Literature and Cultural Acculturation: the Analysis of Roles and Values in The narrative poem "Muangsit - Mhae Wae" in Charat community, Kongra District, Pattalung Province
Keywords:
acculturation, identities, local literature, Muangsit-Mhae WaeAbstract
This research aims to study a narrative poem, “Muangsit – Mhae Wae” to explore its reflection of local literary values and cultural identity of the Charat-Kongra community in Pattalung Province. The researcher uses the version of “Muangsit-Mhae Wae written by Mr. Sama-ae Wongsa-ad as source analysis. This version was published and distributed by Samran Rat at Bangkok Publishing House as a narrative poem, similar to the Tale of Wat Koh. The researcher studies this literary work by analysing descriptions in the story and connecting the content with social and cultural characteristics of the Charat-Kongra community. From the result of the study, it is found that “Muangsit-Mhae Wae” is enriched with literary values, reflecting that although love is one of human natural instincts, the more important thing is their bravery to take responsibilities for the result from that feeling and the ensuing act. This regional literary work, thus, has a significant role in preaching and showing the integration of Islam and Buddhism in the Charat-Kongra society during old Pattalung City. The story that depicts fights between Muangsit and officers as well as grabbing of the heroine shows the harmoniously cultural combination of Buddhism, Islam and Hinduism which can be seen through rites and characters’ faith and behaviours concerning black magic, superstition, inspection of auspicious day and time, teachings about karma and Mhrahom, the guardian spirit of the village. In addition, the narrative poem of “Muangsit-Mhae Wae” has a role and values in terms of the cultural heritage which can reflect the community identity.
References
2.เฉด ยาชะรัด. 2562. ผู้ให้สัมภาษณ์. 9 พฤศจิกายน และ 10 ธันวาคม.
3.ชัยวุฒิ พิยะกุล. 2529. “กงหรา” ใน สารานุกรมวัฒนธรรมภาคใต้ เล่ม 1. กรุงเทพฯ : มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย.
4.เดียด ศิลป์ภูศักดิ์, ก้อเดช เส็มหมาน และเหล็บ บุญมี. 256). ผู้ให้สัมภาษณ์. 15 กันยายน.
5.นฤพนธ์ ด้วงวิเศษ. 2558. “Acculturation” สืบค้นจาก http://www.sac.or.th/databases/ anthropology-concepts/glossary/1
6.เบน แอนเดอร์สัน. 2560. ชุมชนจินตกรรม บทสะท้อนว่าด้วยกำเนิดและการแพร่ขยายของชาตินิยม. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์
7.ประมวล มณีโรจน์. 2562. “คำบรรณาธิการ” ใน สมคิด นวลเปียน. เมืองสิด – แหมะเว (สำนวนฟื้นพลังวรรณกรรมท้องถิ่น). พัทลุง : ศูนย์ทะเลสาบศึกษา.
8.ประเสริฐ เล่มนุ้ย. 2562. ผู้ให้สัมภาษณ์. 14 กันยายน.
9.ปริญญา นวลเปียน. 2563. ผู้ให้สัมภาษณ์. 7 เมษายน.
10.พิเชฐ แสงทอง. 2552. วรรณกรรมท้องถิ่นเชิงวิเคราะห์. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.
11.พิเชฐ แสงทอง. 2563. วรรณกรรมประจำถิ่นกับการฟื้นพลังชุมชนในบริเวณลุ่มทะเลสาบสงขลา. กรุงเทพฯ : สกสว.
12.มูฮัมหมัดบูฮา บุหงา. 2563. ผู้ให้สัมภาษณ์. 7 เมษายน.สะมะแอ วงศ์สะอาด และจิ เส็มหมาด. 2503. เมืองสิด แหมะเว. พระนคร : สำราญราษฎร์.
13.ยงยุทธ ชูแว่น. 2554. “ความน่าเชื่อถือของหลักฐานกับการศึกษา ‘ความจริง’ ในประวัติศาสตร์ท้องถิ่นไทย”. สงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 17(5), 3-20.
14.สมคิด นวลเปียน. 2562. ผู้ให้สัมภาษณ์. 14 กันยายน.
15.สมคิด นวลเปียน. 2563. ผู้ให้สัมภาษณ์. 7 เมษายน.
16.อับ เศษขาว และประเสริฐ เล่มนุ้ย. (2562). ผู้ให้สัมภาษณ์. 14 กันยายน.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความนี้ได้รับการตีพิมพ์เป็นของวารสารวิชาการคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี