การศึกษาและวิเคราะห์พระราชบัญญัติการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาบริบทและการบังคับใช้พระราชบัญญัติการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562 และแนวทางการส่งเสริมการใช้กฎหมายดังกล่าวอย่างมีประสิทธิภาพ การดำเนินการวิจัยใช้วิธีการเชิงคุณภาพ โดยการวิจัยเอกสารและการสัมภาษณ์ผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องจำนวน 3 คนได้แก่ เจ้าหน้าที่ผู้เกี่ยวข้องของกรมคุ้มครองสิทธิฯ ผู้ได้รับผลกระทบ (ทนายความ) และนักวิชาการทางด้านนิติศาสตร์ ข้อมูลจากการเก็บรวบรวมจะนำไปวิเคราะห์ด้วยวิธีการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า พระราชบัญญัติการไกล่เกลี่ยข้อพิพาทถือเป็นกระบวนการยุติธรรมทางเลือกหนึ่งซึ่งได้รับการออกแบบเพื่อบรรเทาภาระและจัดการความขัดแย้งในกระบวนการยุติธรรม โดยเฉพาะคดีแพ่งและอาญาที่ต้องใช้เวลาในการพิจารณายาวนาน และส่งเสริมการระงับข้อพิพาทผ่านการเจรจาและความสมัครใจของคู่กรณี ซึ่งช่วยสร้างความสมานฉันท์และลดความขัดแย้งในสังคม อย่างไรก็ตาม การส่งเสริมการใช้กฎหมายดังกล่าวควรเน้นการพัฒนากระบวนการประชาสัมพันธ์ การขยายขอบเขตการไกล่เกลี่ย การเสริมสร้างศักยภาพและจริยธรรมของผู้ไกล่เกลี่ย ตลอดจนการบูรณาการความร่วมมือระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง นอกจากนี้ การนำเทคโนโลยีมาประยุกต์ใช้ในกระบวนการไกล่เกลี่ยจะช่วยเพิ่มความสะดวกและการเข้าถึงของประชาชนในวงกว้าง ข้อเสนอแนะจากการวิจัยนี้คือควรมีการศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับการบังคับใช้ในพื้นที่ที่หลากหลาย และการพัฒนาแพลตฟอร์มดิจิทัลสำหรับการไกล่เกลี่ย เพื่อส่งเสริมประสิทธิภาพและการเข้าถึงกระบวนการยุติธรรมอย่างเท่าเทียม​