การเป็นผู้ประกอบการ และส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อต้นทุนการผลิตเกษตรอินทรีย์ ในเขตจังหวัดอุบลราชธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการเป็นผู้ประกอบการ และส่วนประสมการตลาดที่มีผลต่อต้นทุนการผลิตเกษตรอินทรีย์ ในเขตจังหวัดอุบลราชธานี 2) เพื่อเปรียบเทียบการเป็นผู้ประกอบการ และส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อต้นทุนการผลิตเกษตรอินทรีย์ ในเขตจังหวัดอุบลราชธานี จำแนกตามอายุ ระดับการศึกษา รายได้ จำนวนสมาชิกในครัวเรือน และสถานภาพ กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ผลิตเกษตรอินทรีย์ในจังหวัดอุบลราชธานี จำนวน 355 คน ในเขตบ้านนาเจริญ บ้านคำกลาง ตำบลดอนจิก อำเภอพิบูลมังสาหาร บ้านวังอ้อ บ้านแขม ตำบลหัวดอน อำเภอเขื่องใน บ้านขามป้อม บ้านหนองสิม ตำบลขามป้อม อำเภอเขมราฐ และบ้านหนองเหล่า บ้านดอนแดงใหญ่ ตำบลหนองเหล่า อำเภอม่วงสามสิบ คำนวณจากสูตรยามาเน่ ผู้วิจัยทำการสุ่มแบบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ การทดสอบ F-Test และการทดสอบค่าถดถอยพหุคูณ ผลวิจัยพบว่า 1) ด้านราคา ด้านกระบวนการ และด้านการเป็นผู้ประกอบการมีผลต่อต้นทุนการผลิตเกษตรอินทรีย์ในเขตจังหวัดอุบลราชธานี 2) ผู้ตอบแบบสอบถามที่มีอายุ ระดับการศึกษา และจำนวนสมาชิกในครอบครัวต่อคนต่างกัน มีความคิดเห็นในด้านราคา ด้านกระบวนการ และด้านผู้ประกอบการต่างกัน ผู้ตอบแบบสอบถามที่มีรายได้เฉลี่ยต่อเดือนต่างกัน มีความคิดเห็นในด้านราคาต่างกัน และผู้ตอบแบบสอบถามที่มีสถานภาพต่างกัน มีความคิดเห็นในด้านกระบวนการ และด้านผู้ประกอบการต่างกัน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรมวิชาการเกษตรกระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2559). ปัจจัยการผลิตทางการเกษตร. กรุงเทพมหานคร: กรมวิชาการเกษตร.
กรมส่งเสริมการเกษตร. (2561). รายงานรายชื่อและจำนวนสมาชิกของ วิสาหกิจชุมชน. ค้นเมื่อ มกราคม 19, 2561, จาก https://smce.doae.go.th/smce1/report/report_smce01.php?page_size=20&PAGE
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2554). การวิเคราะห์สถิติขั้นสูงด้วย SPSS for Windows (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: ธรรมสาร.
คริษฐ์สพล หนูพรหม. (2558). การผลิตผักอินทรีย์. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 23(6), 956-969.
ดุษฎี พรหมทัต. (2558). พฤติกรรมการผลิตผักปลอดภัยของเกษตรกร จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิจัย สหวิทยาการไทย, 10 (3), 9-16.
นงนุช โกสียรัตน์. (2553). การศึกษาความต้องการบริโภคผักปลอดสารพิษของผู้บริโภคในร้านค้าเพื่อสุขภาพแขวงศิริราช. กรุงเทพฯ. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศิลปกร.
นัทธ์หทัย ศิริวิริยะสมบูรณ์. (2556). ปัจจัยที่มีผลต่อการยอมรับการปลูกผักปลอดภัยจากสารพิษของเกษตรกร ในอำเภอบางใหญ่ จังหวัดนนทบุรี. กรุงเทพฯ. สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ปิลันธนา แป้นปลื้ม และมณฑิชา พุทชาคำ. (2557). พฤติกรรมผู้บริโภคในการซื้อสินค้าเกษตรอินทรีย์: กรณีศึกษาผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร และปริมณฑล. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พีรชัย กุลชัย และอิสระ อินทรสูต. (2550). ปัญหาและแนวทางการพัฒนาตลาดเกษตรอินทรีย์ในประเทศไทย. กรุงเทพฯ. คณะเทคโนโลยีการเกษตร สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
วลัยเงิน มหาคุ และพิมพ์หทัย วิจิตธนาวัน. (2562). เกษตรอินทรีย์ทางเลือกใหม่ของเกษตรกรไทย.
ค้นเมื่อ มิถุนายน 20, 2562, จาก https://www.greenhealthfund.org
วุฒิศักดิ์ บุญแน่นและองอาจ ญาตินิยม. (2560). การพัฒนาการสร้างเครือข่ายเกษตรอินทรีย์สู่ตลาดโรงเรียน เพื่อความยั่งยืนของชุมชน. มหาสารคาม. โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ. (2562). อุบลราชธานีแห่งเกษตรอินทรีย์. ค้นเมื่อ กรกฎาคม 23, 2562, จาก https://www.nationalhealth.or.th/sites/default/files/upload_files/Ubon.pdf
ฤทัยชนก จริงจิตร. (2562). อนาคตเกษตรอินทรีย์ไทย: รุ่งหรือร่วง . ค้นเมื่อ กรกฎาคม 23, 2562, จาก https://www.tpso.moc.go.th/sites/default/files/1017-img.pdf
Cronbach, L. J.. (1984). Essential of Psychology and Education. New York : Mc-Graw Hill.
Ghorbani, R. Wilcockson, S. Koocheki, A. & Leifert, C. (2008). Soil management for sustainable crop disease control: A review. Environmental Chemistry Letters.
Hauser, M. L. Aigelsperger, A. O. & Delve, R. J. (2010). Learning achievements of farmers during thetransition to market-orientedorganic agriculture in rural Uganda . Journal of Agriculture and RuralwDevelopment in the Tropics and Subtropics, 1(111), 1-11.
Likert, R. A. (1932). Technique for the Mwasurement of Attitudes. Arch Psychological, 25(140), 1-55.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. 3rd ed. New York: Harper and Row Publication.
