กลวิธีการเรียนรู้คําศัพท์ภาษาเกาหลีของนักศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี : กรณีศึกษารายวิชาภาษาเกาหลี 1 ภาคการศึกษา 1 ปีการศึกษา 2559

Main Article Content

กนกวรรณ บุญเดช

บทคัดย่อ




งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากลวิธีการเรียนรู้คําศัพท์ภาษาเกาหลีของนักศึกษามหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานีท่ีลงทะเบียนเรียนรายวิชา 416-101 ภาษา เกาหลี 1 ในภาคการศึกษา 1 ปีการศึกษา 2559 และ เปรียบเทียบการใช้กลวิธีการเรียนรู้คําศัพท์ภาษาเกาหลีของผู้เรียนที่มีความสามารถในการอ่านเพื่อความเข้าใจตามกลุ่มระดับคะแนน


ผลการวิจัยจากการตอบแบบสอบวัดความสามารถใน การอ่านภาษาเกาหลีเพื่อความเข้าใจนั้นพบว่ากลุ่มนักศึกษาที่มีผลคะแนนในระดับสูง มีการใช้กลวิธีการจดจําคําศัพท์แบบเป็นธรรมชาติและใช้กลวิธีจดจําคําศัพท์เสมือนว่าตนเองกําลังใช้คําศัพท์หรือประโยคนั้น ๆ สื่อสารอยู่จริง อีกทั้งยังจดบันทึกคําศัพท์ใหม่ๆ อยู่เสมอ นอกจากนี้ยังมีการใช้กลวิธีที่หลากหลายในการเรียนรู้คําศัพท์ ส่วนกลุ่มที่มีผลคะแนนระดับปานกลางถึงระดับอ่อนใช้วิธีการจดจําคําศัพท์โดยการท่องจําซ้ำๆ มากที่สุดและใช้กลวิธีที่ไม่หลากหลายในการเรียนรู้คำศัพท์ การส่งเสริมทักษะในการใช้กลวิธีในการเรียนรู้คําศัพท์นั้น ผู้สอนมีบทบาทสําคัญในการช่วยชี้แนะกลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์โดยการสังเกตและให้ความสนใจกลวิธีการเรียนรู้คําศัพท์ของผู้เรียนตลอดจนแนะนําให้ผู้เรียนรู้จักการใช้กลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ที่หลากหลายเพื่อให้ผู้เรียนได้เข้าใจและเลือกใช้กลวิธีการเรียนรู้คําศัพท์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ




Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
บุญเดช ก. (2018). กลวิธีการเรียนรู้คําศัพท์ภาษาเกาหลีของนักศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี : กรณีศึกษารายวิชาภาษาเกาหลี 1 ภาคการศึกษา 1 ปีการศึกษา 2559. วารสารวิเทศศึกษา มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 8(2), 53–75. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jis/article/view/146859
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

ตติยา เมฆประยูร. (2544). การเปรียบเทียบการใช้กลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 ที่มีความสามารถในการอ่านแตกต่างกันในโรงเรียนสาธิตสังกัดทบวงมหาวิทยาลัยในกรุงเทพมหานคร.วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, ประสานมิตร.

นัฐยา บุญกองแสน. (2556). การใช้กลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ภาษาอังกฤษของนักศึกษาไทยในระดับอุดมศึกษา. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรดุษฎีบัณฑิตมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.

ศิรพร ลิมตระการ. (2534). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการอ่าน.เอกสารการสอนชุดวิชาการอ่านภาษาไทย หน่วยที่ 1-7. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สาคร พุทธผล. (2546). คำศัพท์สอนอย่างไรให้ได้ผล. วารสารวิชาการ, 6(9), 56- 64.

สุภาภรณ์ แท่งทอง. (2532). การตรวจสอบความซ้ำซ้อนของคำในหนังสือภาษาอังกฤษสำหรับวิชาภาษาอังกฤษอ011 และหนังสือภาษาอังกฤษระดับประถมศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิตคณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สุมล จักรแก้ว. (2536). การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างวิธีการสอนคำศัพท์ของครูกับกลยุทธ์การจำคำศัพท์ของนักเรียน. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, ประสานมิตร.

แอรอน โค ทองเชียง. (2551). กลวิธีการเรียนรู้คำศัพท์ในการอ่านภาษาอังกฤษในบริบทตามธรรมชาติของนักศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิตมหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

Medani-Osman-Ahmed. (1993). Vocabulary Learning Strategies Dissertation Abstracts Internation. 50(01), 208.

Oxford, R. L. (1990). Language learning strategies: what every teacher should know. New York: Newbury House.

고려대학교 한국어문화교육센터. (2014). 재미있는 한국어 1.서울: 교보문고.