การศึกษารูปแบบการพัฒนาและการปลูกฝังคุณธรรม จริยธรรม: กรณีศึกษาการมีวินัยของนักศึกษา มหาวิทยาลัยรังสิต

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความคิดเห็นของผู้บริหาร อาจารย์ และนักศึกษาเกี่ยวกับปัญหา และรูปแบบการพัฒนาคุณธรรม จริยธรรม ในด้านการมีวินัย ด้านการแต่งกาย การตรงต่อเวลาและ ความรับผิดชอบของนักศึกษา มหาวิทยาลัยรังสิต โดยใช้แบบสอบถาม และการสัมภาษณ์เชิงลึก ผู้บริหาร มหาวิทยาลัยรังสิต 3 คน อาจารย์ 302 คนและนักศึกษา 385 คน และการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณและ คุณภาพสามารถสรุปได้ดังนี้

ผลการสัมภาษณ์ผู้บริหารสรุปได้ว่า ปัญหาการมีวินัยของนักศึกษา แนวทางแก้ไขคือการปลูกฝังศีลธรรม โดยอาจารย์จะต้องเป็นต้นแบบที่ดี ความคิดเห็นของอาจารย์ผู้สอน พบว่าวินัยของนักศึกษาที่ไม่ถูกต้อง ตามกฎระเบียบและพบเห็นเป็นประจําคือ นักศึกษาชายใส่กางเกงยีนส์ และปล่อยชายเสื้อออกนอกกางเกง นักศึกษาหญิงใส่เสื้อรัดรูป ปล่อยชายเสื้อออกนอกกระโปรง ไม่แต่งชุดนักศึกษา สวมรองเท้าแตะเข้าเรียน ส่งงานที่ได้รับมอบหมายไม่ตรงเวลา เข้าห้องเรียนสาย ขาดเรียน พูดคุยในห้องเรียน อาจารย์มีความคาดหวัง ต่อวินัยของนักศึกษาในระดับสูง แต่ความพึงพอใจอยู่ในระดับปานกลาง ข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างนักศึกษา พบว่าสิ่งที่นักศึกษามักทําผิดวินัยเสมอคือ การแต่งชุดนักศึกษาที่ผิดระเบียบ ไม่เข้าชั้นเรียน และเข้าเรียนสาย สอบถามความรู้ด้านวินัย 9 ข้อ พบตอบถูกต้องเฉลี่ย 7 ข้อ (SD = 1.89) นักศึกษา ร้อยละ 44.9 เห็นว่า การสร้างวินัยที่ดีควรใช้กฎหมายหรือข้อบังคับโดยการลงโทษ ร้อยละ 39.7 การมีวินัยต้องเกิดจาก การบังคับควบคุมตามลําดับ ความคิดเห็นของนักศึกษาเห็นด้วยที่ให้มีการปฏิบัติตามระเบียบวินัย ร้อยละ 90 สําหรับความคาดหวังและความพึงพอใจต่อวินัยของนักศึกษาให้มีการแต่งกายถูกระเบียบ ตรงต่อเวลา ตั้งใจเรียนอยู่ในระดับมากถึงมากที่สุด จากผลดังกล่าว ผู้วิจัยจึงได้เสนอรูปแบบการแก้ปัญหาการฝึกวินัย แบบองค์รวมและข้อเสนอแนะคือการกําหนดนโยบายให้มีการจัดตั้งหน่วยงานที่ส่งเสริมและพัฒนาคุณธรรม จริยธรรม รวมถึงการจัดอบรมวิธีการสอนสอดแทรกคุณธรรม จริยธรรม ในทุกหลักสูตร