Using the Alms-Bolw of Monk and novice in Buddhism

Main Article Content

Phrakhru Bowornwareephithak
Phaitoon Suanmafai
Tanakorn Donkamonkan

Abstract

         This article aims to present Using the Alms-Bolw of Monk and novice in Buddhism. According to disciplinary codes, the Buddha promulgated regulations for using alms-bowl as follows: 1) using alms-bowl for four requisites, 2) preceptor should introduce the important of using for the new comer, 3) using alms-bowl is one of the Buddha’ routine and 4) using for wandering activity. The disciplinary regulations also prohibited Buddhist monksnot to find new alms-bowl except wished-alms-bowl and not sell cotta alms-bowl. The Buddha not allowed his disciples to collect alms-bowl. Whoever violated his prohibition, he would punish according to disciplinary codes. The Buddha introduced his disciples to quit owns alms-bowl into 3 ways; 1) donate for Sangha, 2) donate for group and 3) donate for personality. For the regulation of getting new alms-bowl, the Buddha promulgated disciplinary rules by appointing one monk who is excellency in disciplinary codes and should compose 5 qualities; 1) without bias for love, 2) without bias for hate, 3) without bias for fascination and 4) without bias for fear and 5) he should know whether alms-bowl was changed or not.

Article Details

How to Cite
Phrakhru Bowornwareephithak, Suanmafai , P., & Donkamonkan , T. . (2024). Using the Alms-Bolw of Monk and novice in Buddhism. Journal of Graduate Saket Review, 9(1), 48–56. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/saketreview/article/view/275701
Section
Academic Article

References

พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต).(2558). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 23. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิธรรมทานกุศลจิต.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2557). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 22. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระสุริยนต์ทสฺสนีโย (น้อยสงวน). (2554). การศึกษาวิเคราะห์บิณฑบาตในฐานะเป็นเครื่องมือหนุนชีวิต และกุศโลบายในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

อิสระพงษ์ พลธานี.(ม.ป.ป.). บ้านบาตร ภูมิปัญญาที่กำลังจะหายไปจากสังคมไทย, เอกสารประกอบการประชุมวิชาการแห่งชาติ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน ครั้งที่ 9.

ราชบัณฑิตยสถาน.(2546).พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ที่บริษัทนานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น.

นายวีรพล พิชนาหะรี. (2560). ศึกษาการใช้บาตรในพระพุทธศาสนาเถรวาท. วิทยานิพนธ์พุทศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ธีรวัส บำเพ็ญบุญบารมี. (2550) การศึกษาการอุปสมบทในพระพุทธศาสนาเถรวาท. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัย มหามกุฎราชวิทยาลัย.

พระวิจิตร ฐานุตฺตโร (เกิดไผ่ล้อม). (2551). วิเคราะห์การใช้บริขารของพระภิกษุในพระพุทธศาสนา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระสุริยนต์ ทสฺสนีโย (น้อยสงวน). (2554). การศึกษาวิเคราะห์ บิณฑบาตในฐานะเป็นเครื่องมือหนุน ชีวิตและกุศโลบายในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

คณาจารย์เลี่ยงเซียง.(2547) พุทธประวัติ ฉบับมาตรฐาน, (กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์เลี่ยงเซียง.

วิเชียร มีผลกิจและสุรีย์ มีผลกิจ. (2543). พระพุทธกิจ 45 พรรษา. กรุงเทพมหานคร: บริษัทคอมฟอร์ม จำกัด.

รสนา โตสิตระกูล แปล. (2528). ติช นัท ฮันห์ เขียน, เดิน วิถีแห่งสติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ มูลนิธิโกมลคีมทอง.

พุทธทาสภิกขุ. (2529). พุทธทาสกับสวนโมกข์ ประวัติการท างานของท่านพุทธทาส. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.