THE STUDY MOTIVATION FOR LEARNING ACHIEVEMENT IN THE HISTORY OF BUDDHISM SUBJECT OF FIRST-YEAR STUDENTS MAHACHULALONGKORNRAJAVIDYALAYA UNIVERSITY

Main Article Content

Monthakant Paenklom
Chartchai Phitaktanakhom
Phrasamu Chokdee Vachirapanyo
Porntip Wannawirot

Abstract

The objectives of this research article were 1) to study motivation for learning achievement in the history of buddhism subject of first-year students Mahachulalongkorn-rajavidyalaya University, 2) To study guidelines to promote motivation for learning achievement in the history of buddhism subject of first-year students Mahachulalongkorn-rajavidyalaya University. Mixed methods research, quantitative research used a questionnaire with 196 sample data were analyzed by statistical values such as frequency, percentage, mean, standard deviation. Qualitative research were in-depth interview with 12 key informant data were analyzed by content analysis. Results were shown as follows: 1) the motivation for learning achievement in the history of buddhism subject of first-year students Mahachulalongkornrajavidyalaya University overall at a high level, 2) guidelines to promote motivation for learning achievement in the history of buddhism subject of first-year students Mahachulalongkornrajavidyalaya University consists of daring to take risks/daring to make educational decisions, diligence and willingness to learn, educational self-responsibility, participation and cooperation, working endurance, and study plan.

Article Details

How to Cite
Paenklom, M. ., Phitaktanakhom, C. ., Vachirapanyo, P. C. ., & Wannawirot, P. . (2023). THE STUDY MOTIVATION FOR LEARNING ACHIEVEMENT IN THE HISTORY OF BUDDHISM SUBJECT OF FIRST-YEAR STUDENTS MAHACHULALONGKORNRAJAVIDYALAYA UNIVERSITY. Journal of Bovorn Multi-Education and Human Social Sciences ( JOB_EHS ), 4(2), 183–190. retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JOB_EHS/article/view/270427
Section
Research Article

References

กองทะเบียนและวัดผล มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2552). คู่มือนิสิตระดับปริญญาตรี ปีการศึกษา 2552. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

กัญยุพา สรรพศรี. (2561). การพัฒนาความฉลาดทางอารมณ์ตามหลักไตรสิกขาของนักเรียนโรงเรียนประถมศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาศรีสะเกษ เขต 1. ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต). (2538). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาธานินทร์ ฐิติวีโร (อินทวี). (2545). การศึกษาแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายในโรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา: ศึกษาเฉพาะกรณีโรงเรียนในจังหวัดศรีสะเกษ. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สำนักทะเบียนและวัดผล. (2565). สถิตินิสิตประจำปีการศึกษา 2565 สำนักทะเบียนและวัดผล มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. แหล่งที่มา https://reg.mcu.ac.th/. สืบค้นเมื่อ 10 ต.ค. 2565.

สุรัตนา จงรักษ์. (2556). แรงจูงใจในการพัฒนาตนเองของพนักงานบริษัท ABC. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement. 30(3). 607–610.

THACH MINH TRUNG. (2561). แรงจูงใจในการพัฒนาตนของนิสิตมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยจากสาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.