การจัดการวิสาหกิจชุมชนในตำบลเกิ้ง อำเภอเมืองมหาสารคาม จังหวัดมหาสารคาม

บทคัดย่อ

          งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดการวิสาหกิจชุมชน และข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการจัดการวิสาหกิจชุมชนในตำบลเกิ้ง อำเภอเมืองมหาสารคาม จังหวัดมหาสารคาม โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ ได้แก่ สมาชิกวิสาหกิจชุมชนในตำบลเกิ้ง จำนวน 219 คน โดยวิธีการคำนวณตามสูตรของทาโร่ ยามาเน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

          ผลการศึกษา พบว่า 1) สมาชิกวิสาหกิจชุมชนในตำบลเกิ้ง มีความคิดเห็นเกี่ยวกับการจัดการวิสาหกิจชุมชน โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง (ค่าเฉลี่ย = 2.55, S.D = 0.42) เมื่อจำแนกเป็นรายด้าน เห็นว่าอยู่ในระดับปานกลาง 2 ด้าน และอยู่ในระดับน้อย 2 ด้าน โดยเรียงจากน้อยไปหามาก ดังนี้ ด้านการนำ (ค่าเฉลี่ย = 2.95, S.D = 0.46) ด้านการควบคุม (ค่าเฉลี่ย = 2.94, S.D = 0.47) ด้านการจัดองค์กร (ค่าเฉลี่ย = 2.33, S.D = 0.39) และด้านการวางแผน (ค่าเฉลี่ย = 1.98, S.D = 0.34) 2) ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการจัดการวิสาหกิจชุมชนในตำบลเกิ้ง อำเภอเมืองมหาสารคาม จังหวัดมหาสารคาม ด้านการวางแผน ได้แก่ กลุ่มควรมีการประชาสัมพันธ์ข้อมูลข่าวสารของกลุ่มอย่างต่อเนื่อง ด้านการจัดองค์กร ได้แก่ กลุ่มควรมีการคัดเลือกสมาชิกให้เหมาะสม มีความชำนาญ และประสบการณ์เพื่อให้การดำเนินงานของกลุ่มมีคุณภาพยั่งยืน ด้านการนำ ได้แก่ ผู้นำควรเป็นผู้ที่มีความรับผิดชอบสูง และหาความรู้เพิ่มเติมเพื่อนำมาพัฒนาต่อไป ด้านการควบคุม ได้แก่ ควรมีการควบคุมดูแลกลุ่มในการดำเนินกิจกรรมให้เป็นไปตามกฎ ระเบียบและข้อบังคับ