การพัฒนาการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองของนักศึกษาระดับอุดมศึกษาผ่าน การเรียนการสอนรายวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารและทักษะการเรียน

Abstract

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ของงานวิจัยนี้ คือ การศึกษาและเปรียบเทียบระดับการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองของนักศึกษาไทยระดับอุดมศึกษาที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชาภาษาอังกฤษเพื่อการสื่อสารและทักษะการเรียนของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต เพื่อหาแนวทางในการพัฒนาการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองของนักศึกษา เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือคู่มือนักศึกษาให้ความรู้ด้านกระบวนการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเอง และแบบสอบถามแบบประเมินค่าห้าระดับของไลเคอร์ทเกี่ยวกับกลวิธีการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเอง จำนวน 30 ข้อ  ซึ่งพัฒนาโดยผู้วิจัย กลุ่มตัวอย่างในการวิจัยประกอบด้วยนักศึกษาหลักสูตรอื่นๆ ที่มิใช่เอกภาษาอังกฤษจำนวน 648 คน(เพศหญิง จำนวน 391 คนเท่ากับร้อยละ 60.34 และเพศชาย จำนวน 257 คน เท่ากับร้อยละ 39.66%) ขนาดกลุ่มตัวอย่างกำหนดจากตารางสำเร็จรูปของทาโร ยามาเน จากกลุ่มนักศึกษาที่ลงทะเบียนวิชานี้ทั้งหมดจำนวน 2,620 คน  การเก็บข้อมูลประกอบด้วยการแจกแบบสอบถาม 2 ครั้ง เพื่อวัดระดับการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองของนักศึกษา ก่อนและหลังการใช้คู่มือนักศึกษา ซึ่งแจกนักศึกษาหลังการเก็บข้อมูลครั้งแรก และมีการเปรียบเทียบระดับการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองทั้งก่อนและหลังการใช้คู่มือนักศึกษา ผลการวิจัยพบว่า โดยภาพรวม นักศึกษามีระดับการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองในระดับต่ำ ก่อนการใช้คู่มือนักศึกษา แต่ระดับการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองของนักศึกษาหลังการใช้คู่มือนักศึกษา เพิ่มขึ้นเป็นระดับปานกลาง และ ผลวิจัยยืนยันว่าระดับการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองของนักศึกษาก่อนและหลังการใช้คู่มือนักศึกษา แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ 0.01  สรุปได้ว่า การสอนกลวิธีการเรียนรู้ด้วยตนเองให้แก่นักศึกษาในการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ สามารถพัฒนาความสามารถในการเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเองให้นักศึกษาได้

คำสำคัญ : การเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยตนเอง, นักศึกษาที่ไม่ได้เรียนภาษาอังกฤษเป็นวิชาเอก, การเรียนรู้ด้วยตนเองของผู้เรียน, คู่มือนักศึกษา

Abstract

The purposes of this research were to 1) study and compare the level of English language autonomous learning of Thai tertiary students who were enrolled in the English for Communication and Study Skills Course at Suan Dusit Rajabhat University and 2) set suggested guidelines for developing students’ English language learning autonomy based on the study’s results. A student guide providing students with information about the learning autonomy process and a set of 5-level Likert-scale questionnaires with a total of 30 items on English learning autonomous strategies developed by the researcher were used as tools in this research. The sample of the study consisted of 648 non-English major students (female n=391, 60.34 %, male n=257, 39.66%). The sample size was determined by Taro Yamane’s Table from the 2,620 students enrolled in the course. The data collection included distributing the questionnaire to the students twice, both prior to and after their use of the student guide which was distributed after the first data collection. Following this, the comparison of students’ levels of English learning autonomy was done. The findings revealed that overall the students’ English learning autonomy level was rated at a low level before using the student guide, but after using it their autonomy level increased to medium. It was confirmed that the students’ level of English learning autonomy before and after using the student guide was different at a 0.01 level of significance. Therefore, it could be concluded that the teaching of autonomous learning strategies provided in English language learning could help develop students’ learning autonomy.

Keywords : English language learning autonomy, non-English major students, learner autonomy, a student guide