บทบาทของผู้มีบารมีนอกพรรคการเมืองกับการเมืองไทย
คำสำคัญ:
บทบาท, ผู้มีบารมี, พรรคการเมือง, นโยบายทางการเมืองบทคัดย่อ
ผู้มีบารมีนอกพรรคการเมืองเกิดขึ้นในประเทศไทยด้วยเหตุผลทางโครงสร้างและความสัมพันธ์ทางอำนาจระหว่างอำนาจทางการเมือง และอำนาจทางเศรษฐกิจ ประกอบด้วยชนชั้นนำทางการเมือง และชนชั้นนำทางเศรษฐกิจ ซึ่งทั้งสองกลุ่มมีการพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน อย่างไรก็ดี ระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตย เป็นปัจจัยหรือช่องทางที่สำคัญที่เปิดโอกาสให้กลุ่มผู้มีบารมีนอกพรรคการเมืองเข้ามาเป็นมีบทบาททางการเมืองด้วยตนเองมากยิ่งขึ้น ผ่านระบบพรรคการเมือง กลุ่มผู้มีบารมีนอกพรรคการเมืองกลายมาเป็นนักการเมือง สามารถใช้อำนาจทางการเมือง ผลักดันนโยบายสาธารณะต่าง ๆ โดยเฉพาะนโยบายด้านเศรษฐกิจ ส่งผลทำให้เศรษฐกิจของประเทศเติบโตอย่างรวดเร็ว แต่อีกด้านหนึ่งทำให้ยิ่งมีการแสวงหาประโยชน์ของกลุ่มผู้มีบารมีนอกพรรคการเมืองด้วยเช่นกัน ทำให้นโยบายหลายนโยบายตอบสนองหรือให้ประโยชน์แก่กลุ่มธุรกิจ
การมีบทบาทของกลุ่มผู้มีบารมีนอกพรรคการเมืองได้ก่อให้เกิดผลกระทบทางการเมืองทั้งในด้านบวกและลบ หากกลุ่มผู้มีบารมีนอกพรรคการเมืองเข้ามามีบทบาททางการเมืองโดยสำนึกในสถานะของตนว่าเข้ามาเพื่อจะนำความรู้ความสามารถ หรือนำเสนอแนวคิดนโยบายที่เป็นประโยชน์แก่การพัฒนาประเทศ ย่อมเป็นสิ่งที่จะก่อให้เกิดประโยชน์ แต่หากใช้บทบาทหรืออำนาจเพื่อแสวงหาความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจให้กับตนและพวกพ้อง โดยมิได้คำนึงถึงผลประโยชน์ของประเทศชาติเป็นหลักย่อมจะก่อให้เกิดผลเสียหายต่อประเทศชาติอย่างมหาศาล
เอกสารอ้างอิง
รายการอ้างอิง
นิรุจน์ ขำนุรักษ์. (2543). การศึกษากลุ่มการเมืองในระบบพรรคการเมืองไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญา มหาบัณฑิต, คณะพัฒนาสังคม, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
แนวหน้าออนไลน์. (2567). ชำแหละเกมลึก ‘3 ผู้มีบารมีนอกพรรค’ ทำไม ‘ทักษิณ’มากกว่า ‘เนวิน-ธนาธร’. วันที่ค้นข้อมูล 7 กันยายน 2567, เข้าถึงได้จาก https://www.naewna.com/politic/819149#google_vignette
ประจักษ์ ก้องกีรติ. (2563). WHEN WE VOTE พลวัตรการเลือกตั้งและประชาธิปไตยในอาเซียน (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.
ปรีชา อุปโยธิน และสุรีย์ กาญจนวงศ์. (2542). พ่อค้าและนักธุรกิจกับระบบรัฐสภาไทย. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
รัตพงษ์ สอนสุภาพ และประจักษ์ น้ำประสานไทย. (2546). Thanksino’s Model ปฏิรูปความมั่งคั่งสู่ฐานอำนาจใหม่. กรุงเทพฯ: สุพรีเรียพริ้นติ้งเฮาส์.
เวียงรัฐ เนติโพธิ์. (2565). อุปถัมภ์ ค้ำใคร? การเลือกตั้งไทยกับประชาธิปไตยก้าวถอยหลัง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.
ศุภรัตน์ เลิศพาณิชย์กุล. (2538). ความสัมพันธ์ของคนในสังคม: พื้นฐานทางสังคมและวัฒนธรรมการเมืองไทย. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สมบัติ ธำรงธัญวงศ์. (2548). การเมือง การปกครองไทย ยุคเผด็จการ - ยุคปฏิรูป. กรุงเทพฯ: สถาบันบันฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สิทธิโชค ลางคุลานนท์. (2552). พัฒนาการและบทบาททางการเมืองของกลุ่มธุรกิจการเมืองในประเทศไทย. วิทยานิพนธรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, คณะรัฐประศาสนศาสตร์, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
อคิน รพีพัฒร์. (2518). สังคมไทยในสมัยต้นรัตนโกสินทร์ (พ.ศ. 2325 - 2416). กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการดำรงสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.