DEVELOPING ARTISAN CREATIVE COMMUNITY BASED TOURISM ROUTE IN NAKHON PATHOM PROVINCE
Main Article Content
Abstract
This research aimed to; 1) study of developing artisan creative community-based tourism route in Nakhon Pathom province; 2) propose a model of artisan creative community-based tourism route by means of products, performing arts, brand route and online marketing model in Nakhon Pathom province; 3) develop artisan creative community-based tourism route in Nakhon Pathom province. The research was conducted on the basis of participatory Action Research (PAR). The sample consisted of government agencies, private agencies, and villagers being stakeholders of the tourism in the areas. The sample comprised 40 persons selected by purposive sampling method. The instruments used for data collection were focus group discussion and a questionnaire. Data were analyzed by descriptive statistics; mean and standard deviation to make a conclusion. The research results were found as follows; 1) the development of artisan creative community-based tourism route in Nakhon Pathom province covered 5 processes; 1) potential community study; 2) analysis of community needs and tourist demands for creating tourism route; 3) establishing tourism group; 4) tourism group development plan; 5) evaluation of pilot tourism. 2) the pilot tourists’ opinions about pilot tourism activities, Suk Silp Tourism Route@Nakhon Pathom, wereoverall at a high level in terms of welcoming and tourism activities by artisan creative communities. The opinions about tourist attractions, foods, drinks, and souvenirs were at the highest level while the opinion about tourism management and promotion were at a high level. And 3) the development of artisan creative community-based tourism route in Nakhon Pathom province with the theme of “Suk Silp tourism route @Nakhon Pathom province”.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กานต์มณี ไวยครุฑ. (2564). การพัฒนาศักยภาพชุมชนบนฐานทรัพยากรวัฒนธรรมไทย-มอญ ชุมชนบ้านงิ้ว จังหวัดปทุมธานี (Potential Development of Community Based on Thai-Mon Cultural Resources, Ban Ngio Community, Pathum Thani Province). วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่, 13(2). 135-146.
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2565). สรุปสถานการณ์พักแรม จำนวนผู้เยี่ยมเยือน และรายได้จากผู้เยี่ยมเยือน เดือนมกราคม-ธันวาคม 2564. สืบค้น 1 มีนาคม 2565 จาก https://www. mots.go.th/news/category/630.
กรุงเทพธุรกิจออนไลน์. (2563). แนวทางฟื้นฟู “การท่องเที่ยว” หลังวิกฤติโควิค-19. สืบค้น 20 มกราคม 2565 จาก https://www.bangkokbiznews.com/social/885171.
ฉันทัช วรรณถนอม. (2559). การวางแผนการจัดนำเที่ยว. นนทบุรี: เฟิร์นข้าหลวง พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
เทิดชาย ช่วยบำรุง. (2564). ความปกติสุขในความปกติใหม่ การท่องเที่ยวไทยในสถานการณ์ฉุกเฉิน. กรุงเทพมหานคร: สุพีเรีย พริ้นติ้งเฮาท์.
เทศบาลตำบลโพรงมะเดื่อ. (2563). แผนพัฒนาท้องถิ่น 2561-2565. สืบค้น 30 ตุลาคม 2564. จาก https://pmd.go.th/public/list/data/detail/id/2596/menu/1196/.
เทศบาลเมืองไร่ขิง. (2564). รายงานผลการดำเนินงานประจำปีงบประมาณ 2564 เทศบาลเมืองไร่ขิง. สืบค้น 4 มีนาคม 2565. จาก https://www.raikhing.go.th/uploads/.
นรินทร์ สังข์รักษา และคณะ. (2561). รูปแบบความหลากหลายของการจัดกิจกรรมการท่องเที่ยววิถีชุมชนริมแม่น้ำแม่กลองอย่างสร้างสรรค์เพื่อรองรับนักท่องเที่ยวกลุ่มศักยภาพสูงของจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสาร Veridian E-Journal Silpakorn University, 11(2). 1756-1774.
พิมพ์ระวี โรจน์รุ่งสัตย์. (2556). การท่องเที่ยวชุมชน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.
มูลนิธิเล็ก-ประไพ วิริยะพันธุ์. (2561). นครปฐม เมืองท่าแห่งสหพันธรัฐทวารวดี. สืบค้น 20 มกราคม 2565 จาก https://lek-prapai.org/home/view.php?id=5352/%20(In%20Thai).
ราณี อิสิชัยกุล. (2557). การจัดการการท่องเที่ยวเฉพาะทาง. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
เลิศพร ภาระสกุล. (2559). พฤติกรรมนักท่องเที่ยว. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศูนย์ส่งเสริมศิลปาชีพระหว่างประเทศ (องค์การมหาชน). (ม.ป.ป.). รายงานประจำปี 2558-2559 (Annual Report 2015-2016). พระนครศรีอยุธยา: ศูนย์ส่งเสริมศิลปาชีพระหว่างประเทศ (องค์การมหาชน).
สถาบันช่างศิลป์ท้องถิ่น. (ม.ป.ป.). ศาสนาศิลป์. สืบค้น 18 พฤศจิกายน 2565. จาก https://thai artisan.org/artisan-buddhist/.
สุวันชัย แสงสุขเอี่ยม และคณะ. (2562). โครงการการสำรวจและสังเคราะห์ข้อมูลด้านประวัติศาสตร์และการท่องเที่ยวในการพัฒนาเมืองสมุทรสาคร. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมวิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม (สกสว.).
อัศวิน แสงพิกุล. (2562). ระเบียบวิธีวิจัยด้านการท่องเที่ยวและการโรงแรม. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุทุมพร เรืองฤทธิ์ และผกามาศ ชัยรัตน์. (2565). รูปแบบเส้นทางท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์บนรากฐานภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมชาติพันธุ์ไทดำบ้านดอนมะนาว จังหวัดสุพรรณบุรี. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 4(1). 113-127.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน). (2560). Creative Tourism การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ 2560. กรุงเทพมหานคร: โคคูน แอนด์ โค.
_____. (2561). คู่มือกระบวนการพัฒนาและยกระดับกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร: บุ๊คพลัส พับลิชชิ่ง.
องค์การบริหารส่วนตำบลท่ากระชับ. (2564). ข้อมูลสภาพทั่วไป. สืบค้น 30 ตุลาคม 2564. จาก https://thakrachub.go.th/public/list/data/index/menu/1144.
องค์การบริหารส่วนตำบลวัดละมุด. (2561). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนา (พ.ศ.2559-2563). สืบค้น 30 ตุลาคม 2564. จาก https://www.watlamud.go.th/files/com_strategy/.
Richards, G. & Raymond, C. (2000). Creative Tourism. ATLAS News, 23, 16-20.