ภาวะหลายภาษาของวัยรุ่นผู้ไทในอำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม: ภาวะหลายภาษาของวัยรุ่นผู้ไทในอำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม

ณัฐพล  ชารีรักษ์; วิรัช วงศ์ภินันท์วัฒนา

ผู้แต่ง

ณัฐพล ชารีรักษ์ 0828413145
วิรัช วงศ์ภินันท์วัฒนา สาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

คำสำคัญ:

ภาวะหลายภาษา, วัยรุ่นผู้ไท, อำเภอธาตุพนม, จังหวัดนครพนม

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาภาวะหลายภาษา และความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ของบิดามารดากับภาวะหลายภาษาของวัยรุ่นผู้ไทในโรงเรียนธาตุพนม อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม โดยใช้การวิจัยเชิงปริมาณ เครื่องมือวิจัยเป็นแบบสอบถามภาวะหลายภาษาของวัยรุ่นผู้ไท กลุ่มตัวอย่างเป็นวัยรุ่นผู้ไทที่กำลังศึกษาในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1-6 โรงเรียนธาตุพนม อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม จำนวน 161 คน โดยสุ่มแบบหลายขั้น วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ความถี่ ร้อยละ และสถิติทดสอบไคสแควร์

ผลการวิจัยพบว่า วัยรุ่นผู้ไทมีภาวะหลายภาษา เพราะมีความสามารถในการฟังและการพูดภาษาได้ตั้งแต่ 2 ภาษา ถึง 4 ภาษา ได้แก่ ภาษาผู้ไท ภาษาลาวอีสาน ภาษาญ้อ และภาษาไทย ซึ่งโดยส่วนใหญ่แล้ววัยรุ่นผู้ไทสามารถฟังเข้าใจ 3 ภาษาได้มากที่สุด ได้แก่ ภาษาผู้ไท ภาษาลาวอีสาน และภาษาไทย (คิดเป็นร้อยละ 98.14) และสามารถพูดได้ 3 ภาษามากที่สุดเช่นกัน ได้แก่ ภาษาผู้ไท ภาษาลาวอีสาน และภาษาไทย (คิดเป็นร้อยละ 91.93) และเมื่อพิจารณาความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มชาติพันธุ์ของบิดามารดากับภาวะหลายภาษาของวัยรุ่นผู้ไท พบว่า กลุ่มชาติพันธุ์ของบิดามารดาไม่มีความสัมพันธ์ต่อความสามารถในการฟังของวัยรุ่นผู้ไท แต่มีความสัมพันธ์ต่อความสามารถในการพูดของวัยรุ่นผู้ไทอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

เอกสารอ้างอิง

โกวิท วัชรินทรรางกูร. (2542). ภาวะหลายภาษาในชุมชนบ้านยะวึก ตำบลยะวึก อำเภอชุมพลบุรี จังหวัดสุรินทร์. (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม,
มหาสารคาม.
ประพนธ์ จุนทวิเศษ. (2532). ภาวะหลายภาษาในชุมชนบ้านหนองอารีและบ้านลาวเดิม ตำบลดินแดง อำเภอไพรบึง จังหวัดศรีสะเกษ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ประวิทย์ คำพรหม. (2549). เรณู-ภูไท. นครพนม: สำนักพิมพ์มนตร์อักษร.
ฝ่าม แทนห์ ฮ่าย. (2559). ความสามารถในการใช้ภาษาและการเลือกใช้ภาษาของคนไทยเชื้อสายเวียดนาม. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ขอนแก่น.
พจนี ศิริอักษรสาสน์. (2554). ภาษาถิ่นของไทย (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พิณรัตน์ อัครวัฒนากุล. (2541). การศึกษาเปรียบเทียบระบบวรรณยุกต์ในภาษาของคน “ลาว” คน “ญ้อ” และคน “ผู้ไท” ในอำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม. (วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ทินวัฒน์ สร้อยกุดเรือ. (2555). เมียฝรั่ง: ภาษาและการสื่อสาร. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์, 19(1). 165-185.
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2540). แอ่งอารยธรรมอีสาน. กรุงเทพฯ: มติชน.
สิเนหา วังคะฮาด. (2542). ภาวะหลายภาษาในชุมชนบ้านท่าคอยนาง ตำบลสวาย อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
สิริกัญญา วรชิน. (2552). การศึกษาสภานภาพทางภาษาของภาษาผู้ไทยอำเภอกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพฯ.
สุชาดา วัฒนะ. (2549). ภาวะหลายภาษาในบ้านสวนใหญ่ ตำบลลำปลายมาศ อำเภอลำปรายมาศ จังหวัดบุรีรัมย์. (วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, นครปฐม.
สุวิไล เปรมศรีรัตน์ และคณะ. (2547). แผนที่ภาษาของกลุ่มชาติพันธุ์ต่าง ๆ ในประเทศไทย. กรุงเพทฯ: สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ.
สุวิไล เปรมศรีรัตน์. (2547). ความหลากหลายของภาษาและชาติพันธุ์: ทรัพยากรล้ำค่า หรือปัญหาที่แก้ไม่ตก. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 23(2), 15-24.
สุวิไล เปรมศรีรัตน์. (2549). สถานการณ์ทางภาษาในสังคมไทยกับความหลากหลายทางชาติพันธุ์. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 25(2), 5-17.
สำนักสุขภาพจิต กรมสุขภาพจิต. (2550). คู่มืออาสาสมัคร/แกนนำเยาวชนศูนย์เพื่อนใจวัยรุ่น. นนทบุรี: สำนักสุขภาพจิต กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2532). คำจำกัดความศัพท์ในภาษาศาสตร์สังคม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2545). ภาษาในสังคมไทย: ความหลากหลาย การเปลี่ยนแปลง และการพัฒนา (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม. (ม.ป.ป.). แผนยุทธศาสตร์พัฒนาอำเภอธาตุพนม ปี พ.ศ. 2561–2564. นครพนม: คณะกรรมการบริหารงานอำเภอแบบบูรณาการ.
Holmes, J. (2013). An Introduction to Sociolinguistics (4th ed). Harlow: Pearson Education.
Chareerak, N. & Wongpinanwatana, W. (2018). Phu Thai Language Transmission in Phu Thai Ethnic Group in Renu Nakhon District, Nakhon Phanom Province.In Jung, Hwan-Seung (Ed). Proceedings of International Conference Commemorating the 60th Anniversary of Korea-Thailand Diplomatic Relaive. (pp. 273-282). Seoul, Korea: Department of Thai, Hankuk University of Foreign Studies.
Okal, B. Odoyo. (2014). Benefits of Multilingualism in Education. Universal Journal of Educational Research, 2(3), 223-229.
Omotade, K. & Oluwafemi, A. (2018). Language policy in Russia and Nigeria: A comparative study. International Journal of Russianl Studies, 7, 36-52.
Pai, P. (2005). Multilingualism, Multiculturalism and Education: Case Study of Mumbai City. In James Cohen, Kara T. McAlister, Kellie Rolstad, and Jeff MacSwan (Eds), Proceedings of the 4th International Symposium on Bilingualism (pp. 1794-1806). Somerville, MA: Cascadilla Press.

ภาวะหลายภาษาของวัยรุ่นผู้ไทในอำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม