การสร้างหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เสริมความรู้วรรณคดีไทยเรื่องกาพย์เห่เรือ สำหรับชาวต่างชาติ
การสร้างหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เสริมความรู้วรรณคดีไทยเรื่องกาพย์เห่เรือ สำหรับชาวต่างชาติ
คำสำคัญ:
หนังสืออิเล็กทรอนิกส์, วรรณคดีไทยเรื่องกาพย์เห่เรือ, ชาวต่างชาติบทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อสร้างหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เสริมความรู้วรรณคดีไทยเรื่องกาพย์เห่เรือ สำหรับชาวต่างชาติ กลุ่มเป้าหมายของการวิจัยคือนักศึกษาชาวต่างชาติ ระดับปริญญาโท สาขาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ จำนวน 5 คน โดยใช้การทดลองแบบ one shot experimental case study ผู้วิจัยสร้างเครื่องมือจำนวน 8 บท ได้แก่ บทที่ 1 ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับกาพย์เห่เรือ บทที่ 2 ลักษณะคำประพันธ์ บทที่ 3 “การเลือกใช้คำ”เพื่อสร้างวรรณศิลป์ บทที่ 4 “อุปมา” ในวรรณคดี บทที่ 5 การเสด็จพระราชดำเนินทางชลมารค บทที่ 6 ความงามของสาวชาววังในกาพย์เห่เรือ บทที่ 7 พระมหากษัตริย์กับความเชื่อที่เกี่ยวกับเรือพระราชพิธี และบทที่ 8 พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ เรือพระราชพิธี แต่ละบทประกอบด้วยบทอ่าน คำศัพท์ บทอ่านเสริมความรู้ และแบบทดสอบท้ายบทเรียน เมื่อเครื่องมือผ่านการประเมินจากผู้เชี่ยวชาญและอาจารย์ที่ปรึกษาแล้ว จึงนำไปทดลองใช้กับกลุ่มเป้าหมาย โดยวิเคราะห์ข้อมูลจากคะแนนแบบทดสอบท้ายบทเรียนจำนวน 8 บทเพื่อหาค่าประสิทธิภาพ E1 และการวิเคราะห์ข้อมูลจากคะแนนแบบทดสอบหลังเรียนเพื่อหาค่าประสิทธิภาพ E2 โดยกำหนดเกณฑ์ไว้ คือ E1/E2 = 75/75 ผลการวิจัยพบว่า หนังสืออิเล็กทรอนิกส์เสริมความรู้วรรณคดีไทยเรื่องกาพย์เห่เรือ สำหรับชาวต่างชาติมีค่าประสิทธิภาพตามเกณฑ์ 87.75/79.6 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนด ผลการทดลองดังกล่าวแสดงว่าหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เสริมความรู้วรรณคดีไทยเรื่องกาพย์เห่เรือ สำหรับชาวต่างชาติสามารถพัฒนาความรู้เรื่องวรรณคดี และพัฒนาทักษะการอ่านของชาวต่างชาติที่เรียนวิชาเอกภาษาไทยในฐานะภาษาต่างประเทศได้ หนังสืออิเล็กทรอนิกส์เสริมความรู้เล่มนี้จึงสามารถใช้เป็นสื่อเสริมความรู้เรื่องวรรณคดีไทยให้แก่ชาวต่างชาติได้
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรูแกนกลาง กลุ่มสาระการเรียนรูภาษาไทย ตาม
หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตร
แห่งประเทศไทย
กระทรวงวัฒนธรรม และกรมศิลปากร. (2558). เรือพระราชพิธี. กรุงเทพฯ: รุ่งศิลป์การพิมพ์.
กระทรวงวัฒนธรรม. (2562). ประมวลองค์ความรู้พระราชพิธีบรมราชาภิเษก. กรุงเทพฯ: รุ่งศิลป์การพิมพ์.
กระแสร์ มาลยาภรณ์ (2516). การสอนกวีนิพนธ์อังกฤษแก่นิสิตนักศึกษา ผู้เริ่มเรียนวรรณคดี
อังกฤษ. ชลบุรี : วิทยาลัยวิชาการศึกษา บางแสน.
กัญญรัตน์ เวชชศาสตร์. (2534). การศึกษาเรื่องหงส์จากศิลปกรรมประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัย
และพัฒนา มหาวิทยาลัยศิลปากร.
กาญจนา พฤกษ์พงศ์รัตน์. (2516). ความสัมพันธ์ระหว่างประสบการณ์ทางวรรณคดีไทยและความเข้าใจ
ในวัฒนธรมตะวันตกกับความสามารถในการเรียนวรรณคดีอังกฤษ. (ปริญญานิพนธ์ (กศ.ม.)),
วิทยาลัยวิชาการศึกษา ประสานมิตร, กรุงเทพฯ.
จินตวีร์ คล้ายสังข์. (2555). Desktop publishing สู่ e-book เพื่อส่งเสริมการใฝ่รู้ของผู้เรียนยุคดิจิทัล.
กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชัยยงค์ พรหมวงศ์. (2556, มกราคม-มิถุนายน). การทดสอบประสิทธิภาพสื่อหรือชุดการสอน. วารสาร
ศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย, 5(1), 7-20. สืบค้นจาก http://www4.educ.su.ac.th/2013/
images/stories/081957-02.pdf
ชิ ไล. (2559). หนังสืออ่านประกอบบทละครนอกเรื่อง "สังข์ทอง" สำหรับนักศึกษาชาวจีน. ปริญญานิพนธ์
(ศศ.ม. (ภาษาไทย)). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.
ชีวเชฏฐ์ สุวรรณรัตน์. (2548). กรณีศึกษาเรือพระที่นั่งลายทองสมัยกรุงรัตนโกสินทร์. (ปริญญาการศึกษา
มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.
นิตยา ตันทโอภาส. (2520). ลักษณะเด่นของกาพย์ห่อโคลงและกาพย์เห่เรือ พระนิพนธ์ของเจ้าฟ้าธรรม
ธิเบศร. (อักษรศาสตรมหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
เปี่ยมสุข ตันวิบูลย์. (2543). การศึกษาชื่อเรือพระราชพิธี. (ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต).
มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
มาลี อุ่นอก. (2520, น.6). ความคิดเห็นเกี่ยวกับการเรียนการสอนวิชาวรรณคดีไทยระดับมัธยมศึกษา
ตอนปลายในโรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัยปี พ.ศ. 2516 ถึง 2518. (ปริญญามหาบัณฑิตแผนก
มัธยมศึกษา) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
รื่นฤทัย สัจจพันธุ์. (2556). กาพย์เห่เรือ จากสมัยอยุธยาถึงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพล
อดุลยเดช. กรุงเทพฯ: แสงดาว.
อัจฉริยา วสุนันต์. (2560). หนังสืออ่านเพิ่มเติมวรรณคดีไทยเพื่อการท่องเที่ยวเรื่องรามเกียรติ์ สำหรับชาว
ต่างประเทศ. ปริญญานิพนธ์ (ศศ.ม. (ภาษาไทย)). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2023 วารสารภาษา ศาสนา และวัฒนธรรม

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
