ปัจจัยการพัฒนาองค์การตามเกณฑ์การบริหารจัดการภาครัฐและประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของสำนักงานเขตในกรุงเทพมหานคร กรณีศึกษา สำนักงานเขตบางกะปิ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับปัจจัยการพัฒนาองค์การตามเกณฑ์การบริหารจัดการภาครัฐและประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของสำนักงานเขตบางกะปิ และ ปัจจัยการพัฒนาองค์การตามเกณฑ์การบริหารจัดการภาครัฐที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของสำนักงานเขตบางกะปิ ใช้วิธีการวิจัย เชิงปริมาณ ประชากรเป็นบุคลากรของสำนักงานเขตบางกะปิ ขนาดกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 111 คน ใช้วิธีการสุ่มแบบ ชั้นภูมิ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาประกอบด้วย ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมาน การใช้สถิติทดสอบการวิเคราะห์สหสัมพันธ์แบบพหุคูณ และใช้หลักการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณแบบขั้นตอน ผลการศึกษา พบว่า 1) ปัจจัยการพัฒนาองค์การตามเกณฑ์การบริหารจัดการภาครัฐ ด้านทักษะมีค่าเฉลี่ยมากสุดและด้านพฤติกรรมการบริหารมีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด ส่วนประสิทธิภาพการปฏิบัติงานด้านคุณภาพของงานมีค่าเฉลี่ยมากสุดและด้านค่าใช้จ่ายมีค่าเฉลี่ยน้อยสุด 2) ปัจจัยการพัฒนาองค์การตามเกณฑ์การบริหารจัดการภาครัฐส่งผลทางบวกต่อประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของสำนักงานเขตบางกะปิ โดยนำมาสร้างเป็นกรอบของการพัฒนาเพื่อสู่ความเป็นเลิศ ประกอบด้วย ด้านค่านิยมร่วม ด้านทักษะ และ ด้านระบบการทำงาน
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กัลยารัตน์ ธีระธนชัยกุล. (2562). พฤติกรรมองค์การและการพัฒนาองค์การ. วี.พริ้นท์ (1991).
กุณภาณัฏฐ์ สุวรรณนุรักษ์ อรุณ ไชยนิตย์ และ ภานุพงศ์ สามารถ. (2563). รูปแบบการพัฒนาประสิทธิภาพองค์การ กรณีศึกษา: สำนักมาตรฐานและประเมินผลอุดมศึกษา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 7(11), 159-162.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทร์. (2560). พฤติกรรมองค์การ. ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ธนวรรธร์ สุรมรรคา. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการบริหารจัดการภาครัฐแนวใหม่ กรณีศึกษา สำนักงานปลัดกระทรวงอุตสาหกรรม. http://www3.ru.ac.th/mpa-abstract/files/2563_1629861152_6214832034.pdf
นพปฎล สุนทรนนท์, (2560). การบริหารภาครัฐไทย. พริกหวาน.
นันทนา ละม่อม และ พีชญาดา พื้นผา. (2561). การศึกษาประสิทธิภาพในการปฏิบัติงาน ปัจจัยภายในองค์การที่มีผลต่อความสุขในการทำงานระหว่างพนักงานเทศบาลและพนักงานจ้างของเทศบาลตำบลในจังหวัดอุบลราชธานี. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 58(4), 13.
นุกูล ชูทอง และ ชัชวาล อรวงศ์ศุภทัต. (2559). ประสิทธิผลองค์การ. ไอดี ออล พรินท์.
เนตร์พัณณา ยาวิราช. (2565). การพัฒนาองค์การและการจัดการนวัตกรรม. ทริปเพิ่ล กรุ๊ป จำกัด.
ศิริรัตน์ ชุณหคล้าย. (2558). การบริหารจัดการองค์การตามทฤษฎีรัฐประศาสนศาสตร์. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรศักดิ์ ชะมารัมย์. (2562). ประเด็นร่วมสมัยทางนโยบายสาธารณะและการจัดการภาครัฐ. โฟเพซ.
Barbosa, E. (2014). Organizational culture oriented for innovation: Influencing variables. The Matopolska School of Economics in Tarnow Research Papers Collection, 25(2), 37-45.
Bennis, W. G. (1969). Organization development: Its nature, origins and prospects. Addison-Wesley.
Burke, W. W. (2002). Organization change, Theory and practice. SAGE.
Burke, W. W., & Schmidt, W. H. (1971). Management and organization development. Personnel Administration, 34(2), 44-56.
Certo, S. C. (2000). Modern management (8th ed.). Prentice Hall.
Chamaram, S. (2019). Contemporary issues in public policy and government management. Forepace. (in Thai)
Choothong, N., & Orawongsuphathat, C. (2016). Organizational effectiveness: Concept and research literatures. ID All Print. (in Thai)
Chunhakhlai, S. (2015). Organizational management according to public administration theory. Chulalongkorn University Printing House. (in Thai)
Daft, R. L. (2012). New era of management. Cengage Learning.
Hamel, G. (2007). The future of management. Harvard Business School.
Hammer, M., & Champy, J. (1993). Reengineering the corporation: A manifesto for business revolution. Harper Business.
Ivancevich, J. M. (2008). Human resource management (10th ed.). McGraw-Hill.
Katz, D., & Kahn, R. L. (1978). The social psychology of organization (3rd ed.). Wiley & Sons.
Ketchonan, N. (2017). Organizational behavior. Se-Education. (in Thai)
Lamom, N. & Tuanpha, P. (2018). Performance study organizational factors affecting happiness at work between municipal employees and employees of sub-district municipality in Ubon Ratchathani province. NIDA Development Journal, 58(4), 13. (in Thai)
Lawler. E. E. (2005). Creating high performance organization. Asia Pacific Journal of Human Resource, 43(1). https://journals.sagepub.com/doi/abs/10.1177/1038411105050304
Owen, R. G. (2001). Organizational behavior in education: Instructional leadership and school reform (4th ed.). Allyn and Bacon.
Peters, & Waterman, R.Jr. (1982). In search of excellence. Business Horizons, 23(3), 14-26.
Peterson, C., & Plowman, E. (1989). Business organization and management. Irwin.
Soonthornnon, N. (2017). Thai government administration. Prikwarn Graphic. (in Thai)
Suramakha, T. (2020). Factors affecting success in new government management: Case study, Office of Permanent Secretary (Master of thesis). http://www3.ru.ac.th/mpa-abstract/files/2563_1629861152_6214832034.pdf (in Thai)
Suwannurak, K., Chaiyanit, A., & Samart, P. (2020). Organizational efficiency development model: Case study Bureau of Higher Education Standards and Evaluation, Office of the Higher Education Commission, Bangkok. Journal of MCU Nakhondhat, 7(11), 159-162. (in Thai)
Thirathanachaikul, K. (2019). Organizational behavior and organizational development. V Print (1991). (in Thai)
Waterman, J. R., Thomas, J., Peters, & Julien R. P. (1980). Structure is not organization. Business Horizons, 23(3), 14-26.
Worley, C., & Feyerherm, A. (2003). Reflections on the future of organization development. Journal of Applied Behavioral Science, 39, 97-115.
Yawirat, N. (2022). Organization development and innovation management. Triple-Group. (in Thai)
Xinzhu, L. & Anne, M. (2007). Public ends, private means: Strategic purchasing of health services. World Bank.
Zha, H. (2006). Interactive Technologies and Sociotechnical Systems (12th ed.). International Conference, VSMM 2006, Xi'an, China, October 18-20, Proceedings.