ความปลอดภัยของผู้ใช้จักรยานภายในสวนสาธารณะ: กรณีศึกษาสวนสมเด็จพระศรีนครินทร์ นนทบุรี**

Abstract

การวิจัยความปลอดภัยของผู้ใช้จักรยานภายในสวนสาธารณะได้ศึกษาจากกรณีศึกษาสวนสมเด็จ
พระศรีนครินทร์ นนทบุรี โดยมีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อสำรวจสภาพการเข้าถึงและเส้นทางจักรยานภายในสวน
2) เพื่อวิเคราะห์พฤติกรรมความปลอดภัยของผู้ใช้จักรยานและความพึงพอใจของผู้ใช้จักรยาน และ
3) เพื่อเสนอแนวทางการปรับปรุงพื้นที่ที่ช่วยส่งเสริมความปลอดภัยของผู้ใช้จักรยาน ระเบียบวิธีวิจัยใช้
การวิจัยแบบผสม (Mixed-method Research) โดยการสำรวจลักษณะทางกายภาพ สังเกตพฤติกรรม
และใช้แบบสอบถามเก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างผู้ใช้จักรยานภายในสวนสมเด็จพระศรีนครินทร์
นนทบุรี จำนวน 100 คน จากการคัดเลือกกลุ่มตัวอย่างด้วยวิธีกำหนดโควต้า (Quota Sampling) ผลการ
วิจัย พบว่า 1) สวนสมเด็จพระศรีนครินทร์ นนทบุรี เป็นสวนสาธารณะระดับชุมชนที่มีความสะดวกในการเข้าถึง
2) กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เดินทางมาสวนในระยะทางที่ใกล้และมีการใช้งานบ่อยครั้งในวันธรรมดา
โดยผลการศึกษาองค์ประกอบพฤติกรรมความปลอดภัยของผู้ใช้จักรยาน และความพึงพอใจของผู้ใช้จักรยาน
พบว่า กลุ่มตัวอย่างให้ความสำคัญต่อพฤติกรรมความปลอดภัยด้านสภาพความพร้อมของจักรยานและการขี่โดย
ให้สัญญาณและไม่ขี่เร็วเกินไปเป็นอันดับแรก (ความผันแปร 35.912%) โดยกลุ่มตัวอย่างที่ให้ความสำคัญ
ต่อพฤติกรรมนี้มีความพึงพอใจน้อยต่อระยะทางและแสงสว่างของเส้นทางจักรยาน (r = -0.376) ความกว้าง
ของเส้นทางจักรยาน (r = -0.334) แม้ว่าเส้นทางจักรยานภายในสวนมีการตีเส้นเป็นทางจักรยานเฉพาะที่มี
ขนาดความกว้างสอดคล้องตามมาตรฐาน แต่กลุ่มตัวอย่างยังคงมีความคิดเห็นว่า ขนาดความกว้างแคบไป

3) แนวทางการปรับปรุงพื้นที่ที่ช่วยส่งเสริมความปลอดภัยของผู้ใช้จักรยานที่สอดคล้องกับสภาพการเข้าถึง
และความพึงพอใจของผู้ใช้จักรยานจึงมี 2 ประเด็น โดยการพัฒนาลักษณะทางกายภาพของเส้นทางสัญจรเดิม
ในการเข้าถึงที่มีอยู่แล้ว และปรับปรุงความกว้างของเส้นทางจักรยานภายในสวน