การธํารงอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของศาสนาพุทธนิกายมหายานในมิติของศาลเจ้าจีน กรณีศึกษา อําเภอเมืองภูเก็ต จังหวัดภูเก็ต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยในครั้งนี้มีจุดประสงค์ในการชี้ให้เห็นถึง อัตลักษณ์และการธํารงวัฒนธรรมของศาสนาพุทธนิกาย มหายานในศาลเจ้าจีน อําเภอเมือง จังหวัดภูเก็ต การวิจัยเชิงคุณภาพได้ใช้เพื่อวิเคราะห์ปราฏการณ์ทางสังคมกับการสังเกตแบบ ทั้งมีส่วนร่วมและไม่มีส่วนร่วม และการสัมภาษณ์เชิงลึก อัตลักษณ์ของศาสนาพุทธนิกายมหายานในศาลเจ้าจีนนั้นเป็นอัตลักษณ์ที่สามารถสื่อถึงความเป็นชาติพันธ์ุจีน เช่น องค์พระแบบจีน คําโคลงคู่แบบจีน ตัวอักษรจีนในการสื่อถึงคํามงคล และคําสอนของศาสนาพุทธ ศิลปกรรมแบบจีน และพระโอวาทจากพระโพธิสัตว์และพระอรหันต์ของจีน เช่น เจ้าแม่กวนอิม และพระอรหันต์จี้กง ในศาลเจ้าจีนยังมีกิจกรรมอันสื่อถึงการสืบสานคำสอนจากศาสนาพุทธและอัตลักษณ์ของชาติพันธุ์จีน เช่น การสวดมนต์แบบมหายาน ชั้นเรียนการสวดมนต์ (ซงเก้ง) พิธีการรมอันประกอบด้วยความเป็นมหายาน และประเพณีประจำปี ซึ่งกิจกรรมทางสังคมเพื่อสืบสานอัตลักษณ์เหล่านี้ยังได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานทั้งรัฐบาลและเอกชา อันเป็นกิขกรรมทางสังคมที่สื่อถึงความช่วยเหลือเกื้อกูลเพื่อสืบสานวัฒนธรรมฮกเกี้ยนในภูเก็ต
Article Details
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
Chanasakun. P. (2017). Double identity representation of Chinese shrine in Phuket district. Journal of International Studies, Prince of Songkla University, 7(1), 179-196.
Chansatatham, K. (2007). Management of Jui-tui Tau-Bo-Keng Shrine. Master’s degree dissertation, Prince of Songkla University.
Chantawanitch, S. (2016). Sampeng: History of Chinese community in Bangkok. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Cohen, A. (1976). Two dimensional men. California, USA: University of California Press.
Dachwilai, W. & Krutchon T. (2014). The role of local government to encourage Fujian identity transmission in Phuket province. Journal of International Studies, Prince of Songkla University, 4(2), 1-34.
Euamornvanich, P. (2017). Communication through Multi-Cultural Dimensions of Geert Hofstede. Journal of Humanity and Social Sciences, Burapha University, 25(47).
Geertz, C. (1973). The interpretation of cultures (Vol. 5019). Basic books.
Geertz, C. (1973). The interpretation of cultures (Vol. 5019). Basic books.
Hall, S. (1990). Cultural identity and diaspora. In Diaspora and visual culture (pp. 35-47). Routledge.
Hobsbawm, E., & Ranger, T. (Eds.). (2012). The invention of tradition. Cambridge University Press.
Kasetsiri, C. (2016). China. Samutprakan, Thailand: Toyota Thailand Foundation.
Kataoka, T. (2012). Religion as non-religion: The place of Chinese temples in Phuket, southern Thailand. Southeast Asian Studies, Kyoto University, 1(3), 461-485.
Keawborisut. S. (2012). Hat Yai vegetarian festival: Invented space for tourism. Master’s degree thesis, Prince of Songkla University.
Landaw, J. & Bodian, S. (2011). Buddhism for Dummies. Foster City, US: John Wiley & Sons Inc.
Layton, R. (1997). An introduction to theory in anthropology. Cambridge University Press.
Manomaivibool, P. (2011). Chinese communities in Thailand: Variety of Chinese dialects. The Journal of the Royal Institute of Thailand, 36(4), 539-552.
Ming, K. (1985). Popular Deities in Chinese Buddhism. Retrieved from http://www.buddhanet.net/pdf_file/ancientsgrfx.pdf
Panuwattanakul, W. & Yimlamai, S. (2010). Identities of Chinese-Thai People in Hat Yai.
Pattamacharoen, R. (2011). Roles of the Chinese shrine in maintaining Chinese identity: A study in Amphoe Muang Nakorn Pathom province. Master’s degree thesis. Chulalongkorn University.
Phoprasitsat, A. (2008). Mahayana Buddhism. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
Phuket Information Center. (2018). Angyee of Phuket. Retrieved from http://www.phuketcity.info/default.asp?content=contentdetail&id=14109
Pinpradab, C. (n.d.). Chinese and Chinese Thai people in Phuket.
Pongsapich, A. (2016). Special Article: The Royal Project: Interface between Government and Public Sector. Journal of Social Research, 39(2).
Praphanturakit, S. (2008). Entertainment media and the relationship between Thailand and Laos: A construction of Lao identity in the film “Lucky Loser”. Doctorial dissertation, Faculty of Political Science, Thammasat University. Retrieved from http://digi.library.tu.ac.th/thesis/po/0595/
Pumiputavorn, R. (2007). Phuket. Phuket, Thailand: Phuket Bulletin Company Limited.
Rintaisong, I. (2005). Structural Functional Theory, coursebook for social science search, Faculty of Education, Thaksin University. Retrieved from https://goo.gl/UWSVjT
Rodney, W. (1972). How Europe underdeveloped Africa. London, UK: Bogle-L'Ouverture Publications.
Royal Anthropological Institute. (2018). What is Anthropology. Retrieved from https://www.discoveranthropology.org.uk/about-anthropology/what-is-anthropology.html
Schirokaver, C., Brown, M., Lurie, D. & Gay, S. (2013). A brief history of Chinese and Japanese civilizations. Boston, US: Wadworth.
Schumacher, M. (2013). Overview: History & timeline of Buddhism’s spread. Retrieved from http://www.onmarkproductions.com/html/schools-three-vehicles.shtml
Skinner, W. G. (1957). Chinese Society in Thailand: An analytical history. Ithaca, New York: Cornell University, Press.
______. (1959). Overseas Chinese in Southeast Asia. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 321(1), 136-147.
Turner, V. W. (1967). The forest of symbols: Aspects of Ndembu ritual (Vol. 101). Cornell University Press.
Turner, V. W. (1967). The forest of symbols: Aspects of Ndembu ritual (Vol. 101). Cornell University Press.
Wiwatthananukul, M. (2016). Intercultural communication. Bangkok: Chulalongkorn University Press.
