ปัญหาการสื่อสารของชาวญี่ปุ่นในการเข้ารับการบริการในโรงพยาบาลรัฐของไทย ; Communication Problems of Japanese People for Medical Services in Thai Public Hospitals

Abstract

          บทความนี้ศึกษาปัญหาการสื่อสารของชาวญี่ปุ่นที่เข้ารับบริการด้านสุขภาพในโรงพยาบาลรัฐของไทย นำข้อมูลมาจากการสำรวจวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับปัญหาการสื่อสารในโรงพยาบาล ความจำเป็นของล่ามในโรงพยาบาล และความพึงพอใจต่อให้บริการในโรงพยาบาล  โดยวิเคราะห์ปัญหาการสื่อสารและลักษณะภาษาที่จำเป็นต่อการสื่อสารในการเข้ารับบริการสุขภาพในโรงพยาบาล พบว่าผู้ป่วยชาวญี่ปุ่นมีปัญหาด้านการสื่อสารกับบุคลากรทางการแพทย์ในทุกขั้นตอนการให้บริการในโรงพยาบาล เนื่องจากไม่มีล่ามเป็นสื่อกลางในการสื่อสาร และมีการแก้ปัญหาโดยการใช้ภาษาอังกฤษเป็นสื่อกลาง แต่ก็ยังพบปัญหาเนื่องจากความถนัดทางด้านภาษาอังกฤษของทั้งผู้ป่วยชาวญี่ปุ่นและบุคลากรทางการแพทย์มีจำกัด การใช้ภาษาของทั้งสองฝั่งนั้นทำให้เกิดความผิดพลาดและเข้าใจไม่ตรงกันในการสื่อสาร ในการศึกษาลักษณะภาษาที่จำเป็นต่อการสื่อสาร ได้แบ่งออกเป็นระดับคำศัพท์ วลี ประโยค และบทสนทนาขนาดสั้นในการสื่อสาร พบว่าคำศัพท์ที่จำเป็นนั้นเป็นคำศัพท์เฉพาะด้านการแพทย์ในหมวดการรักษาโรคทั่วไป ระดับประโยคนั้น การสื่อสารเป็นเพียงประโยคขนาดสั้นระดับไวยากรณ์พื้นฐานของไทย ส่วนระดับบทสนทนาพบว่า เป็นบทสนทนาที่ใช้บ่อยในการให้บริการในโรงพยาบาลและพบความแตกต่างทางวัฒนธรรมในด้านภาษาญี่ปุ่นและภาษาไทย อย่างไรก็ตามบทความนี้พบว่า บทสนทนาในการสื่อสารสารนั้นเป็นบทสนทนาขนาดสั้นเพื่อให้เกิดการกระทำมากกว่าการอธิบายเกี่ยวกับการรักษาพยาบาลหรือผลการรักษา เนื่องจากทั้งชาวญี่ปุ่นและบุคลากรทางการแพทย์ไม่สามารถใช้ภาษากลางในการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพได้

                                                                                         Abstract

           This article studied communication problems of Japanese people who went for medical services in Thai public hospitals. Data collection was primarily acquired by related literature reviews on communication problems in hospitals, necessity of medical interpreters in hospitals and satisfaction towards services in hospitals. From analyzing of communication problems and language types needed in medical services communication in a hospital, the results show that Japanese patients struggle with all levels of communication with Thai medical staffs because there are no medical interpreters available. English is used as the main language of communication. However, English competencies of both Japanese patients and Thai medical staffs are limited. Mistakes and confusions in communication therefore commonly take place. This article studies language types needed in medical services communication by categorizing the problems into vocabulary level, phrase level, sentence level, and short conversation level. The results show that necessary vocabularies are those of medical terminologies used in general medical treatments; in sentence level, the communication only requires short conversations with basic Thai grammatical usage; in conversation level, general medical service conversations found most frequently used. In addition, cultural differences in Japanese and Thai languages are also spotted. In short, conversations commonly used for medical services communication are precise and only aim for actions rather than explanation of medical treatments or results of the treatments, all of which are caused by English incompetencies of both Japanese patients and Thai medical staffs.