ผลการศึกษาภาษากับอำนาจของหมอสมุนไพรพื้นบ้านไทยอีสาน

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาภาษากับอำนาจของหมอสมุนไพรพื้นบ้านไทยอีสานโดยพิจารณาจากการใช้ภาษาในการสื่อสาร   โดยมีกลุ่มตัวอย่าง คือ หมอสมุนไพรพื้นบ้านไทยอีสาน จำนวน 6 คน จากจังหวัดอุดรธานี ขอนแก่น และศรีษะเกษ โดยการเลือกแบบเจาะจง ผลการศึกษา พบว่า  อำนาจของหมอสมุนไพรพื้นบ้านไทยอีสานเกิดจากการใช้ภาษาที่มีคุณลักษณะทางภาษาและตัวบ่งชี้ทางภาษา  คุณลักษณะทางภาษาที่ปรากฏ มี 4 คุณลักษณะ ได้แก่ คุณลักษณะความแจ่มชัด มีคำบ่งชี้ทางภาษา ได้แก่ การใช้คำแสดงหลักฐานหรือเห็นภาพ การอ้างถึง คุณลักษณะการบังคับ-ชี้นำ  ตัวบ่งชี้ทางภาษา คือ กริยาบังคับ กริยาอนุญาต กริยาชี้นำ และประโยคคำสั่ง คุณลักษณะความปิดบังอำพราง มีตัวบ่งชี้ทางภาษา คือ การไม่ระบุแหล่งที่มาอย่างชัดเจน อุปลักษณ์ ข้อมูลไม่ครบ ทำเป็นเรื่องเล็ก และ คุณลักษณะการโน้มน้าว มีตัวบ่งชี้ทางภาษา คือ คำสรรพนาม การใช้คำถามเชิงวาทศิลป์ และอุปลักษณ์  จากคุณลักษณะทางภาษาแสดงให้เห็นว่าหมอสมุนไพรพื้นบ้านไทยอีสานมีลักษณะน่าเชื่อถือ เชื่อง่าย พึ่งพาได้ และน่าประทับใจ คุณสมบัติที่ปรากฏของหมอสมุนไพรจึงเป็นผู้มีความรู้มากกว่า เป็นผู้ตัดสิน และเป็นผู้เป็นมิตร