การวิจัยเรื่อง การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ตะโพนไทย กลองทัด เพลงหน้าพาทย์ โดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ อะโดบี โฟโต้ช็อป(Adobe Photoshop) และโซนี วีกัส (Sony Vegas)
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสร้างและหาประสิทธิภาพของวิดิทัศน์เพลงหน้าพาทย์ ระดับปริญญาตรีปีที่ 1 โดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ อะโดบี โฟโต้ช็อปและโซนี วีกัสที่มีประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 80/80 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนตะโพนไทย กลองทัด ของนักศึกษาระดับปริญญาตรีปีที่ 1 คณะศิลปศึกษา วิทยาลัยนาฏศิลปจันทบุรี สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ ก่อนและหลังเรียนด้วยวิดิทัศน์ เพลง หน้าพาทย์ที่สร้างขึ้นโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ อะโดบี โฟโต้ช็อปและโซนี วีกัส 3) เพื่อศึกษาเจตคติของนักศึกษาที่มีต่อวิดิทัศน์ เพลงหน้าพาทย์ที่สร้างขึ้นโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์อะโดบี โฟโต้ช็อปและโซนี วีกัส
ผลการวิจัยพบว่า
1. ประสิทธิภาพของวิดิทัศน์เพลงหน้าพาทย์ที่สร้างขึ้นโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์อะโดบี โฟโต้ช็อปและโซนี วีกัส โดยใช้เกณฑ์ E1 / E2 (80/80) มีประสิทธิภาพเท่ากับ 82.00 / 86.00 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนดไว้
2. นักศึกษาที่ใช้วิดิทัศน์เพลงหน้าพาทย์ที่สร้างขึ้นโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์อะโดบี โฟโต้ช็อปและโซนี วีกัส มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนตะโพนไทย กลองทัด ก่อนและหลังการใช้นวัตกรรมแตกต่างกัน โดยมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน หลังการใช้นวัตกรรมสูงกว่าก่อนการใช้นวัตกรรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ซึ่งเป็นไปตามสมมุติฐานของการวิจัยที่ตั้งไว้
3. เจตคติของนักศึกษาที่มีต่อการเรียนด้วยวิดิทัศน์ เพลงหน้าพาทย์ที่สร้างขึ้นโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์อะโดบี โฟโต้ช็อปและโซนี วีกัส อยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
References
กมลรัตน์ หล้าสุวงษ์. (2526). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มหามงกุฎราชวิทยาลัย.
กระทรวงวัฒนธรรม. (2551). หลักสูตรศึกษาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีคีตศิลป์ไทยศึกษา. หลักสูตรปรับปรุง พ.ศ. 2555. คณะศิลปศึกษา สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์.
จรัสศรี กิจบัญญัติอนันต์. (2532). การเปรียบเทียบความเข้าใจในการอ่าน การเขียนคำและทัศนคติต่อวิชาภาษาไทย ของนักศึกษาชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 จังหวัดขอนแก่น ที่ได้รับการสอนแบบมุ่งประสบการณ์ทางภาษากับการสอนแบบปกติ. ปริญญานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาเทคโนโลยีทางการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร.
ชนก สาคริก. (2530). “เอกลักษณ์เครื่องสายไทย.” ใน ดนตรีไทยอุดมศึกษา ครั้งที่ 11.
บุญชม ศรีสะอาด. (2535). หลักการวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : อักษรเจริญทัศน์.
บุญเชิด ภิญโญอนันตพงษ์. (2527). การทดสอบอิงเกณฑ์ : แนวคิดและวิธีการ. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
พวงรัตน์ ทวีรัตน์. (2540). การสร้างและพัฒนาแบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยศรีนคริน
ทรวิโรฒ ประสานมิตร.
มาลินี จุฑะรพ. (2537). จิตวิทยาการเรียนการสอน. กรุงเทพฯ : อักษรพิพัฒน์.
รวีวรรณ อังคนุรักษ์พันธ์. (2533). การวัดทัศนคติเบื้องต้น. ชลบุรี : มหาวิทยาลัยบูรพา.
ล้วน สายยศ และ อังคณา สายยศ. (2538). เทคนิคการวิจัยทางการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 3) กรุงเทพฯ : ศูนย์ส่งเสริมวิชาการ.
วรุทัย ญานะพันธ์. (2543). ตัวแปรที่เกี่ยวข้องกับค่านิยมในการอนุรักษ์นาฏศิลปพื้นบ้านภาคกลาง ของนักศึกษาสาขาวิชาเอกนาฏศิลป์ สถาบันราชภัฏในเขตภาคกลาง.วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต สาขาจิตวิทยาการศึกษาบัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยศรีนครินวิโรฒ ประสานมิตร.
วิมลศรี อุปรมัย. (2525). ดนตรีในระบบการเรียนการสอนสำหรับชั้นประถม มัธยมและอุดมศึกษา. สมุทรปราการ.
สมปอง ม้วยอุเทศ. (2542). การศึกษาความเชื่อมั่นและความเที่ยงตรงของแบบทดสอบวัดเจตคติต่อวิชาภาษาอังกฤษที่สร้างโดยวิธีลิเคอร์ทที่มีการจัดกลุ่มข้อสอบและรูปแบบคำตอบต่างกัน.วิทยานิพนธ์. ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการวัดผลการศึกษา. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อมรา กล่ำเจริญ. (2526). สุนทรียนาฏศิลป์ไทย. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.