แนวทางการสร้างและสื่อสารวัฒนธรรมศูนย์การเรียนรู้เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยชุมชน
Main Article Content
บทคัดย่อ
“ศูนย์การเรียนรู้” ในแต่ละท้องถิ่นเป็นการรวมตัวกันของชุมชนที่จะสื่อสาร ศิลปวัฒนธรรมและภูมิปัญญาของชุมชนในทุกรูปแบบไว้ในที่เดียวกัน เพื่อการศึกษาค้นคว้าต่อยอดของผู้สนใจ อีกทั้งศูนย์การเรียนรู้ ยังสามารถพัฒนามาเป็นสถานที่ท่องเที่ยวประจำท้องถิ่น ที่เพิ่มมูลค่าและสร้างรายได้ให้แก่คนในชุมชนท้องถิ่นได้อีกด้วยตามแนวคิดการท่องเที่ยวโดยชุมชนหรือการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม บทความชิ้นนี้จึงต้องการนำเสนอแนวทางการสร้างและสื่อสารวัฒนธรรมของศูนย์การเรียนรู้เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวโดยชุมชน ซึ่งจากการศึกษา พบว่า ควรจะประกอบด้วย การค้นหาอัตลักษณ์ของชุมชนเพื่อสร้างและสื่อสารวัฒนธรรมศูนย์การเรียนรู้ชุมชน การออกแบบกระบวนการสร้างและสื่อสารศูนย์การเรียนรู้ชุมชน และการบริหารจัดการและประเมินผลเพื่อพัฒนาศูนย์การเรียนรู้ชุมชนให้ตรงกับความต้องการของกลุ่มเป้าหมาย ซึ่งหมายถึงคนในชุมชนและกลุ่มนักท่องเที่ยว
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย. (ม.ป.ป.). มาตรฐานศูนย์การเรียนรู้ชุมชน. ค้นเมื่อ
ตุลาคม 15, 2563, จาก http://www.dla.go.th/work/e_book/eb1/stan17/p0_1.pdf.
กลุ่มงานวิจัยและพัฒนา สถาบันการพัฒนาชุมชน. (2561). ปัจจัยที่มีผลกระทบต่อความสำเร็จในการดำเนินงาน
วิสาหกิจเพื่อสังคมที่มีผลต่อการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากของประเทศ. กรุงเทพฯ: สถาบันการพัฒนาชุมชน.
ณัฐกฤตา สุภาพันธ์. (2556). การสื่อสารวัฒนธรรมไทยผ่านละครโทรทัศน์และนวนิยายแนวย้อนยุค
เรื่องรากนครา. ค้นเมื่อ กรกฎาคม 31, 2563, จาก http://tdc.thailis.or.th/tdc/dccheck.
php?Int_ code=53&RecId =12442 &obj_id=80714&showmenu=no.
นิตยา ประพฤติกิจ. (2554). การเรียนรู้เชิงรุกระดับอุดมศึกษา. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบุรี, 1(2). 74-77.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2557). การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ยศ สันตสมบัติ. (2559). มนุษย์กับวัฒนธรรม พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วิยะดา มุ่งผล. (2561). การจัดการเรียนรู้แบบมีส่วนร่วมของชุมชนในการอนุรักษ์และพัฒนา
แหล่งประวัติศาสตร์ท้องถิ่น จังหวัดร้อยเอ็ด. วารสารการวิจัยเพื่อพัฒนาชุมชน, 11(1), 157-165.
ศุภฤกษ์ รักชาติ. (2561). กระแสนิยมไดโนเสาร์ในไทยและแนวทางการส่งเสริมอัตลักษณ์ชุมชน แหล่งขุดค้น
ไดโนเสาร์ในชุมชนภูกุ้มข้าว จังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารการวิจัยเพื่อพัฒนาชุมชน, 11(1), 99-115.
สำนักงานพัฒนาชุมชนจังหวัดเชียงราย. (2560). ศูนย์เรียนรู้ชุมชน. ค้นเมื่อ สิงหาคม 25, 2563,
จาก https://chiangrai.cdd.go.th/services/learningcenter.
อัยรดา พรเจริญ และฐิติพร อุ่นใจ. (2560). การจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมที่มีผลต่อการมีส่วนร่วมของชุมชน
จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารบัณฑิตวิทยาลัยพิชญทรรศน์, 12(2), 171.
อารียา บุญทวี. (2561, มกราคม-มีนาคม). พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่นเทพราช: จากแหล่งเรียนรู้วิถีชุมชนสู่แหล่งท่องเที่ยว
เชิงวัฒนธรรม. วารสารการวิจัยเพื่อพัฒนาชุมชน, 11(1), 63-78.
Leowarin S. (2010). Community Learning Centres in Thailand. Journal AED-Adult Education and
Development. ค้นเมื่อ ตุลาคม 15, 2563, จาก https://www.dvv-international.de/en/adult-education-and-development/editions/aed-742010/experiences-from-asia/community-learning-centres-in-thailand.
UNESCO Bangkok. (2017). Community Learning Centres. ค้นเมื่อ ตุลาคม 15, 2563, จาก
https://bangkok.unesco.org/content/community-learning-centres