ตำนานโต๊กีรี: เรื่องราวพื้นบ้านเกี่ยวกับความเป็นมาของชาวอูรักลาโว้ย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ชาวอูรักลาโว้ยเป็นกลุ่มชาติติพันธ์มลายูซึ่งปัจจุบันตั้งถิ่นฐานถาวรบนเกาะภูเก็ต พีพี เกาะจำ เกาะลันตา เกาะบุโหลน เกาะหลีเป๊ะ และเกาะอาดังชายฝั่งทะเลอันดามันของไทย ชาวอูรักลาโว้ยดั้งเดิมเป็นชาวทะเลร่อนเร่อาศัยอยู่บนเรืออพยพไปตามชายฝั่งเกาะต่างๆเมื่อปีพศ 2453 มีผู้พบชาวอูรักลาโว้ยตั้งหลักแหล่งทำกินในบริเวณหมู่เกาะตามฝั่งทะเลไทยมาแล้ว อาชีพหลักของชนกลุ่มนี้คือการจับสัตว์ทะเลพวกเขาจะกลับเกาะเพื่อนต้องนำสัตว์ทะเลที่ได้มาไปตากแดดเพื่อนำไปขายหรือเมื่อสภาพฝนฟ้าอากาศในทะเลไม่ปลอดภัย ชาวอูรักลาโว้ยเลือกอาศัยอยู่บนเกาะใกล้ชายฝั่งเช่นลันตา ตะลิบง หรือสิ่งหายไปตั้งค่ายที่เกาะห่างไกลเช่นอาดังหลีเป๊ะทั้งนี้ขึ้นอยู่กับฤดูกาลและปริมาณผลิตผลทางระหว่างปีพ.ศ 2483 ถึงพ.ศ 2493 ชาวอูรักลาโว้ย ได้เริ่มตั้งถิ่นฐานบนเกาะซึ่งเดิมเป็นเพียงที่อยู่ชั่วคราวและเริ่มเป็นราษฎรถาวรของประเทศไทย ชาวอูรักลาโว้ยไม่มีประเพณีทางวรรณกรรมพวกเขาเลือกอ่านเขียนได้เมื่อมีการตั้งถิ่นฐานถาวรและบุตรหลานเริ่มเข้าเรียนในโรงเรียนไทยด้วยเหตุนี้ข้อมูลจากภาษาเขียนจึงไม่อาจช่วยให้เราสืบทราบได้ว่าชาวอูรักลาโว้ย อพยพมาจากท้องถิ่นใดกับเป็นประเพณีการเล่าเรื่องการศึกษาครั้งนี้เปิดโอกาสให้เราได้รู้จักบริเวณที่อาจเป็นที่อยู่ดั้งเดิมของบรรพบุรุษของพวกเขาตามที่เล่าสืบกันมาว่า “ต้นสกุล” อูรักลาโว้ย มาถึงประเทศไทยเมื่อ 4เมื่อ 4-5 อายุคนที่ผ่านมาเดินทางมาจาก Daerah Istimewah อาเจะห์ หรือการที่มีชื่อในสมัยนั้นว่าจังหวัดอาเจ็กในหมู่เกาะอินดีสตะวันออกของดัตซ์ บทความเรื่องนี้มุ่งศึกษาและกำหนดแหล่งที่อยู่เดิมของชาวอูรักลาโว้ย ด้วยการขี้ฮายตำนานเกี่ยวกับที่มาของชนกลุ่มนี้โดยอาศัยการเชื่อมโยงหลักฐานด้านประวัติศาสตร์และภาษาศาสตร์ที่มีอยู่เข้าด้วยกัน
Article Details
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan Nasional.
Groot, J. Y. de. (Unpublished). A Grammar of Urak Lawoi'. Phuket: Prince of Songkla
University
Groot, J. Y. de. (2010). Urak Lawoi'; a language in transition. In Third 31° annual PSU
Phuket Research Conference, 2010. Phuket: Prince of Songkla University.
Hogan, D. W. (1974). Men of the Sea: Coastal tribes of South Thailand's West Coast.
Journal of the Siam Society, 2, 11-56.
Lenhart, L. (1997). Orang Suku Laut ethnicity and acculturation. Bijdragen tot de Taal
Land-en Volkenkunde, Riau in Transition, 153 (4). 577-604.
Sugono, D. et al. (2008). Kamus Bahasa Indonesia. Jakarta: Pusat Pembinaan dan
Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan Nasional.
(n.a.). (n.y.). หลักสูตรความรู้ท้องถิ่นของชาวอูรักลาโว๊ยหมู่เกาะอาดัง-ราวี. สตูล: โรงเรียนบ้านเกาะอาดัง.
อมร ทวีสักดิ์. (2529). ภาษาชาวเล. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
