การศึกษาระบบให้คำปรึกษาแก่นักศึกษาระดับปริญญาตรีของสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งหนึ่งในประเทศไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาความต้องการขอรับคำปรึกษาของนักศึกษาระดับปริญญาตรี ของสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งหนึ่งในประเทศไทย และ 2) เพื่อศึกษาและสังเคราะห์ระบบให้คำปรึกษา แก่นักศึกษาระดับปริญญาตรีสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งหนึ่งในประเทศไทยโดยใช้การวิจัยแบบผสม ระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณ กับการวิจัยเชิงคุณภาพ
โดยการวิจัยเชิงปริมาณ มีกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 790 คนซึ่งได้มาจากการสุ่มโดยอาศัยหลักความน่าจะเป็นทางสถิติ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ส่วนการวิจัยเชิงคุณภาพมีกลุ่มตัวอย่างหรือผู้ให้ข้อมูลหลัก จำนวน 30 คน ซึ่งได้มาจากการเลือกแบบเฉพาะเจาะจง เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้การสัมภาษณ์เชิงลึก วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การวิเคราะห์แบบอุปนัย และการวิเคราะห์จำแนกชนิดข้อมูล
ผลการวิจัยพบว่า 1) ภาพรวมของนักศึกษาระดับปริญญาตรีของสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งหนึ่ง ในประเทศไทยมีความต้องการขอรับคำปรึกษาจากสถาบัน “ระดับต้องการมาก” ครอบคลุม 3 ด้าน คือ ด้านวิชาการ ด้านการฝึกปฏิบัติงาน และด้านการใช้ชีวิต คิดเป็นค่าเฉลี่ย 3.83 โดยมีความต้องการขอรับคำปรึกษาด้านการฝึกปฏิบัติงานมากที่สุด คิดเป็นค่าเฉลี่ย 3.96 รองลงมาคือ ด้านวิชาการ และด้านการใช้ชีวิต คิดเป็นค่าเฉลี่ย 3.85 และ ร้อยละ 3.67 ตามลำดับ 2) สถาบันมีระบบการให้คำปรึกษาที่มีลักษณะเฉพาะ คือ การให้คำปรึกษาด้านวิชาการและการฝึกปฏิบัติงานที่สอดคล้องกับการจัดการศึกษาแบบ Work-based Education ที่เน้นการเรียนรู้คู่การปฏิบัติจริง และ ระบบการให้คำปรึกษาแก่นักศึกษาที่สอดคล้องกับบริบทของสถาบัน ประกอบด้วย 1. มีระบบให้คำปรึกษาแก่นักศึกษาที่ครอบคลุมด้านวิชาการ ด้านการฝึกปฏิบัติงาน และด้านการใช้ชีวิต 2. ผู้ให้คำปรึกษามีความรู้และทักษะการให้คำปรึกษาแก่นักศึกษา 3. มีหน่วยให้คำปรึกษาแก่นักศึกษาโดยผู้เชี่ยวชาญ 4. หน่วยงาน ทุกหน่วยงานของสถาบันมีภาระงานด้านการให้คำปรึกษาแก่นักศึกษา 5. นำเทคโนโลยีการสื่อสารที่ทันสมัยมาพัฒนาระบบให้คำปรึกษาแก่นักศึกษา 6. มีพื้นที่และสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการให้คำปรึกษาแก่นักศึกษา 7. มีกระบวนการและขั้นตอนการให้คำปรึกษาแก่นักศึกษาที่กระชับ และ 8. มีระบบการประเมินการให้คำปรึกษา แก่นักศึกษาและสะท้อนกลับเพื่อการปรับปรุงแก้ไขที่รวดเร็ว
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชาย โพธิสิตา. (2550). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งฯ.
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542. (2542, สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 116 (ตอนที่ 74 ก).
พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2562. (2562, เมษายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 (ตอนที่ 57 ก).
วิสูตร จำเนียร. (2543). การปฏิบัติของอาจารย์ที่ปรึกษาเกี่ยวกับบทบาทในการให้คำปรึกษาแก่นักศึกษา
ในสถาบันราชภัฏธนบุรี. วิทยานิพันธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการอุดมศึกษา คณะศึกษาศาสตร์
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สุริชัย แย้มทิม. (2543). การปฏิบัติงานของอาจารย์ที่ปรึกษาในสถานศึกษา สังกัดกรมอาชีวศึกษาจังหวัดสงขลา.
วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้า
เจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2554). คู่มือการใช้ระบบการให้คำปรึกษาวิชาการระดับปริญญาตรี
สถาบันอุดมศึกษาของรัฐ. ค้นเมื่อ มีนาคม 15, 2562, จาก http://www5.pha.nu.ac.th/attach/files/ 2011103110212 4333.pdf.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2560). คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายใน ระดับอุดมศึกษา
พ.ศ.
(พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ : ภาพพิมพ์.
Europa Commision. (2018). United Kingdom - Wales Guidance and Counselling in Higher
Education. Retrieved from https://eacea.ec.europa.eu/national-policies/eurydice
/content /guidance-and-counselling-higher-education-80_en.