ไทยจํา: การศึกษาการสร้างบทละครใบ้ด้วยกระบว Devising Theatre
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ปัจจุบันนักแสดงละครใบ้ในประเทศไทยพยายามที่จะพัฒนาการแสดงของตนเองให้มีประเด็น วิพากษ์วิจารณ์สังคมมากขึ้น แต่นักแสดงละครใบ้ส่วนใหญ่กลับเข้าใจว่า หากนําเสนอเนื้อหาสาระ ที่เคร่งเครียดมากเกินไปก็จะไม่ถูกรสนิยมของผู้ชมชาวไทยที่นิยมละครใบ้ที่มีเนื้อหาตลกขบขัน บทละครใบ้ในประเทศไทยจึงยังไม่สามารถหาสมดุลระหว่างเรื่องราวที่มีเนื้อหาวิพากษ์วิจารณ์สังคม กับรูปแบบการแสดงที่ต้องรสนิยมความชอบเรื่องตลกขบขันของผู้ชมชาวไทยได้ บทความชิ้นนี้ มีจุดมุ่งหมายเพื่อนําเสนอผลการศึกษาและผลการทดลองสร้างบทละครใบ้ด้วยกระบวนการ Devising Theatre หรือกระบวนการประกอบสร้าง เพื่อศึกษาและทดลองนําสถานการณ์หรือปัญหาในสังคมไทย มาใช้เป็นเนื้อหาในการสร้างบทละครใบ้และผสมผสานกับการใช้ท่าชุดที่สร้างจากท่าทางที่ปรากฏอยู่ใน วิถีชีวิตประจําวันของคนไทย ให้เป็นบทละครใบ้ที่มีรูปแบบตลกขบขันและมีเนื้อหาวิพากษ์วิจารณ์ สังคมไทยร่วมสมัยอย่างลึกซึ้ง
Article Details
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Aubert, C. (1970). The art of pantomime. New York: B. Blom.
Heddon, D. & Milling, J. (2006). Devising performance: a critical history. Basingstoke: Palgrave Macmillan.
Lecoq, J. & Bradby, D. (2006). Theatre of movement and gesture. London: Routledge.
Loeschke, M. S. (1982). All about mime: Understanding and Performing the Expressive Silence. New Jersey: Prentice-Hall.
Oddey, A. (1994). Devising Theatre: a Practical and theoretical handbook. London: Routledge.
