Curriculum Develop of Community Economic Movement with Integrated Service of Southern Isan Agriculturist in Buriram Province
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research project are 1) to study the state problem of community economy of southern Isan agriculturist in Buriram province, 2) to analyze and validate problem solving process of community economy of southern Isan agriculturist in Buriram province, and 3) to develop the curriculum of community economic movement with integrated service of southern Isan agriculturist in Buriram province. Problem solving process of community economy is the interesting variable in this thesis. Mixed methods research using quantitative research to extend qualitative research. The target group of this research is Etonoi agriculturist group Amphoe Lamplaimas Buriram province. Three phases are designed for this research. The first phase was qualitative research using in-depth interview and focus group discussion. The second phase is quantitative research to validate the developed curriculum. The third phase is to tryout the developed curriculum of community economic movement of southern Isan agriculturist in Buriram province. Expected benefits of this research are receiving guideline and model of problem solving process of community economy, and the curriculum of community economic movement of southern Isan agriculturist in Buriram province. Expected benefits of this research are receiving guideline and model of problem solving process of community economy, and the curriculum of community economic movement of southern Isan agriculturist in Buriram province.
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆบทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารบัณฑิตสาเกตปริทรรศน์ ก่อนเท่านั้น
References
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2535). พระไตรปิฎกภาษาบาลี ฉบับมหาจุฬาเตปิฏกํ, 2500. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
กระทรวงเกษตรและสหกรณ์. (2552). โครงการพัฒนาเกษตรกรตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ปีงบประมาณ. ศูนย์การเรียนรู้ชุมชนกลุ่มอีโต้น้อย. (เอกสารอัดสำเนา).
กระทรวงมหาดไทย. (2561). รายงานวิจัยการประเมินผลสำเร็จโครงการชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี. กรุงเทพมหานคร: กรมการพัฒนาชุมชน.
คณะอนุกรรมการยุทธศาสตร์เศรษฐกิจฐานราก. ( 2559). คู่มือการส่งเสริมการพัฒนา “ระบบเศรษฐกิจฐานราก. พิมพ์ครั้งแรก. กรุงเทพมหานคร: สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน).
ชลธิชา สัตยาวัฒนา. (2551). ภูมิปัญญา. อ้างใน ละออง ภู่เงิน วิชาภูมิปัญญาไทย. บุรีรัมย์ : มหาวิทยาลัย
ราชภัฏบุรีรัมย์, (เอกสารอัดสำเนา).
ธวัช ปุณโณทก. (2531). ภูมิปัญญาชาวบ้านอีสาน: ทัศนะของอาจารย์ปรีชา พิณทองในทิศทางหมู่บ้านไทย. กรุงเทพมหานคร: หมู่บ้าน.
บุญมา จิตจรัส. (2533). มงคล 38 ประการ. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์กรมการศาสนา.
ประทีป วีรพัฒนนิรันดร์. (2541). เศรษฐกิจชุมชน: ความหมาย ฐานคิด แนวทางปฏิบัติ. มูลนิธิพลังนิเวศและชุมชน. ที่มาแหล่งข้อมูล: http://www.banrainarao.com/column.
ประเวศ วะสี. (2551). ภูมิปัญญาชาวบ้าน. อ้างใน ละออง ภู่เงิน วิชาภูมิปัญญาไทย. บุรีรัมย์ : มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, (เอกสารอัดสำเนา).
พระธรรมปิฏก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2541). การพัฒนาที่ยั่งยืน. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สหธรรมิก.
___________. (2544). เศรษฐศาสตร์แนวพุทธ. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สุขภาพใจ.
ชารี มาระแสง. (2547). มูลนิธิพัฒนาชุมชนอย่างยั่งยืนเพื่อพัฒนาคุณภาพที่ดีของจังหวัดขอนแก่น. ค้ำคูณ. 14(2).
เชียง ไทยดี.(2547). มหาวิชชาลัยภูมิปัญญาไทยอีสานคืนถิ่นและคณะ. จดหมายข่าวก้าวทันปราชญ์ชาวบ้านภาคอีสาน. 6(1).
ผาย สร้อยสระกลาง. ( 2547). พ่อผายเล่าเรื่อง. บุรีรัมย์: โรงเรียนชุมชนอีสาน.
อยู่ สุนทรชัย. (2547). แนวคิดการเกษตรแบบผสมผสาน. บุรีรัมย์: โรงเรียนชุมชนอีสาน.
สุทธินันท์ ปรัชญาพฤทธ์. (2547). โรงเรียนชุมชนอีสานและสถาบันชุมชนท้องถิ่นพัฒนา-อีสาน. แนวคิดการเกษตรแบบผสมผสาน. บุรีรัมย์: โรงเรียนชุมชนอีสาน.
ยิ่งยง เทาประเสริฐ. (255). ภูมิปัญญาชาวบ้าน. อ้างใน ละออง ภู่เงิน วิชาภูมิปัญญาไทย. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, (เอกสารอัดสำเนา).
เริงศักดิ์ ปานเจริญ. (2553). คิดให้ใหญ่ คิดให้. กรุงเทพมหานคร: บริษัทซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด.
วิชิต นันทสุรรณ. (2551). ภูมิปัญญาชาวบ้าน. อ้างใน ละออง ภู่เงิน วิชาภูมิปัญญาไทย. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, (เอกสารอัดสำเนา).
วีระ สมใจ. (2540). จริยธรรมกับชีวิต. ภาควิชาปรัชญา-ศาสนา คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. บุรีรัมย์: สถาบันราชภัฏบุรีรัมย์.
สุจีรา จันทรสุข. (2551). ภูมิปัญญาชาวบ้าน. อ้างใน ละออง ภู่เงิน วิชาภูมิปัญญาไทย. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, (เอกสารอัดสำเนา).
เสรี พงศพิศ. (2551). ภูมิปัญญาชาวบ้าน. อ้างใน ละออง ภู่เงิน วิชาภูมิปัญญาไทย. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, (เอกสารอัดสำเนา).
สมเกียรติ พงษ์ไพบูลย์. (2551). ภูมิปัญญาชาวบ้าน. อ้างใน ละออง ภู่เงิน วิชาภูมิปัญญาไทย. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, (เอกสารอัดสำเนา).
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส. (2537). พุทธศาสนสุภาษิต เล่มที่ 1. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์กรมการศาสนา.
เอนก นาคะบุตร. (2551). ภูมิปัญญาชาวบ้าน. อ้างใน ละออง ภู่เงิน วิชาภูมิปัญญาไทย. บุรีรัมย์: มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์, (เอกสารอัดสำเนา).
แฮร์รี่ เอเมอร์สัน ฟอสดิก (Harry Emerson Fosdick). (2519). อ้างใน วศิน อิทสระ. หลักคำสอนสำคัญในพระพุทธศาสนา (พุทธปรัชญาเถรวาท). กรุงเทพมหานคร: เจริญกิจ.
พระมหาศิริศักดิ์ อริยเมธี. (2548). การศึกษาเชิงวิเคราะห์แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงจากมุมมองพระพุทธศาสนา. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาหรรษา หาสธมฺโม. (2548). รูปแบบการจัดการความขัดแย้งโดยพุทธสันติวิธี: ศึกษากรณีลุ่มน้ำแม่ตาช้าง จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระวิทยา ญาณสโร. (2554). แนวคิดเศรษฐกิจพอพียงที่สอดคล้องกับหลักพุทธธรรมที่ปรากฏในคัมภีร์พุทธศาสนาเถรวาท. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พวงพยอม เหรียญทอง. (2541). การประกอบอาชีพแบบพึ่งพาตนเองของเกษตรกร. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ผอง เกตุพิบูลย์. (2549). อ้างใน พระมหาสนอง อคฺคธมฺโม (ยาจิตร). บทบาทพระสงฆ์ในการส่งเสริมชาวบ้านให้พึ่งตนเอง: ศึกษากรณีพระครูพิพิธธรรมรส. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มนูญ มุขประดิษฐ์. (2545). มัชฌิมาปฏิปทาในพระไตรปิฎกกับทางสายกลางในแนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงอันเนื่องมาจากพระราชดำริ. พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.