จุดเด่นและคุณูปการของชาวจีนโพ้นทะเลในเอเชียอาคเนย์: ตัวอย่างจากกูหงหมิงและคอซิมบี้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
กูหงหมิงและคอซิมบี้ (พระยารัษฎานุประดิษฐ์มหิศรภักดี) เป็นตัวแทนที่โดดเด่นของชาวจีนโพ้นทะเลในเอเชียอาคเนย์ ทั้งสองท่านต่างก็เป็นชาวจีนฮกเกี้ยนที่เกิดในภูมิภาคนี้ในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 ภายใต้ยุคที่วัฒนธรรมตะวันตกหลั่งไหลเข้ามาเผยแพร่ในตะวันออก กูหงหมิงได้ใช้ความพยายามอย่างแรงกล้าในการเผยแพร่วัฒนธรรมดั้งเดิมของชาวจีนไปสู่โลกตะวันตกผ่านกระบวนการการแปล การประพันธ์ และกลวิธีทางการทูต ในขณะที่คอซิมบี้กลับเปิดรับวัฒนธรรมและระบบที่ก้าวหน้าของตะวันตก มีความวิริยะอุตสาหะในการอุทิศตนต่อการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของพื้นที่ภาคใต้ของไทย ทั้งสองท่านต่างก็แสดงให้เห็นถึงเอกลักษณ์ที่โดดเด่นของชาวจีนโพ้นทะเลในเอเชียอาคเนย์และบทบาทต่อการแลกเปลี่ยนความร่วมมือในระดับนานาชาติ ในยุคสมัยปัจจุบัน เอเชียอาคเนย์คือพื้นที่ใจกลางของนโยบาย “หนึ่งแถบหนึ่งเส้นทาง” ซึ่งริเริ่มโดยรัฐบาลจีน ซึ่งสะท้อนถึงความร่วมมือที่ใกล้ชิดมากยิ่งขึ้นระหว่างจีนและประเทศในเอเชียอาคเนย์ บทความนี้ใช้การวิจัยทางประวัติศาสตร์และวิเคราะห์เอกสารที่เกี่ยวข้อง อาศัยการศึกษาจากประวัติศาสตร์เป็นพื้นฐานสู่การนำไปปฏิบัติ ซึ่งสรุปผลได้ว่า ชาวจีนโพ้นทะเลในเอเชียอาคเนย์มีจุดเด่นในการเปิดรับวัฒนธรรมอื่น มีทักษะในทางเศรษฐกิจ และมีการสร้างเครือข่าย ชาวจีนเหล่านี้ไม่เพียงแต่จะสนับสนุนนโยบาย “หนึ่งแถบหนึ่งเส้นทาง” เท่านั้น แต่ยังมีคุณูปการต่อการพัฒนาและการสร้างความมั่งคั่งต่อภูมิภาคนี้และในระดับโลกอีกด้วย
Article Details
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
陈小二、陈宇峰.(1995). 论泰国华人对泰国社会的贡献. 云南教育学院学报, 4,77-84。
黄兴涛.(1996). 辜鸿铭文集.海口: 海南出版社.
罗振玉.(1931). 外务部左丞辜君传。 东北从刊,13。
汪洋.(1998). 从华侨到华人再到华族－兼谈东南亚华人同化问题. 东南亚研究，3,55-59。
沈燕清.(2013). 槟城福建华人五大姓氏饷码经营探析.八桂侨刊, 4, 64-70。
盛毅、任振宇.(2015). 发挥东盟国家华侨华人在“一带一路”中的桥梁作用. 东南亚纵横, 10， 28-31。
吴小安.(2005). 殖民主义、本土国家与东南亚华人移民：中国跨国化的一些历史含义. 南洋问题研究，121,80-86。
张帆等.(2016). 一带一路与人民币国际化.“北京大学中国经济研究中心”讨论稿，第2页。
张睿亮.(2016). “一带一路”与中国时代和亚洲世纪的开启. 阿拉伯世界研究，1，第98页。
赵凤昌.(1931). 国学辜汤生传. 人文月刊，2, 4。
赵麟斌.(2016). 略述福州华人华侨对马来西亚经济发展的影响. 闽江学院学报, 3，1-6。
朱杰勤.(2008). 东南亚华侨史. 北京：中华书局.
庄国土.(1992). 清初到鸦片战争前夕南洋华侨人口结构. 南洋问题研究，1，第70页。
庄国土.(2008). 论中国人移民东南亚的四次大潮. 南洋问题研究，133， 69-81。
庄国土.(2010). 华侨华人分布状况和发展趋势. 研究与探讨，4.
Liang, C. (2013). KHAW SIM BEE AND THE NARANONG FAMILY: A SHARED HISTORY OF PENANG AND SOUTHERN THAILAND. Penang Monthly, (5), 8-12.
Cushman,J.W. (1991). Family and State: the formation of a Sino-Thai Tin- mining Dynasty 1791-1932. Singapore: Oxford University Press.
Dunlap, D.(1913).PHYA RASADA: A Biographical Sketch. Penang: Penang Gazette Press Ltd.
Kantang City Municipality. (2014). ยางพาราต้นแรกของประเทศไทย. Retrieved from http://www.kantangcity.go.th/travel/detail/32
Khoo, S. N. (2009). Hokkien Chinese on the Phuket mining frontier: The Penang connection and the emergence of the Phuket Baba community. Journal of the Malaysian Branch of the Royal Asiatic Society, 82, 81-112.
Mackay, C. (2012). A history of Phuket and the surrounding region. Bangkok: White Lotus C。Ltd.
Purcell,V. (1948). The Chinese in Malaya. London: Oxford University Press.
Skinner, G.C. (1957). Chinese Society in Thailand: An analytical History. Ithaca: Cornell University Press.
State Council of the People's Republic of China. (2015). Vision and proposed actions outlined on jointly building Silk Road Economic Belt and 21st-Century Maritime Silk Road. Retrieved from http://language.chinadaily.com.cn/2015-03/30/content_19950951.htm
Wang,G.W. (1959). A Short History of the Nanyang Chinese. Singapore:Eastern Universities Press.
Yip, Y. H. (1969). The development of the tin mining industry of Malaya, Kuala Lumpur and Singapore. Kuala Lumpur: University of Malaya Press.
