ปัญหาการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางการแพทย์ก่อนฟ้องคดี ศึกษาเฉพาะกรณีโรงพยาบาลของมหาวิทยาลัยและสถาบันอุดมศึกษาภาครัฐ
คำสำคัญ:
ข้อพิพาททางการแพทย์, การไกล่เกลี่ยข้อพิพาท, การระงับข้อพิพาททางเลือกบทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงปัญหากรณีพระราชบัญญัติการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562 ไม่บังคับใช้กรณีโรงพยาบาลของสถาบันอุดมศึกษาภาครัฐ ซึ่งไม่สอดคล้องกับเจตนารมย์ตามที่ปรากฏในถ้อยคำของหมายเหตุท้ายพระราชบัญญัติว่าด้วยการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562 จะเห็นได้ว่า กฎหมายดังกล่าวมีวัตถุประสงค์ที่เป็นกฎหมายกลางสำหรับการดำเนินกระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท โดยมีหน่วยงานของรัฐและศูนย์ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทภาคประชาชนเป็นกลไกเชิงพื้นที่ได้รับการกระจายอำนาจและภารกิจในดำเนินการตามวัตถุประสงค์ของกฎหมายดังกล่าว แต่ทว่า กรณีข้อพิพาททางการแพทย์ที่เกิดขึ้นในโรงพยาบาลของสถาบันอุมดมศึกษาหรือมหาวิทยาลัยภายใต้กำกับดูแลของรัฐ กลับมิได้ถูกนิยามให้เป็น “หน่วยงานของรัฐ” ตามพระราชบัญญัติการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562 จึงทำให้สถาบันอุดมศึกษาไม่สามารถกำหนดหลักเกณฑ์การระงับข้อพิพาทให้สามารถมีผลทางกฎหมายดังเช่น หน่วยงานรัฐอื่นได้
เอกสารอ้างอิง
ภาษาไทย
ชลัต ประเทืองรัตนา. (2565). การไกล่เกลี่ยโดยคนกลางเส้นทางการจัดการความขัดแย้งโดยสร้างความเข้าใจ ร่วมกัน. สถาบันพระปกเกล้า.
ธรรมนิตย์ สุมันตกุล. (2558). การร่างกฎหมายเบื้องต้น: แบบของกฎหมาย. กรุงเทพ: วิญญูชน.
ธวัช จารุศิริกุล. (2563). ข้อพิพาทคดีทางการแพทย์. กรุงเทพ: บันฑิตอักษร.
ธานี วรภัทร์ และวิเชษฐ์ สินประสิทธิ์กุล. (2566). การบังคับตามสัญญาประนีประนอมยอมความ อันเกิดจากกระบวนการประนอมข้อพิพาทในประเทศไทย. วารสารสังคมพัฒนศาสตร์, 6(1), 17-30.
นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2547). หลักกฎหมายปกครองเกี่ยวกับการบริการสาธารณะ. กรุงเทพ: วิญญูชน.
บันทึกหลักการและเหตุผลประกอบร่างพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาความแพทย์ พ.ศ. ..... (2561). วันที่ค้น ข้อมูล 3 ธันวาคม 2567, เข้าถึงได้จาก https://legal.moph.go.th/index.php?option=com_ remository &Itemid=813&func=pdfviewer&id=1066
ประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง การขึ้นทะเบียนผู้ไกล่เกลี่ย พ.ศ. 2567. (2567, 27 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 141 ตอนพิเศษ 359 ง. หน้า 15-19.
ประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง การยื่นคำร้องขอไกล่เกลี่ยข้อพิพาท รายละเอียดของคำร้อง และ ระยะเวลาในการพิจารณาคำร้องขอไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2567. (2567, 27 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 141 ตอนพิเศษ 359 ง. หน้า 20-22.
ประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง กำหนดหน่วยงานดำเนินการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท ตามพระราชบัญญัติการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562 พ.ศ. 2567. (2567, 27 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 141 ตอนพิเศษ 359 ง. หน้า 23.
พระราชกฤษฎีกาจัดตั้งโรงพยาบาลบ้านแผ้ว (องค์การมหาชน) พ.ศ. 2543. (2543, 2 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 117 ตอนที่ 84 ก. หน้า 12.
พระราชบัญญัติการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท พ.ศ. 2562. (2562, 22 พฤษภาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 136 ตอนที่ 67 ก. หน้า 1-22.
พระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค พ.ศ. 2551. (2551, 17 กุมภาพันธ์). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 125 ตอนที่ 38 ก. หน้า 32.
พระราชบัญญัติวิชาชีพเวชกรรม พ.ศ. 2525. (2525, 28 กรกฎาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 99 ตอน 111 ฉบับพิเศษ. หน้า 1.
พระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553. (2553, 16 พฤศจิกายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 127 ตอนที่ 72 ก. หน้า 12.
พระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการแผ่นดิน พ.ศ. 2534. (2534, 4 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 108 ตอนที่ 156 ฉบับพิเศษ. หน้า 1.
พัสกร จรรยากูล. (2560). การระงับข้อพิพาททางเลือกในคดีผู้บริโภคโดยวิธีการไกล่เกลี่ยใน ระบบ ออนไลน์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ยั่งยืน วัฒนาภรณ์. (2562). การไกล่เกลี่ยข้อพิพาทเชิงบังคับก่อนฟ้องคดี ในคดีละเมิดทางแพทย์ในบริบทประเทศไทย. วันที่ค้นข้อมูล 2 ธันวาคม 2567, เข้าถึงได้จาก https://digital.car.chula.ac.th/chulaeted/9297
ระเบียบกระทรวงกลาโหม ว่าด้วยการแต่งตั้งผู้ไกล่เกลี่ย พ.ศ. 2564. (2564, 23 กรกฎาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 138 ตอนพิเศษ 168 ง. หน้า 8-9.
ระเบียบกระทรวงกลาโหม ว่าด้วยหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขการเลือกและแต่งตั้งผู้ไกล่เกลี่ยข้อพิพาทคดีอาญาในชั้นการสอบสวน พ.ศ. 2564. (2564, 23 กรกฎาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 138 ตอน พิเศษ 168 ง. หน้า 6-7.
ระเบียบกระทรวงสาธารณสุข ว่าด้วยการแต่งตั้งผู้ไกล่เกลี่ย พ.ศ. 2567. (2564, 27 ธันวาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 141 ตอนพิเศษ 359 ง. หน้า 6-7.
ลิมปรังษี, ส. (2555). ความขัดแย้งและวิธีการระงับข้อพิพาททางเลือก. ใน การจัดการความขัดแย้งกับการ ไกล่เกลี่ยข้อพิพาท: ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการไกล่เกลี่ยข้อพิพาท. กรุงเทพฯ: สำนักระงับข้อ พิพาท สำนักงานศาลยุติธรรม.
วีระ ตั้งเกษมภิญโญ และนันทัช กิจรานันท์. (2566). ไกล่เกลี่ยพิสดาร พร้อมกรณีศึกษาและ กฎหมายที่เกี่ยวข้อง. กรุงเทพ: วิญญูชน.
ศูนย์สันติวิธีสาธารณสุข กระทรวงสาธารณสุข. (2562). การบริหารจัดการความขัดแย้งในหน่วยบริการ. วันที่ค้นข้อมูล 2 ธันวาคม 2567, เข้าถึงได้จาก https://www.hfocus.org/content/2019/01/16725
ภาษาอังกฤษ
Arfin, M. R. (1995). The Benefits of Alternative Dispute Resolution in Intellectual Property Disputes. UC Law SF Communications and Entertainment Journal, 17(4), 900.
Folberg, J., & Taylor, A. (1984). Mediation: a comprehensive guide to resolving conflicts without litigation. San Francisco: Jossey-Bass.
Menkel-Meadow, C. J. (2015) Mediation, Arbitration, and Alternative Dispute Resolution; Menkel- Meadow, Mediation: Theory, Policy and Practice. Elsevier Ltd .
Shavell, S. (1995). Alternative Dispute Resolution: An Economic Analysis. The journal of legal Studies, 24(1), วันที่ค้นข้อมูล 3 ธันวาคม 2567, เข้าถึงได้จาก http://www.jstor.org/stable/724588
Wallgren-Lindholm, C. (2006). ADR in Business: Practice and Issues across Countries and Cultures. Kluwer Law International.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.