การเปลี่ยนแปลงของภาษาตามตัวแปรของสังคม
Main Article Content
บทคัดย่อ
"การเปลี่ยนแปลงภาษาตามตัวแปรของสังคม" เป็นบทความทางวิชาการที่เกี่ยวข้องกับการวิเคราะห์ ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรภาษากับตัวแปรของสังคม ว่าปัจจัยใดทางสังคมมีความสัมพันธ์ กับลักษณะของภาษาที่มีการเปลี่ยนแปลง และเป็นการแสดงคําตอบในปัญหาภาษาที่เกิดขึ้นในสังคมว่า การแปรส่งผลให้ภาษามีการเปลี่ยนแปลงนั้นมีความสัมพันธ์กับปัจจัยทางสังคมจริงตัวแปรของสังคมที่เป็น ปัจจัยทําให้ภาษามีการเปลี่ยนแปลงนั้น ได้แก่ คุณสมบัติทางสังคมของผู้ใช้ภาษาเช่น อายุ เพศ ชนชั้น ชาติพันธุ์ เป็นต้น นอกจากนี้พบว่า บริบทการใช้ภาษาทางสังคม ได้แก่ ความสัมพันธ์ระหว่างผู้พูด ผู้ฟัง กาลเทศะ เรื่องที่พูด วัตถุประสงค์ วิธีการสื่อสาร และสังคมวัฒนธรรม ก็เป็นปัจจัยสําคัญที่มีผลต่อการ เปลี่ยนแปลงภาษาด้วยเช่นกัน
ดังนั้น ในการอธิบายปรากฏการณ์ต่าง ๆ ในภาษาโดยนําบริบททางสังคมเข้ามาพิจารณาก็เพื่อ ต้องการให้เห็นภาพสะท้อนความเป็นไปของสังคม และเพื่อต้องการปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์ด้านมุมมอง ของผู้ใช้ภาษาในสังคมให้มีความเข้าใจธรรมชาติของภาษามากขึ้น ว่าปรากฏการณ์ของภาษาสามารถ แปรสภาพหนึ่งไปสู่สภาพหนึ่งได้ เพียงแต่ผู้ใช้ภาษาต้องเข้าใจบทบาทของภาษาที่ตนเองใช้ก็จะไม่ทํา ให้เกิดความแปลกแยกในการใช้ภาษา สถานการณ์ของภาษาที่กําลังจะสูญหายก็จะไม่ปรากฏในสังคม ดังนั้นการที่เราเข้าใจและรู้เท่าทันธรรมชาติของภาษา ก็ถือได้ว่าเป็นการอนุรักษ์ภาษาของชาติพันธุ์ อีกทางหนึ่งด้วย
Article Details
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ปนัดดา เลอเลิศยุติธรรม. (2549), ความสุภาพที่ปรากฏในวัจนกรรมการขอร้อง ใน กฤษดาวรรณ หงศ์ลดารมภ์ และจันทิมา เอียมานนท์, (บรรณาธิการ), พลวัตของภาษาไทยปัจจุบัน (หน้า263-284),กรุงเทพ ฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. (2546). กรุงเทพฯ : นานมีบุ๊คพับลิเคชัน
พลวัฒ ประพัฒน์ทอง. (ม.ป.ป.). พลวัตทางวัฒนธรรมของชาวจีนยูนนานในประเทศไทย : การทบทวนองค์ความรู้ทางสังคมศาสตร์. (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก : http://museum.mfu.ac.th/download-pdf/chineseinthai.pdf (วันที่ค้นข้อมูล : 28 สิงหาคม 2553)
พิณทิพย์ ทวยเจริญ. (2547). ภาพรวมของการศึกษาสัทศาสตร์และภาษาศาสตร์, พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
ภาสพงศ์ ผิวพอใช้. (2549). การตอบรับคําขอโทษของผู้พูดที่มีสถานภาพทางสังคมต่างกันในภาษาไทย ใน กฤษดาวรรณ หงศ์ลดารมภ์ และจันทิมา เอียมานนท์, บรรณาธิการ). พลวัตของภาษาไทยปัจจุบัน (หน้า83-107) กรุงเทพ ฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
เมชม สอดส่องกฤษ. (2550), การใช้คําเรียกขานในภาษาไทยและภาษาจีนในสมัยปัจจุบัน : การศึกษาเปรียบเทียบ (ออนไลน์). เข้าถึงได้จาก : http://metchs.blogspot.com/2010/03/ นse-of-address-terms-in-modern-thai-and.html (วันที่ค้นข้อมูล : 25 สิงหาคม 2553)
วันจรัตน์ เดชวิลัย และทวนธง ครุฑจ้อน. (2550), แนวโน้มการเลิกใช้คํายืมภาษาจีนฮกเกี้ยน ในจังหวัดภูเก็ต รายงานการวิจัย), ภูเก็ต : สงขลานครินทร์วิทยาเขตภูเก็ต
ศรีศักร วัลลิโภดม สังคมวัฒนธรรมไทย สารานุกรมไทยสําหรับเยาวชน ฯ เล่มที่ 16.(ออนไลน์) เข้าถึงได้จาก http://encyclopedia/ สังคมและวัฒนธรรมไทย / #ref (วันที่ค้นข้อมูล : 30 กันยายน 2553).
ศุภมาส เอ่งฉ้วน. (2537) คําเรียกญาติภาษาจีนฮกเกี้ยนในภาคใต้ของประเทศไทย และเกาะปีนัง วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต.กรุงเทพ ฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
อภิวัฒน์ คุ้มภัย. (2549, มิถุนายน - พฤศจิกายน) การเปลี่ยนแปลงทางความหมายของคําในภาษาจีน วารสารอักษรศาสตร์, 27 (1), หน้าที่ 7-26.
อนงค์นาฏ บุญแก้ววรรณ. (2545). วิเคราะห์การใช้ศัพท์และการแปรของภาษาไทยถิ่นใต้ในบุคคล สามระดับอายุ : ศึกษาเฉพาะกรณีเขตพื้นที่ลุ่มแม่น้ําปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. สงขลา : มหาวิทยาลัยทักษิณ
อมรา พงศาพิชญ์. (2541) ชาติพันธุ์ใน สารานุกรมไทยสําหรับเยาวชนฯ เล่มที่ 23 (ออนไลน์) เข้าถึงได้จาก http://guru.sanook.com/encyclopedia/ (วันที่ค้นข้อมูล : 25 สิงหาคม 2553)
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์, (2544). ภาษาศาสตร์สังคม (sociolinguistics) พิมพ์ครั้งที่3. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2548) ภาษาในสังคมไทย ความหลากหลาย การเปลี่ยนแปลง การพัฒนา พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพ ฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2549), พินิจไทย ไตรภาค ปฐมภาคะภาษา. กรุงเทพ ฯ : สถาบันไทยศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
อุดม วโรตม์สิกขดิตถ์. (2551).กึ่งศตวรรษการวิจัยภาษาไทยตามแนวทฤษฎีภาษาศาสตร์ ในการ สัมมนาเอกลักษณ์ภาษาไทย : กึ่งศตวรรษการวิจัยภาษาไทยตามแนวทฤษฎีภาษาศาสตร์(หน้า8). กรุงเทพมหานคร : ภาควิชาภาษาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย