ภาวะหลายภาษาของวัยรุ่นผู้ไทในอำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม: ภาวะหลายภาษาของวัยรุ่นผู้ไทในอำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม

ณัฐพล  ชารีรักษ์; วิรัช วงศ์ภินันท์วัฒนา

Authors

ณัฐพล ชารีรักษ์ Khon Kean University
วิรัช วงศ์ภินันท์วัฒนา สาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

Keywords:

Multilingualism, Phuthai Adolescents, That Phanom District, Nakon Panom Province

Abstract

This paper aims to study multilingualism and the relation between the ethnicity of the parents and multilingualism of Phuthai teenagers in That Phanom School, That Phanom district, by using quantitative research. The research tool was a questionnaire on the multilingual status of Thai teenagers. The sample size was 161 Phuthai students selected by multistage random sampling. Data were analyzed by using frequency, percentage, and chi-square test.

The research results were found that Phuthai teenagers are multilingual because they have the ability to listen and speak from 2-4 languages: Phuthai, Lao Isan, Nyaw, and Thai. Most of Phuthai teenagers have the listening ability in 3 languages: Phuthai, Lao Isan, and Thai (98.14%) and the speaking ability in 3 languages: Phuthai, Lao Isan, and Thai (98.14%) as well. It was found that the parental ethnic group had no relationship with their listening ability of the Phuthai teenagers but there was a statistically significant association with the speaking ability of Phuthai teenagers at the .05.

References

โกวิท วัชรินทรรางกูร. (2542). ภาวะหลายภาษาในชุมชนบ้านยะวึก ตำบลยะวึก อำเภอชุมพลบุรี จังหวัดสุรินทร์. (วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม,
มหาสารคาม.
ประพนธ์ จุนทวิเศษ. (2532). ภาวะหลายภาษาในชุมชนบ้านหนองอารีและบ้านลาวเดิม ตำบลดินแดง อำเภอไพรบึง จังหวัดศรีสะเกษ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ประวิทย์ คำพรหม. (2549). เรณู-ภูไท. นครพนม: สำนักพิมพ์มนตร์อักษร.
ฝ่าม แทนห์ ฮ่าย. (2559). ความสามารถในการใช้ภาษาและการเลือกใช้ภาษาของคนไทยเชื้อสายเวียดนาม. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยขอนแก่น, ขอนแก่น.
พจนี ศิริอักษรสาสน์. (2554). ภาษาถิ่นของไทย (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พิณรัตน์ อัครวัฒนากุล. (2541). การศึกษาเปรียบเทียบระบบวรรณยุกต์ในภาษาของคน “ลาว” คน “ญ้อ” และคน “ผู้ไท” ในอำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม. (วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ทินวัฒน์ สร้อยกุดเรือ. (2555). เมียฝรั่ง: ภาษาและการสื่อสาร. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์, 19(1). 165-185.
ศรีศักร วัลลิโภดม. (2540). แอ่งอารยธรรมอีสาน. กรุงเทพฯ: มติชน.
สิเนหา วังคะฮาด. (2542). ภาวะหลายภาษาในชุมชนบ้านท่าคอยนาง ตำบลสวาย อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
สิริกัญญา วรชิน. (2552). การศึกษาสภานภาพทางภาษาของภาษาผู้ไทยอำเภอกุฉินารายณ์ จังหวัดกาฬสินธุ์. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหิดล, กรุงเทพฯ.
สุชาดา วัฒนะ. (2549). ภาวะหลายภาษาในบ้านสวนใหญ่ ตำบลลำปลายมาศ อำเภอลำปรายมาศ จังหวัดบุรีรัมย์. (วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, นครปฐม.
สุวิไล เปรมศรีรัตน์ และคณะ. (2547). แผนที่ภาษาของกลุ่มชาติพันธุ์ต่าง ๆ ในประเทศไทย. กรุงเพทฯ: สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ.
สุวิไล เปรมศรีรัตน์. (2547). ความหลากหลายของภาษาและชาติพันธุ์: ทรัพยากรล้ำค่า หรือปัญหาที่แก้ไม่ตก. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 23(2), 15-24.
สุวิไล เปรมศรีรัตน์. (2549). สถานการณ์ทางภาษาในสังคมไทยกับความหลากหลายทางชาติพันธุ์. วารสารภาษาและวัฒนธรรม, 25(2), 5-17.
สำนักสุขภาพจิต กรมสุขภาพจิต. (2550). คู่มืออาสาสมัคร/แกนนำเยาวชนศูนย์เพื่อนใจวัยรุ่น. นนทบุรี: สำนักสุขภาพจิต กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2532). คำจำกัดความศัพท์ในภาษาศาสตร์สังคม. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2545). ภาษาในสังคมไทย: ความหลากหลาย การเปลี่ยนแปลง และการพัฒนา (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม. (ม.ป.ป.). แผนยุทธศาสตร์พัฒนาอำเภอธาตุพนม ปี พ.ศ. 2561–2564. นครพนม: คณะกรรมการบริหารงานอำเภอแบบบูรณาการ.
Holmes, J. (2013). An Introduction to Sociolinguistics (4th ed). Harlow: Pearson Education.
Chareerak, N. & Wongpinanwatana, W. (2018). Phu Thai Language Transmission in Phu Thai Ethnic Group in Renu Nakhon District, Nakhon Phanom Province.In Jung, Hwan-Seung (Ed). Proceedings of International Conference Commemorating the 60th Anniversary of Korea-Thailand Diplomatic Relaive. (pp. 273-282). Seoul, Korea: Department of Thai, Hankuk University of Foreign Studies.
Okal, B. Odoyo. (2014). Benefits of Multilingualism in Education. Universal Journal of Educational Research, 2(3), 223-229.
Omotade, K. & Oluwafemi, A. (2018). Language policy in Russia and Nigeria: A comparative study. International Journal of Russianl Studies, 7, 36-52.
Pai, P. (2005). Multilingualism, Multiculturalism and Education: Case Study of Mumbai City. In James Cohen, Kara T. McAlister, Kellie Rolstad, and Jeff MacSwan (Eds), Proceedings of the 4th International Symposium on Bilingualism (pp. 1794-1806). Somerville, MA: Cascadilla Press.

Multilingualism of Phuthai Teenagers in That Phanom District, Nakon Phanom Province