การพัฒนาเรขศิลป์สิ่งแวดล้อมเพื่อการฟื้นฟูอัตลักษณ์เมืองเก่าบุรีรัมย์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้ใช้วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสาร การสำรวจพื้นที่ การสังเคราะห์ข้อมูลร่วมกับผู้ทรงคุณวุฒิ และการศึกษาความต้องการของกลุ่มตัวอย่างประชาชนในชุมชนเมืองบุรีรัมย์จากหลายช่วงอายุ จำนวน 40 ราย ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างต้องการให้ปราสาทหินพนมรุ้งเป็นภาพแทนสื่อความหมายถึงเมืองเก่าบุรีรัมย์ นอกจากนี้ยังเปิดรับอัตลักษณ์ใหม่จากนโยบายพัฒนาเมืองสู่เมืองกีฬา การอนุรักษ์นกกระเรียนพันธุ์ไทย และกระแสนิยมจากสื่อสังคมออนไลน์ เช่น กรณีลูกชิ้นยืนกิน จากข้อค้นพบดังกล่าว ผู้วิจัยได้นำไปใช้เป็นแนวทางในการออกแบบเรขศิลป์สิ่งแวดล้อม 3 ชุด ได้แก่ ป้ายสาธารณประโยชน์ ตัวการ์ตูนนำโชค และเรขศิลป์ส่งเสริมการค้า ซึ่งได้นำผลงานไปจัดแสดงในนิทรรศการและรวบรวมทัศนคติจากกลุ่มตัวอย่างและผู้เข้าชมนิทรรศการ ผลการสรุปพบว่า ผลงานออกแบบเรขศิลป์สิ่งแวดล้อมทั้ง 3 ชุด มีความเป็นสากล สื่อความหมายได้อย่างชัดเจน และสอดคล้องกับพลวัตทางสังคมของเมืองที่ผสมผสานอัตลักษณ์ดั้งเดิมกับบริบทใหม่ ดังนั้นจึงสามารถกล่าวได้ว่า เรขศิลป์สิ่งแวดล้อมที่พัฒนาขึ้นนี้มีศักยภาพในการนำไปใช้เป็นต้นแบบหรือมาตรฐานกลาง ในการสร้างความเข้าใจระหว่างหน่วยงานภาครัฐ นักออกแบบ และผู้ประกอบการ ซึ่งสามารถช่วยฟื้นฟูอัตลักษณ์และเอกภาพของเมืองเก่าบุรีรัมย์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 ก่อนเท่านั้น
References
Arntson, A. E. (2007). Graphic design basics. Cengage Learning, Inc. Buriram Municipality. (n.d.). History of Buriram city.
Cairo, A. (2013). The functional art: An introduction to information graphics and visualization. New Riders.
Caivano, J. L. (2006). Research on color in architecture and environmental design: Brief history, current developments, and possible future. Color Research & Application, 31(4), 350-363.
Harland, R. (2016). Graphic design in Urban environments. Bloomsbury publishing.
Harachi, P., & Bejrananda, M. (2019). The perception of the insider and outside of place identity Buriram Province. Journal of Architectural/Planning Research and Studies, 16(2), 49-67. [in Thai]
Lynch, K. (1960). The image of the city. MA: MIT Press.
Nuansai, B., Suebwattana, T., Chanpanit, A., & Chansang, A. (2013). History of community extension in Buriram municipality during BE. 2468-2550. Journal of Research and Development Buriram Rajabhat University, 8(1), 42-49. [in Thai]
Papalia, D. E., Olds, S. W., & Feldman, R. D. (2008). Human development. Kencana.
Pittayamethi, P. (2017). Thaitone 2.0 Thai color names and English with CMYK color valuesand color code. https://oer.learn.in.th/search_detail/result/ [in Thai]
Provincial office of natural resources and environment Buriram. (2019). Master plan and master plan for conservation and development of the old city of Buriram. Faculty of architecture, urban design & creative arts Mahasarakham University. [in Thai]
The Fine Arts Department. (2005). Phanom Rung Castle. Winai Printing House. [in Thai]
Wijit, I. (2016). Communications of identities to promote the tourism of Buriram province. Thammasat University. [in Thai]
Woody Show. (2021). Lalisa Black Pink. https://news.ch7.com/tags/WoodyShow
Worakamwichai, S. (2012) Buriram, historical and cultural background. T.K. Printing. [in Thai]