การศึกษาการจัดการโซ่อุปทานของผู้ประกอบการ หอยสองฝา: กรณีศึกษา อ่าวบ้านดอน จังหวัดสุราษฎร์ธานี
Main Article Content
บทคัดย่อ
This research has applied the Supply Chain Operations Reference Model (SCOR Model). The purpose of this research was to investigate the linkages of bivalve supply chain in the Bandon Bay, Surat Thani. The in-depth interview was used to collect the data from bivalve’s entrepreneurs. The results showed that the supply chain structure of cockles and mussel is composed of six main components: Suppliers, Farmers, Middlemen, Traders, Retailers, and Consumers. For Oysters contain 5 main components, lacking in the suppliers. Each component is associated connecting from upstream to downstream, starting from suppliers until forwarded to consumers. The main problem is the inadequacy of consumer demand. Therefore, it should improve the management in terms of production planning. In addition, the supply chain is still lacking in operational strategy through cooperation or partnerships. The government should support the restoration of natural resources to be abundant as a source of aquaculture.
Article Details
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ชมพูนุท ด้วงจันทร์, พิมพลักษณ์ พลจรัส, อันธิกา ทรัพย์สมบูรณ์, อุษา เรณุมาศ, และคีริศา กันพ้นภัย. (2555). การศึกษาระบบโซ่อุปทานหอยแครงในอำเภอกาญจนดิษฐ์ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. การประชุมวิชาการประจำปีครั้งที่ 50 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ (หน้า 248-255). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ธนกร ราชพิลา และสิทธา เจนศิริศักดิ์. (2556). ตัวชี้วัดประสิทธิภาพสายโซ่อุปทานการผลิตขั้นต้น: ข้าวโพดหวาน, วารสารเกษตรพระวรุณ, 10(1), 89-100.
นงนุช อังยุรีกุล, สุทธิจิตต์ เชิงทอง, และสายทิพย์ โสรัตน์. (2556). ขุมทรัพย์สัตว์น้ำ : คุณค่าแห่งชีวิต และวิถีชุมชนอ่าวบ้านดอน. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ปิติวงษ์ ตันติโชดก. (2550). การวางแผนการจัดการอ่าวบ้านดอนและเกาะนอกชายฝั่ง: การวิเคราะห์และวินิจฉัยระบบชายฝั่ง. รายงานฉบับสมบูรณ์, มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์.
เผดิมศักดิ์ จารยะพันธุ์. (2550). ผลประโยชน์แห่งชาติทางทะเล: สถานการณ์และข้อเสนอ. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ศิริรัตน์ ตรงวัฒนาวุฒิ, ปิยวรรณ สิริประเสริฐศิลป์, และชัยวัฒน์ ใบไม้. (2561). การวิเคราะห์ห่วงโซ่อุปทานโรงสีข้าวอินทรีย์ขนาดเล็ก จังหวัดเชียงใหม่ โดยตัวแบบจำลองอ้างอิงการดำเนินงานโซ่อุปทาน, วารสารร่มพฤกษ์, 36(1), 157-180.
สุทธิพร บุญมาก, นวิทย์ เอมเอก, อภินันท์ เอื้อกังกูร, และสานิตย์ ศรีชูเกียรติ. (2563). การจัดการโซ่อุปทานของผลิตภัณฑ์อาหารทะเลปลอดภัย: กรณีศึกษาร้านคนจับปลา ประจวบคีรีขันธ์, วารสารการจัดการ มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, 9(1), 37-51.
สุทธิวรรณ สังวร และจิรรัตน์ ธีระวราพฤกษ. (2555). ต้นทุนโซ่อุปทานของปลาส้มฟัก : กรณีศึกษา OTOP อําเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี, วารสารบริหารธุรกิจเทคโนโลยีมหานคร, 9(1), 84-97.
สมพร นันทะชัย. 2543. โครงสร้างตลาดและวิถีตลาดผลิตภัณฑ์ลำไยอบแห้งปีการผลิต 2543. วิทยานิพนธ์เศรษศาสตรมหาบัณฑิต. คณะเศรษฐศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
สุพจน์ เหล่างาม. (2554). การวัดสมรรถนะของโซ่อุปทาน (Measuring Supply Chain Performance). ค้นเมื่อ 20 พฤศจิกายน 2554 จาก http://logisgisticscorner.com
Berrah, L., & Clivillé, V. (2007). Towards an aggregation performance measurement system model in a supply chain context. Computers in Industry, 58(7), 709-719.
The Supply-Chain Council. (2008). SCOR overview version 9.0 quick reference guide. SCOR Model. Retrieved March 20, 2012, from http://www.supply-chain.org/galleries/public-gallery/SCOR 9.0 Overview Booklet.pdf.