การใช้บาตรของพระภิกษุสามเณรในพระพุทธศาสนา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอ การใช้บาตรของพระภิกษุสามเณรในพระพุทธศาสนาพระพุทธเจ้าได้ทรงวางบทบัญญัติเกี่ยวกับการใช้บาตรในพระพุทธศาสนาเถรวาทไว้ดังนี้ (1) การใช้บาตรเพื่อรับปัจจัยสี่ (2) พระอุปัชฌาย์บอกการใช้บาตรแก่ภิกษุผู้บวชใหม่ว่าเป็นกิจวัตร (3) การใช้บาตรเป็นส่วนหนึ่งของพุทธกิจและ (4) การใช้บาตรในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของธุดงควัตร พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติพระวินัยเรื่องบาตรไว้หลายข้อ เช่นพระภิกษุไม่ควรแสวงหาบาตรนอกจาก บาตรนอกอธิษฐานไม่ควรขายบาตรหรือตั้งร้านขายบาตรและห้ามสะสมบาตร ส่วนการสละบาตรมี 3 ลักษณะ คือ ต้องสละแก่สงฆ์ ต้องสละแก่คณะ และ ต้องสละแก่บุคคล หากภิกษุต้องการขอบาตร ใหม่ควรได้รับอนุญาตจากพระภิกษุผู้ผ่านการแต่งตั้งจากคณะสงฆ์ก่อน และพระภิกษุรูปนั้นควรมี ความรู้รอบเรื่องพระธรรมวินัย เป็นผู้ฉลาด กอปรด้วยคุณสมบัติ 5 อย่าง คือ (1) ต้องไม่ลำเอียง เพราะชอบ (2) ต้องไม่ลำเอียงเพราะชัง (3) ต้องไม่ลำเอียงเพราะหลง (4) ต้องไม่ลำเอียงเพราะกลัว และ (5) รู้จักวิธีว่าสมควรเปลี่ยนหรือไม่สมควรเปลี่ยน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆบทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ก่อนเท่านั้น
References
พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต).(2558). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 23. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิธรรมทานกุศลจิต.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2557). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 22. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสุริยนต์ทสฺสนีโย (น้อยสงวน). (2554). การศึกษาวิเคราะห์บิณฑบาตในฐานะเป็นเครื่องมือหนุนชีวิต และกุศโลบายในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
อิสระพงษ์ พลธานี.(ม.ป.ป.). บ้านบาตร ภูมิปัญญาที่กำลังจะหายไปจากสังคมไทย, เอกสารประกอบการประชุมวิชาการแห่งชาติ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน ครั้งที่ 9.
ราชบัณฑิตยสถาน.(2546).พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ที่บริษัทนานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น.
นายวีรพล พิชนาหะรี. (2560). ศึกษาการใช้บาตรในพระพุทธศาสนาเถรวาท. วิทยานิพนธ์พุทศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ธีรวัส บำเพ็ญบุญบารมี. (2550) การศึกษาการอุปสมบทในพระพุทธศาสนาเถรวาท. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัย มหามกุฎราชวิทยาลัย.
พระวิจิตร ฐานุตฺตโร (เกิดไผ่ล้อม). (2551). วิเคราะห์การใช้บริขารของพระภิกษุในพระพุทธศาสนา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสุริยนต์ ทสฺสนีโย (น้อยสงวน). (2554). การศึกษาวิเคราะห์ บิณฑบาตในฐานะเป็นเครื่องมือหนุน ชีวิตและกุศโลบายในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
คณาจารย์เลี่ยงเซียง.(2547) พุทธประวัติ ฉบับมาตรฐาน, (กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์เลี่ยงเซียง.
วิเชียร มีผลกิจและสุรีย์ มีผลกิจ. (2543). พระพุทธกิจ 45 พรรษา. กรุงเทพมหานคร: บริษัทคอมฟอร์ม จำกัด.
รสนา โตสิตระกูล แปล. (2528). ติช นัท ฮันห์ เขียน, เดิน วิถีแห่งสติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ มูลนิธิโกมลคีมทอง.
พุทธทาสภิกขุ. (2529). พุทธทาสกับสวนโมกข์ ประวัติการท างานของท่านพุทธทาส. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.