ลักษณะการใช้ภาษาอังกฤษของกลุ่มคนในชุมชนหาดราไวย์ จังหวัดภูเก็ต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้ได้ศึกษาเกี่ยวกับลักษณะภาษาอังกฤษที่พูดโดยกลุ่มคนในชุมชนราไวย์ จังหวัดภูเก็ต โดยการเปรียบเทียบกับลักษณะไวยกรณ์ และการใช้คําศัพท์ของภาษาอังกฤษแบบมาตรฐาน ผู้ให้ข้อมูลเป็นกลุ่มคนที่ติดต่อค้าขายกับชาวต่างประเทศ และกลุ่มคนที่สมรสกับชาวต่างประเทศ จํานวน 28 คน ระเบียบวิธีวิจัยใช้วิธีการสังเกตแบบมีส่วนร่วม และการมีส่วนร่วมอย่างสมบูรณ์แบบ ประกอบกับการบันทึกเสียงบทสนทนาระหว่างการเก็บข้อมูล หลังจากนั้น จึงถอดเทปบันทึกเสียงและ วิเคราะห์ลักษณะการใช้ภาษา
ผลการศึกษาพบว่า ลักษณะภาษาอังกฤษของกลุ่มคนในชุมชนหาดราไวย์มีความแตกต่าง จากภาษาอังกฤษแบบมาตรฐานในด้านไวยกรณ์ การเรียงประโยค และการเลือกใช้คํา ซึ่งตรงกับลักษณะภาษาพิดจิ้นในทางภาษาศาสตร์สังคม คือ ผู้พูดจะใช้คําศัพท์ภาษาอังกฤษ ในโครงสร้างไวยกรณ์ภาษาไทย ตัวอย่างเช่น You buy my shirt quick quick madam. You should buy my shirt quickly) เป็นต้น การใช้ภาษาที่สองในชีวิตประจําวันของกลุ่มคนเหล่านี้ เป็นการสะท้อนถึงการเรียนรู้ภาษาที่เกิดขึ้นจากความจําเป็นในการดํารงชีวิตและการค้าขาย ซึ่งไม่ได้เกิดจากการเรียนในห้องเรียนตามระบบการศึกษา แต่เป็นการเรียนจากสถานการณ์จริง ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจําวัน ความน่าสนใจของลักษณะการใช้ภาษาดังกล่าวจึงออกมาในรูปแบบ ของการได้รับอิทธิพลจากภาษาแม่ และในบางครั้งก็จะปรากฎการสร้างประโยคและคําศัพท์ใหม่ขึ้นเอง
Article Details
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Sukhumvit Road, Bangkok. Science of Language, 9. ภัทรพร หิรัญภัทร์. (2547), การเรียนรู้และการใช้ภาษาอังกฤษของพนักงานหญิงในสถานบันเทิง
ย่านพัฒน์พงศ์, วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์, สาขาวิชาภาษาศาสตร์
เพื่อการสื่อสาร คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, Hirunpat, P. (2004). English language learning and the use of english by female
employees of entertainment establishments in Patpong. Unpublished master's thesis. Department of Linguistics for Communications, Faculty of Liberal Arts
Thammasat University, Thailand. สุปัญญา ชมจินดา. (2538), กลวิธีในการใช้ภาษาอังกฤษเพื่อการขายสินค้าของผู้ค้าแบบแผงลอย
ชาวไทยย่านถนนข้าวสารกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์ คณะศิลปศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
Chomchinda, S. (1995). English sales talk in Bangkok: Communicative Strategies of
Khaosan Road Stall Vendors. Unpublished master's thesis, Faculty of Liberal-Arts
Thammasat University, Thailand. Adler, M. (1977). Pidgins, Creoles and Lingua Francas: A Sociolinguistic Study.
Hamburg, Germany: Helmut Buske Verlag. Allen, J.H. (1992). Former Lexifier Language Acquisition. Work papers of the Summer
Institute of Linguistics in St. Lucia. Dulay, H., Burt, M. And Krashen, S. (1982). Language Two., Oxford, U.K: Oxford
University Press Hudson, R.A. (1980). Sociolinguistics., Cambridge, U.K.: Cambridge University Press. Kirkpatrick, A. (2010). English as a lingual Franca in ASEAN: A Multilingual Model.,
tu Singapore: National University of Singapore Press. Mauranen, A. and Elina Ranta. (2009). English as a Lingua Franca: Studies and Findings.,
Newcastle, U.K.: Cambridge Scholars Publishing. Mcneill, D. (1987). Psycholinguistics: A New Approach., New York, U.S.A.: Harper &
Row Publishers. Speyer, A. 2010. Topicalization and stress class avoidance in the history of english.,
Berlin, Germany: De Gruyter Mouton. Thomason, G. S. (2001). Language Contact: An Introduction., Washington D.C., U.S.A:
Georgetown University Press. Todd, L. (1974). Pidgins and Creoles. London and Boston: Routledge. Wardhaugh, R. (2002). An introduction to sociolinguistics., Oxford, U.K.: Blackwell
Publishing.
