The Study of Thai Tourists Motivation and Behavior to Travel at Talad Noi Community, Bangkok
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were to study Thai tourists’ motivation and behavior to travel at Talad Noi Community, Bangkok, Thailand and the tourism components for attractions development. This research was the mixed-method research that included quantitative research and qualitative research. The samples were 246 Thai tourists and 5 tourist stakeholder. The questionnaire and Semi-structured interview were used as survey tools. Quantitative data were analyzed statistically by using frequency, percentage, means and standard deviation and qualitative data were analyzed by interpretation.
The results were as follow; The most visitors were female tourists as 64.2% and age 18 – 24 years old as 42.7%, Bachelor degree employees who had income less than 15,000 baht as 70.3%, traveling this attraction for the first time as 66.3% and 69.9% were travel with friend. The main reasons for their trips were photographing as 33.9% and visiting Talad Noi community museum as 19.2%. Most of tourists wanted to visit this place again as 95.9%. The majority of respondents had high level in all motivation aspects including physical (= 4.08), cultural ( = 3.85), and interpersonal motivation ( = 3.79) excepted status and prestige motivation was in moderate level (= 3.35). Talad Noi tourism’s components were founded the local community has just initiated into tourism with disorganized management. Therefore, the government sector should support tourism facilities to develop the sustainable tourism.
Article Details
Statements and opinions expressed in articles herein are those of the authors and do not necessarily reflect the position of the editors or publisher.
Article, information, text, image, etc. which are published in Journal of International Studies, belong to Journal of International Studies. If anybody or any organization would like to use part or whole of them, they must receive written permission from Journal of International Studies before usage.
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). ยุทธศาสตร์กระทรวงการ ท่องเที่ยวและกีฬา ฉบับที่ พ.ศ. 2560-2564. สืบค้นเมื่อ 24 กันยายน 2562, จาก https://www.mots.go.th/ewt _dl_link.php?nid=9689
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2561). สรุปสถิตินักท่องเที่ยวภายในประเทศปี 2561 (จำแนกตามภูมิภาคและจังหวัด). สืบค้นเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2562, จาก https://www.mots.go.th /News-link.php?nid =12098
กังสดาล ศิษญ์ฐานนท์, และพรพรรณ ประจักรเนตร. (2559). รูปแบบการดำเนินชีวิต รูปแบบการใช้สื่อออนไลน์และความตั้งใจซื้อสินค้าและบริการด้านการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วารสารการสื่อสารและการจัดการ นิด้า, 2(1), 2-7.
กฤษณ์ ทองเลิศ. (2560). ภาพสตรีตอาร์ตเพื่อการสื่อสารการท่องเที่ยวในเขตพื้นที่ ย่านเมืองเก่าปีนังและสงขลา. วารสารนิเทศศาสตร์ปริทัศน์, 21(1), 178-189.
กรมพลศึกษา. (2560). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติฉบับที่ 2 พ.ศ. 2560-2564. สืบค้นเมื่อ 3 พฤศจิกายน 2562, จาก https://www.dpe.go.th/strategic-preview-392791791799
กองการท่องเที่ยว. (2555). แผนการพัฒนาท่องเที่ยวกรุงเทพมหานคร พ.ศ. 2554-2558 (รายงานบทสรุปฉบับผู้บริหาร). กรุงเทพฯ: กองการท่องเที่ยว สำนักวัฒนธรรมกีฬาและการท่องเที่ยว.
กองวิจัยการตลาด ททท. (2560). การท่องเที่ยวเพื่อการถ่ายภาพ: มิติใหม่ของการท่องเที่ยวตามความสนใจพิเศษในประเทศไทย. สืบค้นเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2561, จาก https://arit. kpru.ac.th/contents /gallery3/Article/2018-08-06_2/2018-08-06_2.pdf
จิรา บัวทอง. (2557). เศรษฐศาสตร์ของการท่องเที่ยวและพฤติกรรมการท่องเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 11 กันยายน 2562, จาก https://is.gd/RlmoZu
จุรีย์พร จันทร์พาณิชย์, และคณะ. (2550). คุณภาพสื่อประชาสัมพันธ์ของ แหล่งท่องเที่ยวในกลุ่มอีสานใต้ (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ดิฐพวิไลซ์ อ่อนยิ้ม. (2557). ทัศนคติและพฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทย ต่อการท่องเที่ยวอุทยานเมืองเก่าพิจิตร. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวนานาชาติ, 10(2), 56-73.
ดุษฎี เทียมเทศ, และบุญมา สูงทรง. (2555). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความตั้งใจในการมาท่องเที่ยวซ้ำของนักท่องเที่ยว อำเภอวังน้ำเขียว จังหวัดนครราชสีมา (รายงานการวิจัย). นครราชสีมา: มหาวิทยาลัยราชมงคลอีสาน.
ตุลา ไชยาศิรินทร์โรจน์, สุวิมล ไชยพันธ์พงษ์, ภาณุพงศ์ ศิริ, และสุวรรณโชติ ชุ่มเย็น. (2561). แรงจูงใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยในการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมย่านเยาวราช เขตสัมพันธวงศ์ กรุงเทพมหานคร. วารสารวิชาการสถาบันวิทยาการจัดการแห่ง
แปซิฟิค, 4(1), 45-50.
ตวงทอง สรประเสริฐ. (2562). ศิลปะสตรีทอาร์ตกับการท่องเที่ยว. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 39(1), 178-189.
เทียนทิพย์ เดียวกี่. (2561). ย่านจีนถิ่นตลาดน้อย วัฒนธรรมนำท่องเที่ยว. สืบค้นเมื่อ 15 กันยายน 2562 จาก https://bit.ly/2mWccri
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2551). ระเบียบวิธีวิจัยทางการท่องเที่ยว (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.
พะยอม ธรรมบุตร. (2549). เอกสารประกอบการเรียนการสอนเกี่ยวกับองค์ประกอบของการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: สถาบันพัฒนาการ
ท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
พิมพ์ระวี โรจน์รุ่งสัตย์. (2553). การท่องเที่ยวโดยชุมชน. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
มณฑาวดี พูลเกิด. (2552). การพัฒนารูปแบบการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชน เพื่อความยั่งยืน. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
วิมลฑา ศิริระเวทย์กุล. (2556). โครงการออกแบบระบบป้ายสัญลักษณ์ภายในหอสมุดแห่งชาติ. วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2539). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: วิสิทธิ์พัฒนา.
สุภางค์ จันทวานิช. (2553). วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุวิมล ติรกานันท์. (2543). ระเบียบวิธีการวิจัยทางสังคมศาสตร์: แนวทางสู่การปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานปลัดกระทรวงท่องเที่ยวและกีฬา. (2561). แผนปฏิบัติการขับเคลื่อนการพัฒนาการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืนและสร้างสรรค์ พ.ศ. 2561- 2565. สืบค้นเมื่อ 23 ตุลาคม 2562, จาก https://secretary.mots.go.th/ewtadmin/ewt/secretary/download/PDF/Action%20Plan%20for%20Tourism%20Development.pdf
สำนักงานพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2561). ยุทธศาสตร์ชาติ. สืบค้นเมื่อ 24 ตุลาคม 2562, จาก http://nscr.nesdb. go.th/
สมชาย วรกิจเกษมสกุล. (2553). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). อุดรธานี: อักษรศิลป์การพิมพ์.
สมบัติ กาญจนกิจ (2557). นันทนาการและอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
Buhalis, D. (2000). Marketing the competitive destination of the future tourism management. Retrieved October 23, 2019, from http://epubs.surrey.ac.uk /1087/
Crompton, J. L. (1979). Motivations for pleasure vacation. Retrieved October 23, 2019, from https://is.gd/ejVqJi
Cronbach, L. J. (1974). Essential of psychological testing. New York: Harper & Row.
Kotler, P. (1994). Marketing management: analysis planning implementation and control (8th ed.). Englewood Cliffs: Prentice Hall.
Mcintosh, R. W., Goeldner, C. R., & Ritchie, J. R. B. (1995). Tourism: principles, practices, philosophies. Retrieved September 20, 2019, from https://www.cabdirect.org/cabdirect/abstract/19951806712
Swarbrooke, J., & Horner, S. (1999). Consumer behavior in tourism. Butterworth Heinenmann: Oxford.
World Travel and Tourism Council. (2018). Travel and tourism economic impact 2018 Thailand. Retrieved October 23, 2019, from https://www.wttc.org//media/files/ reports/economic-impact-research/countries -2018/thailand2018.pdf