STRATEGY DEVELOPMENT OF CULTURAL TOURISM IN THE THAILAND-MYANMAR BORDER OF PRACHUAB KHIRI KHAN PROVINCE.

Main Article Content

สิริมา เจริญศรี
วิภาวานี เผือกบัวขาว
ธนวันต์ สิทธิไทย
ดร.เศกสิทธิ์ ปักษี

Abstract

            The development of border cultural tourism, in addition to building international relations, will also sustain the valuable culture of humanity. Prachuap Khiri Khan is a province that has a very high cultural capital and has a contact area with the Republic of the Union of Myanmar that has historically linked together since ancient times. Deserving to have a strategy for developing cultural tourism in the border that is linked in a policy.


            Therefore, this research aims to study ; 1) conditions and problems of obstacles to the development of cultural tourism in the Thailand-Myanmar border, Prachuap Khiri Khan province;  2) To create a strategy to develop cultural tourism in the Thailand-Myanmar border, Prachuap Khiri Khan province; 3) To create a guide for the use of cultural tourism development strategies, Thailand-Myanmar border, Prachuap Khiri Khan province; 4) To evaluate the use of cultural tourism development strategies Thailand-Myanmar border Prachuap Khiri Khan province by using policy research methods consists of 4 steps according to the research objectives. Informational groups are groups of people who are involved in cultural tourism in the area by purposive sampling method, which consisting of representatives from the government, the private sector, the local community leaders, academics and tourists, both of Thai and Myanmar. To conduct in-depth interviews of 40 people, target groups in the group discussion of 18 people and 18 experts in connoisseurship. Performed a SWOT analysis and proposed the development strategy with TOWS Matrix.


            The results of the current conditions of cultural tourism development in the Thailand-Myanmar border of Prachuap Khiri Khan found that the border areas of both countries have cultural and religious tourism sites, history and a unique way of life and low cost of living, especially, Prachuap Khiri Khan province have adequate facilities and accommodation for tourists, but there are the major problems of  tourist guides with the shortage of  the knowledge of cultural tourism site's history and lack of English and Myanmar language skills for communication, In addition, tourism communities in both of the Thailand and Myanmar border are lacking of understanding of the importance about  cultural tourism. There are some obstacles such as, the transportation to tourist areas on the Myanmar border, border security, and the Thai government has not yet opened the Singkhon border as a permanent border crossing point. Causing limitations on the length of stay. Therefor, the important opportunity is the opening of Singkhon as a permanent border crossing point, the strategic plan of Prachuap Khiri Khan province and policies to promote Thailand as a hub for international tourism.


            The results of the Thai-Myanmar border cultural tourism development strategy of Prachuap Khiri Khan Province consist of 6 strategies: 1) the knowledge management of cultural


tourism sites, 2) development of cultural tourism attractions, 3) development of the tourism personnel, 4) management of cultural tourism, 5) creating the persistence of community culture,  6) strengthening border security.


            The creation of a manual for the strategy of cultural tourism development in the Thailand-Myanmar border, Prachuap Khiri Khan province consists of 6 strategies, 35 tactics, 41 operational guidelines and 42 desired success results.


            The evaluation results of the Thailand-Myanmar border cultural tourism development strategy of Prachuap Khiri Khan province by 18 experts agreeing to confirm and certify the 6 strategies, according to a manual for the strategy.


            More important findings from this research are the policy suggestions, the manual for the strategy of cultural tourism development in the Thailand-Myanmar border, Prachuap Khiri Khan province, the storytelling : Moodong Old Singkhon Tanaintaryi Myeik : Thailand-Myanmar Relations, which is the part of the knowledge management strategy, and integrated operational guidelines to strengthen border security in cultural tourism development.


 

Article Details

Section
Publication Ethics

References

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2558). “2015 ประชาคมอาเซียน If we hold on together”. TAT Review
1/2015. (มกราคม-มีนาคม) : 64-71.
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2560 –
2564). กรุงเทพฯ : สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
เชิญ ไกรนรา. (2555). การศึกษาการพัฒนาและการบริหารจัดการเขตเศรษฐกิจพิเศษชายแดนในต่างประเทศ.
กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ, สำนักพัฒนาเศรษฐกิจและ
สังคมภาคกลาง.
ดรุณี คำนวณตา และสุชีพ พิริยสมิทธิ์. (2557). ความร่วมมือในการจัดการท่องเที่ยวในจังหวัดแม่ฮ่องสอน.
วารสารวิชาการ คณะบริหารธุรกิจ, 9 (2), 162.
ทักษิณ ปิลวาสน์ และคณะ. (2556). ยุทธศาสตร์การส่งเสริมอุตสาหกรรมท่องเที่ยวเพื่อพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนในเขต
สามเหลี่ยมอันดามัน (ภูเก็ต พังงา กระบี่). วารสารวิชาการ คณะบริหารธุรกิจ, 8, 120-123.
นงลักษณ์ จันทาภากุล และนรินทร์ สังข์รักษา. (2556). การศึกษาศักยภาพในการท่องเที่ยววัฒนธรรมบ้านหัวเขาจีน
จังหวัดราชบุรี. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 24 (2), 143.
นุชนารถ รัตนสุวงศ์ชัย. (2554). กลยุทธ์การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. วารสารมนุษยศาสตร์, 18 (1), 12.
พัชรินทร์ โตรักตระกูล (2553). รายงานการวิจัยสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย. E Library เรื่อง ก๋กมินตั๋ง
พลัดถิ่นในประเทศไทย ลมหายใจสุดท้ายที่ยังรอวันกลับบ้าน. ค้นเมื่อ มีนาคม 9, 2561,
จาก https://www. elibrary.trf.or.th.
ฟ้อน เปรมพันธ์ และคณะ. (2558). ถอดบทเรียนสะพานมอญเชิงพหุคุณค่า. กาญจนบุรี : สำนักศิลปะและ
วัฒนธรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
ภัทรวดี โอฬารวัตร. (2556). การศึกษาผลกระทบทางเศรษฐกิจชายแดนไทย-พม่า กรณีศึกษา : ด่านสิงขร
ตำบลคลองวาฬ อำเภอเมือง จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารสหวิทยาการ, 10 (2), 9-31.
มาโนช พรหมปัญโญ และคณะ. (2556). แนวทางการเตรียมความพร้อมการท่องเที่ยวเชิงพุทธของจังหวัด
อุบลราชธานีเพื่อรองรับการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 8, 36-47.
วรภพ วงศ์รอด. (2557). “แนวทางการจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วมของชุมชนวัฒนธรรมในพื้นที่
จังหวัดนครสวรรค์”. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 9 (26), 13-28.
วลัยพร รัตนเศรษฐ. (2560). โครงการศึกษาวิจัยข้อเสนอแนวทางในการส่งเสริมและพัฒนาด่านสิงขร ด้านการค้า
การลงทุนและการท่องเที่ยว จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารราชพฤกษ์, 5 (2), 78.
วลัยพร รัตนเศรษฐ และพิพัฒน์ ไทยอารี. (2560). การเตรียมความพร้อมของจังหวัดประจวบคีรีขันธ์เพื่อพัฒนา
เศรษฐกิจบริเวณชายแดนด่านสิงขรและมูด่อง. สุทธิปริทัศน์, 31 (100), 72-85.
วิชาญ ทรายอ่อน. (2558). การพัฒนาการท่องเที่ยวเพื่อเตรียมความพร้อมรองรับ AEC : การท่องเที่ยวแบบ
ยั่งยืน. กรุงเทพฯ : สำนักวิชาการ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฏร.

ศูนย์ปฏิบัติการร่วมกลุ่มจังหวัดภาคกลางตอนล่าง 2 และจังหวัดราชบุรี. (2557). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เรื่อง
การศึกษารูปแบบการค้าและการท่องเที่ยวชายแดนระหว่างไทยกับสาธารณรัฐแหงสหภาพเมียนมาร์.
กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกลาธนบุรี.
สำนักงานจังหวัดประจวบคีรีขันธ์. (2559). แผนพัฒนาจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ (พ.ศ. 2561-2564).
ประจวบคีรีขันธ์ : กลุ่มงานยุทธศาสตร์และข้อมูลเพื่อการพัฒนาจังหวัดประจวบคีรีขันธ์.
สำนักงานปลัดกระทรวงกลาโหม. (2558). กรอบความเห็นร่วมปฏิรูปประเทศไทยด้านเศรษฐกิจ. กรุงเทพฯ : สภาปฏิรูปแห่งชาติ.
หญิงฤดี ภูมิศิริรัตนา. (2562). ยุทธศาสตร์ทุนคนไทย. เอกสารประกอบการเรียนหลักสูตรจิตอาสา 904 หลักสูตร
พื้นฐาน. กรุงเทพฯ : กองบัญชาการทหารมหาดเล็กราชวัลลภรักษาพระองค์.
อภิญญา เงินดี. (2554). การศึกษาความเชื่อ ประเพณีและพิธีกรรมของพระพุทธศาสนาในฐานะทุนทางสังคม-
วัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชุมชนชายแดนไทย-พม่า สองฝั่งแม่น้ำเมย. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปรัชญา
ดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
Boucas, Nikolaos. (2008). Cultural Tourism, Young People and destination Perception: A Case Study of
Delphi, Greece. A Thesis for the Degree of Doctor of Philosophy in Management Studies
Breugel,VanLiedewij. (2013). Community-based tourism: Local Participation and Perceived
Impacts A Comparative Study Between Two-Communities in Thailand. As part of the
Research Master Social and Cultural Science Faculty of Social Sciences Radboud
University Nijmegen, Netherlands.
Isaac, Rami. (2008). Understanding the Behaviour of Cultural Tourists Towards a Classification
Of Dutch Cultural Tourists. International Higher Education Breda., Netherlands.
Greg., Richards. (2018). Cultural Tourism : A review of recent research and trends. Journal of
Hospitality and Tourism Management, 36, 12-21.
Peng Ponna. (2009). Community-Based Tourism Development in Sihanoukville, Cambodia. A Thesis
Submitted in Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of Master of Business
Administration in Hospitality and Tourism Management (International Program)
Prince of Songkla University.
การสัมภาษณ์
วีระ ศรีวัฒนตระกูล. นายกสมาคมส่งเสริมพัฒนาการค้าการลงทุน ประจวบ-มะริด. (2560, มีนาคม 1). สัมภาษณ์.
สมเกียรติ เอ่าจิมิด. ผู้ประสานงานบ้านพี่เมืองน้องจังหวัดประจวบฯ-จังหวัดมะริด. (2560, มีนาคม 1). สัมภาษณ์.
สุวิทย์ พุกกะเวส. นายอำเภอเมืองประจวบคีรีขันธ์. (2560, ธันวาคม 1). สัมภาษณ์.
Sar Lwin. ผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านมูด่อง. (2560, มีนาคม 1). สัมภาษณ์.
U Hiwan Moe. รองผู้อำนวยการสำนักงานการโรงแรมและการท่องเที่ยว จังหวัดเกาะสอง. (2560, มีนาคม 2). สัมภาษณ์.
U Than Soc Win. ประธานสภาวัฒนธรรมอำเภอตะนาวศรี. (2560, มีนาคม 2). สัมภาษณ์.