การศึกษาเปรียบเทียบคำเสริมกริยาบอกทิศทาง กลุ่ม“进 (jìn)”ในภาษาจีน และกลุ่ม “เข้า” ในภาษาไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยนี้ใช้ทฤษฎีภาษาศาสตร์ปริชานอธิบายเปรียบเทียบหน่วยเสริมกริยาบอกทิศทางกลุ่ม “进(jìn)” ในภาษาจีนและหน่วยเสริมกริยาบอกทิศทางกลุ่ม “เข้า” ในภาษาไทย ผลการวิจัยพบว่า นอกจากกลุ่ม “进(jìn)” และกลุ่ม “เข้า” จะบอกทิศทางการเคลื่อนที่ที่เหมือนกันและบอกผลการทำกริยาที่ต่างกันแล้ว กลุ่ม “进(jìn)” ยังมีความหมายในเชิงอุปมาอุปไมย ส่วนกลุ่ม “เข้า” ยังสามารถบอกสภาพและใช้ประกอบเป็นสำนวนได้ เมื่อตรวจสอบฐานข้อมูลพบว่าคำลักษณนามและคำกริยาบางคำสามารถปรากฎร่วมกับกลุ่ม“เข้า” แต่ไม่สามารถปรากฎร่วมกับกลุ่ม“进(jìn)” เมื่อสื่อเป็นอีกภาษาหนึ่ง กลุ่ม “เข้า”จะมีคำที่ใช้แทนมากกว่ากลุ่ม “进(jìn)” หน่วยเสริมกริยาสองกลุ่มดังกล่าวจะใช้แทนกันในอีกภาษาหนึ่งได้หรือไม่นั้นจะเกี่ยวข้องกับความหมายทางไวยากรณ์ ความหมายกลาง จุดที่ผู้พูดมองเหตุการณ์ จุดที่ผู้พูดให้ความสนใจและจุดเด่นของเหตุการณ์ในความรู้สึกของผู้พูด
Article Details
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
References
Lakoff, G. & Johnson, M. (2003). Metaphors we live by. Chicago: The University of Chicago. (Original work published 1980)
查·勾吉迪。（1985)。翻译者栾文华。判决。北京：长江文艺出版社。
蓝 纯。（2005）。认知语言学与隐喻研究。北京：外语 教学与研究出版社。
老 舍。(2009)。骆驼祥子（2版）。北京：人民文学出版 社。
刘月华。（2008）。趋向补语通释（2版）。北京：北京语言大学出版社。
吕叔湘。（2004）。现代汉语八百词，增订本(13版)。北京：商务印书馆。
吴素兰。(2012)。汉泰动词后“上”组与“ขึ้น”组、“下” 组与“ลง”组对比研究，北京语言大学研究生院博士论文，北京。
杨德峰。(2009)。趋向补语的认知和习得研究，北京语言大学研究生院博士论文，北京。
张 斌。 (2001)。现代汉语虚词词典。北京：商务印书馆。
张 敏。 (1998)。认知语言学与汉语名词短语。北京：中国社会科学出版社。
赵秀芬。(2000)。汉泰趋向补语对比研究，北京语言大学人文学院硕士论文，北京。
ชัชวดี ศรลัมพ์. (2538). การศึกษามโนทัศน์ของคำว่า เข้า. วิทยาพนธ์อักษรศาสตรดุษฏีบัณฑิต คณะอักษรศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชาติ กอบจิตติ. (2524). คำพิพากษา, กรุงเทพฯ: ต้นหมาก.
เธียรชัย เอี่ยมวรเมธ. (2550). พจนานุกรมจีนไทย ฉบับใหม่ (ฉบับพิมพ์ตัวย่อ), กรุงเทพฯ: รวมสาส์น (1977).
เธียรชัย เอี่ยมวรเมธ. (2549). พจนานุกรม ไทย-จีน-อังกฤษ ฉบับ 60,000 คำ, กรุงเทพฯ: รวมสาส์น (1977).
老舍.(2533). เนียน ผู้แปล. ชีวิตเลือกไม่ได้ของสามัญชนคนลากรถ, กรุงเทพฯ: รวมทรรศน์.
นววรรณ พันธุเมธา. (2527). ไวยากรณ์ไทย, กรุงเทพฯ: รุ่งเรืองสาส์น.
พัน เต๋อ ติ่ง.(2527). การใช้คำเสริมกริยาบางคำ, วารสารอักษรศาสตร์, (16), 73-96.
วิจินตน์ ภาณุพงศ์. (2543). โครงสร้างภาษาไทย: ระบบไวยากรณ์, กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
หทัย แซ่เจี่ย. (2542). การเปรียบเทียบคำเสริมกริยาบอกทิศทาง“SHANG” “XIA” ในภาษาจีนกลางกับคำภาษาไทยในลักษณะเดียวกัน, วิทยาพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.