DEVELOPMENT OF PLANT EXTRACTS FOR POST-EMERGENT WEED CONTROL

Main Article Content

นิตยา วานิกร
Jiraporn Phongam

Abstract

        This study aimed to develop weed extracts for post-emergent painted spurge control. A test to find the types of the extract controlling the painted spurge was proceeded through Completely Randomized Design (CRD) with 3 replications, consisting of 6 treatments including the use of aqueous extracts from 5 dry weed leaves, namely siam weed (Chromolaena odorata (L.) R.M.King & H.Rob.), wild spikenard (Hyptis suaveolens (L.) Poit.), praxelis (Praxelis clematidea R.M King & H. Rob.), little ironweed (Vernonia cinerea (L.) Less.) and wild caia (Cleome viscosa L.) with the ratio of 1:2 (dry weed leaves : distilled water: 1g : 2 ml) compared with no plant extract. The result showed that the dry praxelis leaves extract had the best control effect on the post-emergent painted spurge when considering plant height, fresh and dry weight of painted spurge and visual weed control efficacy.


        The test for the ratio of the praxelis leaf extract suitable for controlling the painted spurge was proceeded through the experiment planned by Completely Randomized Design (CRD) with 3 replications, consisting of 4 treatments of 1:3 and 1:4 of dry praxelis leaf extract ratios. Compared with the use of the dry praxelis leaf extracts, the 1:2 ratio and no plant extract, it was found that the use of 1:2 and 1:3 ratio of the dry praxelis leaf extracts gave no significant difference in plant height, fresh and dry weight of the painted spurge and efficacy to control painted spurge. Therefore, the praxelis appeared potential to make aqueous plant extracts for controlling the painted spurge at a ratio of 1:3.

Article Details

Section
Publication Ethics

References

กลุ่มวิจัยวัชพืช. (2555). คำแนะนำการควบคุมวัชพืชและการใช้สารกำจัดวัชพืช ปี 2554. กรมวิชาการเกษตร กระทรวงเกษตรและสหกรณ์ (พิมพ์ครั้งที่ 1).

สหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย : กรุงเทพฯ.

จรรยา มณีโชติ วนิดา ธารถวิล สุพัตรา ชาวกงจักร ยุรวรรณ อนันตนมณี และสิริชัย สาธุวิจารณ์. (2554). สถานการณ์การระบาดและการจัดการวัชพืช

ต้านทานสารกําจัดวัชพืชไกลโฟเสท. รายงานผลงานวิจัย ประจำปี 2554 สำนักวิจัยพัฒนาการอารักขาพืช. กรมวิชาการเกษตร. 953 – 962.

จุฑามาศ ศุภพันธ์ และวีระเกียรติ ทรัพย์มี. (2557). ผลของสารสกัดจากวัชพืชบางชนิดต่อการงอกและการแบ่งเซลล์ของข้าววัชพืช. วารสารวิทยาศาสตร์เกษตร,

(2 พิเศษ), 185-188.

เดช วัฒนชัยยิ่งเจริญ ธนัชสัณห์ พูนไพบูลย์ และกมลภรณ์ บุญถาวร. (2559). ผลของสารสกัดด้วยน้ำจากสาบเสือต่อพืชทดสอบและการใช้ต้นคลุกดิน

เพื่อควบคุมวัชพืชในนาข้าว. วารสารวิชาการเกษตร 34(3), 244-252.

ธมลวรรณ เทพคุณ มนัชญา พิมศรี และสุพรรณิกา อินต๊ะนนท์. (2562). สารประกอบฟีนอลิกและผลอัลลีโลพาที

ของสาบม่วงคลุกดินต่อการงอกและการเจริญเติบโตของพืช. แก่นเกษตร, 47(ฉบับพิเศษ 1), 73-78.

ธีรารัตน์ แช่มชัยพร ธีรวัฒน์ พลายระหาร และสุภาพร สอนอินต๊ะ. (2560). ผลของสารสกัดจากต้นหมอน้อย (Vernonia cinerea(L.) Less) ที่มีต่อการแบ่งเซลล์

แบบไมโทซีสของรากหอม และการเจริญเติบโตของวัชพืช

บางชนิด. วารสารหน่วยวิจัยวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี และสิ่งแวดล้อมเพื่อการเรียนรู้, 8(2), 398-407.

ธัญชนก จงรักไทย ศิริพร ซึงสนธิพร และกาญจนา พฤกษพันธ์. (2556). สัณฐานวิทยาของเมล็ดวัชพืชสกุลน้ำนมราชสีห์ Euphorbia. รายงานผลงานวิจัย

ประจำ ปี 2556 สำนักวิจัยพัฒนาการอารักขาพืช. กรมวิชาการเกษตร. 2106 – 2120.

บุญรอด ชาติยานนท์ เฉลิมชัย วงศ์วัฒนะ และสมเกียรติ พรพิสุทธิมาศ. (2557). ผลของสารสกัดด้วยน้ำจากใบพืชวงศ์กะเพราบางชนิดต่อการงอกของเมล็ด

และการเจริญเติบโตของต้นกล้าหญ้าขจรจบดอกเหลือง (Pennisetum setosum L.). วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 6(3), 121-132.

สิริชัย สาธุวิจารณ์. (2560). สถานการณ์ความต้านทานสารกำจัดวัชพืชของวัชพืชในแหล่งปลูกข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ที่สำคัญและการจัดการ. รายงานผลงานวิจัย

ประจำปี 2560 สำนักวิจัยพัฒนาการอารักขาพืช. กรมวิชาการเกษตร. 1215 – 1224.

เสน่ห์ เครือแก้ว อำนาจ ชินเชษฐ เฉลียว ดิษฐสันเทียะ สมพงษ์ ดิษฐสันเทียะ และอทิญญา ภมรจันทร์. (2537). การเจริญเติบโตและผลผลิตของข้าวโพดเมื่อ

ปลูกร่วมกับถั่วเขียว และมีการแข่งขันกับหญ้ายางในสภาพไร่และฝนตกน้อย. วารสารวิชาการเกษตร, 12(3), 203-212.

สุขุมาลย์ เลิศมงคล. (2558). ผลทางอัลลิโลพาธิกของผักเสี้ยนดอกม่วงต้นสดและต้นแห้งต่อการงอกและการ เจริญเติบโตของหญ้าข้าวนกและผักโขมหนาม.

วารสารวิจัย, 8(1), 1-6.

สุชาดา สานุรัตน์. (มปป.). Allelopathy : อีกหนึ่งทางเลือกในการควบคุมวัชพืช. ค้นเมื่อ พฤศจิกายน 26, 2564, จาก https://dspace.bru.ac.th/xmlui

/bitstream/handle/123456789/ 3998/%E0% B8%9A% E0% B8%97%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8% A1%

Allelopathy%20-%E0%B8% AA%E0%B8%B8%E0%B8%8A%E0%B8%B2%E0%B8% 94%E0%B8%B2.pdf?sequence=1&isAllowed=y.

สุธาสินี อั้งสูงเนิน. (2558). ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจากการใช้สารเคมีศัตรูพืช. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยอีสเทิร์นเอเชีย ฉบับวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี,

(1), 50-63.

สุรเชษฐ พัฒใส. (2554). ผลทางอัลลีโลพาทีจากหญ้าสาบต่อการงอก และการเจริญเติบโตของพืชปลูกบางชนิด. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).

กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

สำนักงานเศรษฐกิจการเกษตร. (2564). ปริมาณและมูลค่าการนำเข้าวัตถุอันตรายทางการเกษตร ปี 2559 – 2563. ค้นเมื่อ มกราคม 4, 2564

จาก http://www.oae.go.th/view/1/% E0%B8%9B% E0%B8%B1% E0% B8%88%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%A2%E0%B8%81% E0%B8%B2%E0%B8%A3% E0%B8%9C%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%95/TH-TH.

อินทิรา ขูดแก้ว กนกรัตน์ บุญรักษา และปรียานุช สำลี. (2559). ผลของสารสกัดหยาบจากไมยราบและหญ้าขนต่อการงอกและการเติบโตของต้อยติ่ง.

แก่นเกษตร, 44 (ฉบับพิเศษ 1), 777-782.

อัณศยา พรมมา ศิริพร ซึงสนธิพร ธัญชนก จงรักไทย และเอกรัตน์ ธนูทอง. (2560). ประสิทธิภาพสารสกัดพลู (Piper betle L.) เพื่อควบคุมวัชพืช.

รายงานผลงานวิจัยประจำปี 2560 สำนักวิจัยพัฒนาการอารักขาพืช. กรมวิชาการเกษตร. 929-943.