ลักษณะการขอร้องในอีเมลของผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นชาวไทยและชาวญี่ปุ่นจากคลังข้อมูลภาษา

บทคัดย่อ

        งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะการขอร้องในอีเมลของผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นชาวไทย โดยวิเคราะห์อีเมลที่ใช้ในการขอร้องของกลุ่มตัวอย่างจากคลังข้อมูลภาษา I-JAS  ผลการวิจัยพบว่า สำนวนที่ผู้เรียนภาษาญี่ปุ่นชาวไทยใช้เพื่อแสดงการขอร้องมีความหลากหลายน้อยกว่าชาวญี่ปุ่น โดยสำนวนที่ใช้เป็นจำนวนมากมีเพียง V（て形）いただけませんか และ V（て形）いただけないでしょうか　เท่านั้น โดยเฉพาะ V（て形）いただけませんかที่พบการใช้มากที่สุดเนื่องจากเป็นสำนวนที่ถูกแนะนำในหนังสือเรียนภาษาญี่ปุ่นตั้งแต่ระดับเบื้องต้น แต่กลับไม่พบการใช้ในอีเมลของชาวญี่ปุ่นเพราะเป็นสำนวนที่ไม่นิยมนำมาใช้ในสถานการณ์ที่เป็นทางการ

         นอกจากนี้ผลการวิจัยยังแสดงให้เห็นว่า อัตราการปรากฏของหน่วยความหมายย่อยที่ผู้เรียนชาวไทยใช้มีทั้งลักษณะที่คล้ายและแตกต่างกันกับชาวญี่ปุ่น ลักษณะที่คล้ายกัน คือ การใช้หน่วยความหมายย่อย ได้แก่ 1) การเข้าประเด็น 2) การบอกสาเหตุ 3) การขอร้อง  4) การขอบคุณ และ 5) การขอโทษหรือรู้สึกผิด ในปริมาณที่ใกล้เคียงกับชาวญี่ปุ่น สำหรับลักษณะที่แตกต่างกัน คือ ปริมาณหน่วยความหมายย่อยที่ใช้น้อยกว่าชาวญี่ปุ่นอย่างเห็นได้ชัด ได้แก่ 1) การอธิบายสถานการณ์ 2) การแสดงความเกรงใจ 3) การให้ข้อมูลเพิ่มเติม และ 4) การขอคำตอบ จึงอาจกล่าวได้ว่า ในการบรรยายเนื้อหาเพื่อแสดงการขอร้อง ชาวญี่ปุ่นไม่ได้ให้ความสำคัญเพียงการอธิบายสาเหตุ และแสดงการขอร้องเท่านั้น แต่ยังรวมถึงหน่วยความหมายย่อยทั้งสี่ลักษณะข้างต้นที่พบจากการสำรวจครั้งนี้ด้วย ดังนั้นสำหรับการเรียนการสอนทักษะการเขียนในสถานการณ์การขอร้อง ควรมีการแนะนำสำนวนและหน่วยความหมายย่อยที่ชาวญี่ปุ่นมักใช้เพื่อให้ผู้เรียนชาวไทยได้เห็นความแตกต่างและสามารถนำไปประยุกต์กับการบรรยายเนื้อหาของตนเองได้อย่างเหมาะสมและเป็นธรรมชาติใกล้เคียงกับชาวญี่ปุ่น