เสียงวรรณยุกต์ในภาษาไทยสมัยรัชกาลที่ 5 และปัจจุบัน; Thai Tones in the Reign of King Rama V and Now

พิพิธภัณฑ์ ธงชาติไทย. (23 กันยายน 2552). เสียงคนไทยที่เก่าที่สุดในโลก [คลิปวิดีโอ]. สืบค้นจาก https://www.youtube.com/watch?v=ai1pqsPpTlY

วิไลลักษณ์ จูวราหะวงศ์. (2543). วรรณยุกต์ภาษาไทยกรุงเทพฯ ที่พูดโดยคนไทย คนแต้จิ๋ว และคนซิกซ์. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาภาษาศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ผณินทรา ธีรานนท์. (2543). หน่วยจังหวะกับการแปรของวรรณยุกต์ในคำพูดต่อเนื่องภาษาไทย. วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาภาษาศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ผณินทรา ธีรานนท์. (2545). เสียงวรรณยุกต์ภาษาไทยในสมัยรัชกาลที่ 6 และรัชกาลที่ 9. ภาษาและภาษาศาสตร์, 21(1), 33-46.

ศุจิณัฐ จิตวิริยนนท์. (2555). การปรับค่าความถี่มูลฐานโดยการแปลงค่าเฮิรตซ์เป็นเซมิโทน: แนวทางในการเสนอผลการวิเคราะห์วรรณยุกต์. The Journal: Journal of the Faculty of Arts, 8(2), 19-46.

Abramson, A. S. (1962). The vowels and tones of Standard Thai: Acoustical measurements and experiments. International Journal of American Linguistics, 28(2):1–146.

Anivan, S. (1988). Evolution of Bangkok tones. International Symposium on Language and Linguistics,8-21.

Bradley, C. B. (1911). Graphic analysis of the tone-accents of the Siamese language (with one plate). Journal of the American Oriental Society, 31(3):282–89.

Erickson, D. (1974). Fundamental Frequency Contours of the Thai Tones of Standard Thai. Pasaa, 4(1), 1–25.

Teeranon, P,,and Rungrojsuwan, R. (2009). The change of Standard Thai high tone: An acoustic study and a perceptual experiment. SKASE Journal of Theoretical Linguistics, 4(3).

Tingsabadh, M.R., and Daranee K. (1996). Tones in Standard Thai connected speech. Paper presented at the Fourth International Symposium on Language and Linguistics: Pan-Asiatic Linguistics.Bangkok, Thailand. January 8–10, 1996.

Thepboriruk, K. (2009). Bangkok Thai Tones Revisited. Working Papers in Linguistics: University of Hawaii at Manoa, 40(5).