–ไตกลุ่มภาษาพบใหม่ได้แก่ภาษาหลิน
เกาและภาษาอู่เส้อเปรียบเทียบภาษาสมาชิกในแขนงจ้วง-ไตเดิม ได้แก่
ภาษาปู้อี ภาษาไตและภาษาจ้วง วิธีวิจัยเป็นการวิจัยเอกสาร โดยมุ่ง
สังเคราะห์เอกสารภาษาจีนของนักวิชาการจีน แล้วนาเสนอข้อมูลเชิงชาติ
พันธุ์วรรณนาและการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ทางภาษาศาสตร์ ผล
การศึกษา พบว่า นักวิชาการจีนยังคงยึดถือการจัดภาษาปู้อี ไต จ้วง หลิน
เกาและอู่เส้อไว้ในตระกูลภาษาจีน - ทิเบต เนื่องจากมีร่องรอยคาศัพท์ที่
สามารถสืบสาวไปถึงภาษาจีนโบราณที่เรียกว่า“คาศัพท์ร่วมโบราณ”และ
ยังพบคาศัพท์ที่ไม่ร่วมเผ่าพันธุ์กับภาษาไทย แต่สามารถหาคาศัพท์ร่วมใน
ภาษาจีนได้ คาศัพท์เหล่านี้มีทั้งที่เป็นคาศัพท์ร่วมโบราณและคายืมเก่า
นอกจากนี้ยังมีคาศัพท์และรูปแบบไวยากรณ์บางอย่างยืมมาจากภาษาจีน
ด้วย จากการวิเคราะห์ทางชาติพันธุ์วรรณนา ระบบเสียง ระบบคา และ
ระบบไวยากรณ์เพื่อเปรียบเทียบความสัมพันธ์ระหว่างกันพบว่า ภาษา
สมาชิกแขนงจ้วง-ไตเดิมมีลักษณะสัมพันธ์กับภาษาอู่เส้อ ซึ่งมีถิ่นฐานอยู่
บนแผ่นดินใหญ่ มากกว่าภาษาหลินเกา ซึ่งแยกตัวออกไปอยู่บนเกาะ
ห่ายหนานแล้ว