The Urbanity in Malai Chupinit’s Literary Works
Keywords:
Urbanity Literature Malai ChupinijAbstract
This research aims to study the urbanity in the literary works of Malai Chupinit. The researcher collected data from Malai Chupinit's short stories and novels between 1927 - 1963
which represents the scene, atmosphere and way of life of people in urban society. This research used the concept of modernization. The research result was presented by using descriptive analysis.
The result of this study found that Malai Chupinit portrayed the transformation of the city through the process of Western modernization and capitalism. The author describes a urbanity as a symbol of modernity in Thai society. The urbanity that appears in the literature of Malai Chupinit is divided into 4 areas as follows: 1) An appearance of urbanity 2) Urbanization which developed by Capitalism. 3) Urbanization and rural expansion 4) Urbanization and inequality in urban society. Even though Malai Chupinit portrayed a modern city but the author also reflects the problems caused by modernization in urban areas. As the conclusion, urbanity that appears in Malai Chupinit 's literatures reflects the outcome of the modernization process that does not bring about a perfect modern city.
References
ชาญวิทย์ เกษตรศิริ. (2559). ประวัติศาสตร์การเมืองไทยประเทศไทย พ.ศ. 2475- 2500. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.
ชูศักดิ์ ภัทรกุลวณิชย์. (2558). ชุมชนกับชาติ อำนาจกับความรัก ใน ทุ่งมหาราช. อ่านใหม่. กรุงเทพฯ: อ่าน.
_____. (2560). “ภาพเสนอความเป็นเมืองในวรรณกรรมช่วง พ.ศ. 2475 – ถึงสงครามโลกครั้งที่ 2”. ความ (ไม่) เป็นสมัยใหม่: ความเปลี่ยนแปลงและย้อนแย้งของไทย. กรุงเทพฯ: ศยาม.
ธเนศ อาภรณ์สุวรรณ. (2560). “บทนำ: จากความเป็นสมัยใหม่มาสู่ความไม่เป็นสมัยใหม่”. ความ (ไม่) เป็นสมัยใหม่: ความเปลี่ยนแปลงและย้อนแย้งของไทย. กรุงเทพฯ: ศยาม.
ตรีศิลป์ บุญขจร. (2547). นวนิยายกับสังคมไทย. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทักษ์ เฉลิมเตียรณ. (2558). อ่านจนแตก วรรณกรรม ความทันสมัย และความเป็นไทย. กรุงเทพฯ: อ่าน.
ธงชัย วินิจจะกูล. (2546). “ภาวะอย่างไรหนอที่เรียกว่าศิวิไลซ์ เมื่อชนชั้นนำประเทศไทยสมัยรัชกาลที่ 5 แสวงหาสถานะของตนเองผ่านการเดินทางและพิพิธภัณฑ์ทั้งในและนอกประเทศ”. รัฐศาสตร์สาร. 24(2). 1-66.
ไพโรจน์ คงทวีศักดิ์. (2552). “เมืองคืออะไร? ฤาเป็นเพียงคำถามที่ไร้สาระ,” วารสารสังคมศาสตร์. 21(1). 13-42.
แม่อนงค์ (นามแฝง). (2512). เกิดเป็นหญิง. กรุงเทพฯ: องค์การค้าคุรุสภา.
ยศ สันตสมบัติ. (2556). มนุษย์กับวัฒนธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เรียมเอง (นามแฝง). (2504). ช้างเท้าหลัง. รวมเรื่องเอกของ ‘เรียมเอง’. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: แพร่พิทยา. (สำเนา).
_____. (2511). บุษบาเสี่ยงเทียน. รวมเรื่องสั้นเล่ม ๑ ของ “เรียมเอง”. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.
เรียมเอง (นามแฝง). (2511). หล่อนเรียนรักจากมนุษยธรรม. รวมเรื่องสั้นเล่ม ๑ ของ “เรียมเอง”. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.
_____. (2516). คนขี้ลืม. เรื่องสั้นของเรียมเอง. กรุงเทพฯ: รวมสาส์น.
_____. (นามแฝง). (2516). เด็กเก็บตก. เรื่องสั้นของเรียมเอง. กรุงเทพฯ: รวมสาส์น.
_____. (2516). แม่ผมดำตาดำคนนั้น. เรื่องสั้นของเรียมเอง. กรุงเทพฯ: รวมสาส์น.
_____. (นามแฝง). (2516). รอยแผลเป็น. เรื่องสั้นของเรียมเอง. กรุงเทพฯ: รวมสาส์น.
_____. (นามแฝง). (2516). ลูกผู้ชาย. เรื่องสั้นของเรียมเอง. กรุงเทพฯ: รวมสาส์น.
_____. (2518). ทุ่งมหาราช. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: เกษมบรรณากิจ.
_____. (นามแฝง). (2537). ชายผู้บงการชะตาตนเอง. รวมเรื่องสั้นของ “เรียมเอง” อันดับที่ ๑. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.
_____. (2537). ตำแหน่งเลขานุการิณี”. รวมเรื่องสั้นของ “เรียมเอง” อันดับที่ ๑. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.
_____. (2538). ภัยอย่างใหม่. รวมเรื่องสั้นของ “เรียมเอง” อันดับที่ ๒. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.
วิทยากร เชียงกูล. (2526). การพัฒนาทุนนิยมในประเทศไทย. กรุงเทพฯ : ดวงกมลสมัย.
วีระยุทธ ปีสาลี. (2555). ชีวิตยามค่ำคืนในกรุงเทพฯ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมิทธ์ ถนอมศาสนะ. (2558). การเปลี่ยนแปลงทางความคิดของชนชั้นกลางไทยกับ “เรื่องอ่านเล่น” ไทยสมัยใหม่ ทศวรรษ 2460 – ทศวรรษ 2480. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิทธารถ ศรีโคตร, (2564). นัยสําคัญ ความหมาย การเปรียบเทียบความแตกต่างของกระบวนการสร้างความเป็นอารยะ กระบวนการทําให้ทันสมัย และกระบวนการทําให้เป็นตะวันตก กรณีศึกษาในประเทศสยามในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19. วารสารสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏ มหาสารคาม. 5(2). 285 – 292.
สุพรรณี วราทร. (2519). ประวัติศาสตร์นวนิยายไทยตั้งแต่สมัยเริ่มแรกจนถึง พ.ศ. 2475. กรุงเทพฯ: โครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.
สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2548). กรุงทพฯ มาจากไหน?. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มติชน.
สุรเดช โชติอุดมพันธ์. (2559). อ่านเมือง เรื่องคนกรุง. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Michell, T. (2000). Questions of Modernity. Minneapolis: University of Minnesota Press.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2022 Journal of Humanities and Social Sciences Prince of Songkla University
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความนี้ได้รับการตีพิมพ์เป็นของวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี