The Role of Local Government to Encourage Fujian Identity Transmission in Phuket Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research are: 1) to study the characteristics and the factors of Fujian-Thai people’s cultural communication that affect intergenerational transmission of Fujian identity, 2) to study the role of the local government in policy making to promote intergenerational transmission of Fujian identity in Phuket, and 3) to investigate the good practices of the Phuket local government in the intergenerational transmission promotion.
The research results revealed a statistically significant positive correlation between the characteristics and the factors of cultural communication influencing intergenerational transmission of Fujian identity. The local government formulated policies, development plans, and annual operational plans pertaining to intergenerational transmission of Fujian identity. Three good-practice projects of the local government were the Phuket Municipality’s project of local tradition preservation (Portor), the Kathu Municipality’s project of the Vegetarian Festival, and the Korkaew Sub-district Administrative Organization’s project
Important issues found from the research are the administration’s vision, systematic and consistent management of local culture, and local cultural identity which is a good role model for any operation related to culture.
The research findings demonstrated that people wanted the local government to widely promote and support Fujian art and culture, using symbolic communication and transmission which takes values, beliefs, and rituals into consideration. Additionally, the local government should put emphasis on sustainable preservation
of Fujian art and culture, as well as Fujian identity.
of the Vegetarian Festival.
Article Details
Statements and opinions expressed in articles herein are those of the authors and do not necessarily reflect the position of the editors or publisher.
Article, information, text, image, etc. which are published in Journal of International Studies, belong to Journal of International Studies. If anybody or any organization would like to use part or whole of them, they must receive written permission from Journal of International Studies before usage.
References
ขวัญจิต ศศิวงศาโรจน์. (2543). สารานุกรมชาติพันธุ์. กรุงเทพฯ:สหธรรมมิก.
จักรภัทร สมบัติมนต์. (2551). พระราชบัญญัติการบริหารราชการส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: ปัญญาชน.
จุฑาพรรธ์ (จามจุรี) ผดุงชีวิต. (2550) วัฒนธรรม การสื่อสาร และอัตลักษณ์. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฉลาดชาย รมิตานนท์. (2555). อัตลักษณ์ วัฒนธรรม และการเปลี่ยนแปลง. ค้นเมื่อ 19 พฤษภาคม 2555 จาก http://www.soc.cmu.ac.th/~wsc/data/Identity28_3_05.pdf.
ชูวงศ์ ฉายะบุตร. (2539). การปกครองท้องถิ่น. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: พิฆเณศพริ้นท์ติ้ง เซ็นเตอร์.
ไชยยุทธ ปิ่นประดับ. (2545). ชาวจีนและคนไทยเชื้อสายจีนในจังหวัดภูเก็ต. ภูเก็ต: ศิลปวัฒนธรรม.
ดำรง ลัทธพิพัฒน์. (2508). ทฤษฎีและแนวความคิดในการพัฒนาประเทศ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ทวนธง ครุฑจ้อน. (2555). การตลาดเพื่อการบริหารจัดการท้องถิ่น: บทเรียนจากสี่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นไทย, ในการประชุมวิชาการรัฐศาสตร์และรัฐประศาสนศาสตร์ แห่งชาติครั้งที่ 12 (พ.ศ. 2554) (หน้า 125-136). 8-9 ธันวาคม 2554, ณ โรงแรมเซ็นทาราดวงตะวันเชียงใหม่. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ธนิก เลิศชาญฤทธิ์. (2554). การจัดการทรัพยากรวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร.
นงนภัส ศรีสงคราม. (2547). การสื่อสารทางวัฒนธรรมด้านอัตลักษณ์และสัญญะวิทยาชาวไทยโซ่ง. ฐานข้อมูลวิทยานิพนธ์อิเล็กทรอนิกส์ (มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต).
นนทวัฒน์ บรมานันท์. (2549). การปกครองส่วนท้องถิ่นตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (พ.ศ. 2540). พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
นพพล สุรนัคครินทร์. (2547). การนำหลักธรรมาภิบาลมาปรับใช้ในองค์การบริหารส่วนตำบล ตามทัศนะของประชาชนจังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญาโทสาขาวิชา รัฐประศาสนศาสตร์, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ประทาน คงฤทธิศึกษากร. (2535). การปกครองท้องถิ่น. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
ประสิทธิ์ ลีปรีชา. (2547). การสร้างและสืบทอดอัตลักษณ์ของกลุ่มชาติพันธุ์ม้ง ในวาทกรรมอัตลักษณ์. กรงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮาส์.
ประหยัด หงส์ทองคำ. (2526). การปกครองท้องถิ่น. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
มนตรี เทอดธีระกุล. (2543). การมีส่วนร่วมของสตรีในองค์การบริหารส่วนตำบล: ศึกษากรณี องค์การบริหารส่วนตำบลของจังหวัดชลบุรีและจังหวัดระยอง. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิตสาขาวิชารัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
เมตตา วิวัฒนนานุกูล (กฤตวิทย์). (2548). การสื่อสารต่างวัฒนธรรม (Intercultural communication). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
รตพร ปัทมเจริญ. (2544). บทบาทของศาลเจ้าจีนในการธำรงอัตลักษณ์ชาติพันธุ์: ศึกษากรณีในเขตอำเภอเมือง จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฤดี ภูมิภูถาวร. (2550). ภูเก็ต. พิมพ์ครั้งที่ 9. ภูเก็ต: ภูเก็ตบูเลทิน.
วงศ์เดือน ภานุวัฒนากูล. (2552). อัตลักษณ์ของคนไทยเชื้อสายจีนท่ามกลางความหลากหลายทางวัฒนธรรม. ฐานข้อมูลวิทยานิพนธ์อิเล็กทรอนิกส์ (มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตหาดใหญ่).
วันจรัตน์ เดชวิลัย และทวนธง ครุฑจ้อน. (2552). แนวโน้มการเลิกใช้ภาษาจีนฮกเกี้ยนในจังหวัดภูเก็ต. (รายงานการวิจัย). ภูเก็ต: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตภูเก็ต.
วิญญู อังคณารักษ์. (2519). เอกสารประกอบการบรรยายแนวความคิดในการกระจายอำนาจปกครองท้องถิ่น. (อัดสำเนา). ม.ป.ท.
สกินเนอร์, จี วิลเลี่ยม. (2548). สังคมจีนในไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมชาย เสียงหลาย. (2556). กรอบแนวคิดและแนวนโยบายในการดำเนินงานวัฒนธรรมของชาติ เอกสารประกอบการบรรยาย. ค้นเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2556 จาก old.mculture.go.th/policy/ckfinder/userfiles/files/policy2550.../36.doc.
สายันต์ ไพรชาญจิตร์. (2550). การจัดการทรัพยากรทางโบราณคดีในงานพัฒนาชุมชน. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: โครงการหนังสือโบราณคดีชุมชน.
อภิญญา เฟื่องฟูสกุล. (2546). อัตลักษณ์ (Identity) การทบทวนทฤษฎีและกรอบแนวคิด. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
อมรา พงศาพิชญ์. (2538). วัฒนธรรม ศาสนา ชาติพันธุ์. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อมรา พงศาพิชญ์. (2549). ความหลากหลายทางวัฒนธรรม. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
เอมอร ชลพิไลพงศ์. (2545). การสื่อสารเพื่อสืบทอดวัฒนธรรมของชาวจีนในเขตชาวน่าทาวน์. ฐานข้อมูลวิทยานิพนธ์อิเล็กทรอนิกส์ (จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย).
Creswell, J. W. (2009). Research Design: Qualitative, Quantitative, and Mixed Methods Approaches (3 ed.). Los Angeles: SAGE Publications.
Elcock, H. (1994). Local Government. London: Routledge.
Kingdom, J. (1991). Local government and Polities in Britain. New York: Philip Allan.
United Nations. (2012). Culture for Development Indicators. Retrieved May 19, 2012, from http://www.unesco.org/new/en/culture/themes/culturaldiversity/diversity-of-culturalexpressions/programmes/culture-for-development-indicators/seven-dimensions.
Wilson, D., & Game, C. (1998). Local Government in the United Kingdom. 2nd ed. London: Macmillan Press.
Wit, D. (1961). A Comparative Survey of Local Government and Administration. Bangkok: Prachandra Printing Press.