Using the Alms-Bolw of Monk and novice in Buddhism
Main Article Content
Abstract
This article aims to present Using the Alms-Bolw of Monk and novice in Buddhism. According to disciplinary codes, the Buddha promulgated regulations for using alms-bowl as follows: 1) using alms-bowl for four requisites, 2) preceptor should introduce the important of using for the new comer, 3) using alms-bowl is one of the Buddha’ routine and 4) using for wandering activity. The disciplinary regulations also prohibited Buddhist monksnot to find new alms-bowl except wished-alms-bowl and not sell cotta alms-bowl. The Buddha not allowed his disciples to collect alms-bowl. Whoever violated his prohibition, he would punish according to disciplinary codes. The Buddha introduced his disciples to quit owns alms-bowl into 3 ways; 1) donate for Sangha, 2) donate for group and 3) donate for personality. For the regulation of getting new alms-bowl, the Buddha promulgated disciplinary rules by appointing one monk who is excellency in disciplinary codes and should compose 5 qualities; 1) without bias for love, 2) without bias for hate, 3) without bias for fascination and 4) without bias for fear and 5) he should know whether alms-bowl was changed or not.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆบทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ก่อนเท่านั้น
References
พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต).(2558). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 23. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิธรรมทานกุศลจิต.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป. อ. ปยุตฺโต). (2557). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. พิมพ์ครั้งที่ 22. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสุริยนต์ทสฺสนีโย (น้อยสงวน). (2554). การศึกษาวิเคราะห์บิณฑบาตในฐานะเป็นเครื่องมือหนุนชีวิต และกุศโลบายในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
อิสระพงษ์ พลธานี.(ม.ป.ป.). บ้านบาตร ภูมิปัญญาที่กำลังจะหายไปจากสังคมไทย, เอกสารประกอบการประชุมวิชาการแห่งชาติ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน ครั้งที่ 9.
ราชบัณฑิตยสถาน.(2546).พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ที่บริษัทนานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่น.
นายวีรพล พิชนาหะรี. (2560). ศึกษาการใช้บาตรในพระพุทธศาสนาเถรวาท. วิทยานิพนธ์พุทศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ธีรวัส บำเพ็ญบุญบารมี. (2550) การศึกษาการอุปสมบทในพระพุทธศาสนาเถรวาท. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัย มหามกุฎราชวิทยาลัย.
พระวิจิตร ฐานุตฺตโร (เกิดไผ่ล้อม). (2551). วิเคราะห์การใช้บริขารของพระภิกษุในพระพุทธศาสนา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระสุริยนต์ ทสฺสนีโย (น้อยสงวน). (2554). การศึกษาวิเคราะห์ บิณฑบาตในฐานะเป็นเครื่องมือหนุน ชีวิตและกุศโลบายในการเผยแผ่พระพุทธศาสนา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
คณาจารย์เลี่ยงเซียง.(2547) พุทธประวัติ ฉบับมาตรฐาน, (กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์เลี่ยงเซียง.
วิเชียร มีผลกิจและสุรีย์ มีผลกิจ. (2543). พระพุทธกิจ 45 พรรษา. กรุงเทพมหานคร: บริษัทคอมฟอร์ม จำกัด.
รสนา โตสิตระกูล แปล. (2528). ติช นัท ฮันห์ เขียน, เดิน วิถีแห่งสติ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์ มูลนิธิโกมลคีมทอง.
พุทธทาสภิกขุ. (2529). พุทธทาสกับสวนโมกข์ ประวัติการท างานของท่านพุทธทาส. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.