การบูรณาการหลักสังคหวัตถุธรรมเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมทางการเมืองของสมาชิกและผู้บริหารท้องถิ่นในอำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสระบุรี THE
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับพฤติกรรมทางการเมืองของสมาชิกและผู้บริหารท้องถิ่นในอำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสระบุรี 2) ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างหลักสังคหวัตถุธรรมกับพฤติกรรมทางการเมืองของสมาชิกและผู้บริหารท้องถิ่นในอำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสระบุรี 3) นำเสนอการบูรณาการหลักสังคหวัตถุธรรมเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมทางการเมืองของสมาชิกและผู้บริหารท้องถิ่นในอำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสระบุรี การวิจัยเป็นแบบผสานวิธี วิจัยเชิงปริมาณ
ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ประชาชนที่มีอายุ 18 ปีบริบูรณ์ขึ้นไปในอำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสระบุรี จำนวน 397 คน สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยใช้ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน การวิจัยเชิงคุณภาพ
ใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 9 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับพฤติกรรมทางการเมืองของสมาชิกและผู้บริหารท้องถิ่นในอำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสระบุรี โดยภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด คือ ด้านการสร้างความเจริญให้ชุมชนท้องถิ่น รองลงมาคือ ด้านความมุ่งมั่นและความตั้งใจทำงานเพื่อประชาชน และด้านที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ด้านนโยบายการบริหารงานที่ตอบสนองต่อความต้องการของประชาชน 2) ความสัมพันธ์ระหว่างหลัก
สังคหวัตถุธรรมกับพฤติกรรมทางการเมืองของสมาชิกและผู้บริหารท้องถิ่นในอำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสระบุรี โดยภาพรวม มีความสัมพันธ์กันอยู่ในระดับปานกลาง (R=.0.528) จึงยอมรับสมมติฐานการวิจัย 3) การบูรณาการหลักสังคหวัตถุธรรมเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมทางการเมืองของสมาชิกและผู้บริหารท้องถิ่นในอำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสระบุรี ได้แก่ 1) ด้านทาน การสงเคราะห์ ช่วยเหลือประชาชนผู้ขาดแคลนหรือผู้เดือดร้อน 2) ด้านปิยวาจา การรับฟังคำวิพากษ์ วิจารณ์ 3) ด้านอัตถจริยา ประพฤติตนให้เป็นประโยชน์แก่ทั้งตนเอง และผู้อื่น 4) ด้านสมานัตตตา รู้จักวางตนให้เหมาะสมกับฐานะเสมอต้นเสมอปลาย
Article Details
เอกสารอ้างอิง
พิชญ์ พงษ์สวัสดิ์. พฤติกรรมความเป็นพลเมืองสำหรับสังคมไทย. นนทบุรี : ศูนย์ศึกษามหานครและเมือง มหาวิทยาลัยรังสิต, 2560.
กมล ทองธรรมชาติและคณะ. การเลือกตั้งพรรคการเมืองและเสถียรภาพของรัฐบาล, พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์มาสเตอร์เพรส, 2561.
สุพัฒน์จิตร ลาดบัวขาว. “การเลือกตั้งท้องถิ่น : ข้อจำกัดของกระบวนการประชาธิปไตย”. วารสาร ร่มพฤกษ์ มหาวิทยาลัยเกริก, 36(2) (พฤษภาคม – สิงหาคม) 2561 : 170 – 197.
จุมพล หนิมพานิช. การบริหารจัดการภารรัฐใหม่ : หลักการ แนวคิด และกรณีตัวอย่างของไทย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, 2548.
ทินพันธุ์ นาคะตะ. การเมืองการบริหารไทย : ภาระของชาติ. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2533.
สำนักงานข้อมูลข่าวสารของราชการ. จำนวนประชากรอำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสระบุรี ปีพ.ศ. 2567, [ออนไลน์], แหล่งที่มา : http://www.oic.go.th/
FILEWEB/CABINFOCENTER36/DRAW.PDF [16 มีนาคม 2567].
นภัทร สุขใหม่. “การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมพฤติกรรมทางการเมืองในการไปใช้สิทธิออกเสียงเลือกตั้งท้องถิ่นของประชาชนในเทศบาลนครนครราชสีมา”. สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2567.
นิรันดร์ พันธ์ศักดิ์ และคณะ. “พฤติกรรมการเลือกตั้งระดับท้องถิ่นของผู้มีสิทธิเลือกตั้งในเขตเทศบาลตำบลท่าประจะ อำเภอชะอวด จังหวัดนครศรีธรรมราช”. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ. 5(2) (กุมภาพันธ์) 2563 : 389-402.
พระประเสริฐ ปญฺญาวโร (เปลกระโทก). “การพัฒนาชุมชนตามหลักธรรมาธิปไตยของนักการเมืองท้องถิ่นในอำเภอโชคชัย จังหวัดนครราชสีมา”. สารนิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์. บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2566.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. (3rd ed.). New York : Harper & Row.
