การศึกษาการใช้ภาพพจน์ในนวนิยายจีน เรื่อง “กุหลาบแดงกับกุหลาบขาว”

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการใช้ภาพพจน์ในนวนิยายจีนเรื่อง “กุหลาบแดงกับกุหลาบขาว”(《红玫瑰与白玫瑰》)ซึ่งเป็นวรรณกรรมจีนสมัยใหม่ที่มีชื่อเสียง ประพันธ์โดย จาง อ้ายหลิง มีวิธีดำเนินการวิจัยคือการรวบรวมข้อมูลที่ปรากฏในนวนิยายจีนเรื่อง “กุหลาบแดงกับกุหลาบขาว” และวิเคราะห์ข้อมูลภายใต้กรอบแนวคิดของดวงใจ ไทยอุบุญ ที่แบ่งภาพพจน์ที่ใช้บ่อยออกเป็น 14 ชนิด จากนั้นนำเสนอผลการศึกษาวิเคราะห์ในรูปแบบการบรรยาย

          จากการศึกษาพบว่า ภาพพจน์ที่นำมาใช้ในนวนิยายจีนเรื่อง “กุหลาบแดงกับกุหลาบขาว” แบ่งเป็น 7 ชนิด ได้แก่ 1. อุปมา เป็นการเปรียบเทียบเพื่อให้เห็นภาพชัดเจน 2. อุปลักษณ์ เป็นการเปรียบเทียบเพื่อให้เห็นรายละเอียดหรือลักษณะเด่น 3. อติพจน์ เป็นการกล่าวเกินจริง 4. ปฏิวาทะ เป็นการนำคำที่มีความหมายขัดแย้งมาใช้ร่วมกัน 5. สัทพจน์ เป็นการเลียนเสียงที่เกิดขึ้นจากธรรมชาติ 6. ปฏิปุจฉา เป็นการใช้คำถามโดยไม่ได้คาดหวังคำตอบ และ 7. อุทาหรณ์ เป็นการเปรียบเทียบที่มักจะใช้คำพังเพย สุภาษิต และสำนวนในการเปรียบเทียบ

     The study found that figures of speech in the Chinese novel “Hongmeigui Yu Baimeigui” were categorized into ten types.  (1) The simile was a figure of speech in which two things are compared in a way that indicates that a comparison is being made. (2) The metaphor was a comparison to reveal more detail and dominant features. (3) Hyperbole was a purposeful exaggeration. (4) An oxymoron was a combination of contradictory or incongruous words. (5) Onomatopoeia was a sound created by a living being, a non-living object. (6) A rhetorical question was a question that makes a point instead of seeking an answer. (7) Repetition was a word or phrase used multiple times in a text.  (8) Comparison was a word to compare similarities and differences. (9) Meiosis was used to minimize the importance of something and (10) Analogy was a comparison by using proverbs and idioms.