ความชอบด้วยกฎหมายของการทำสัญญาทางปกครองผ่านช่องทางดิจิทัลในกฎหมายปกครอง

ผู้แต่ง

  • อิสระพันธ์ สมัครคดี -
  • ณรงค์ เกียรติคุณวงศ์

คำสำคัญ:

การนำรัฐบาลดิจิทัลมาใช้, ประสิทธิภาพการบริการสาธารณะ, การวิจัยทางกฎหมายเกี่ยวกับสัญญาทางปกครอง, การเปลี่ยนผ่านสู่รัฐบาลดิจิทัล, เครื่องมือของรัฐบาลในการให้บริการสาธารณะ

บทคัดย่อ

   การนำแนวคิดของรัฐบาลดิจิทัลมาใช้ในการดำเนินงานของภาครัฐสามารถเสริมสร้างประสิทธิภาพในการให้บริการสาธารณะได้ ดังนั้น จึงมีความจำเป็นที่จะปรับเครื่องมือของภาครัฐให้สอดคล้องกับการให้บริการสาธารณะ การวิจัยนี้มุ่งเน้นการหาคำตอบว่าสัญญาทางปกครองที่ทำผ่านช่องทางดิจิทัลมีความชอบด้วยกฎหมายหรือไม่ โดยใช้วิธีการวิจัยทางกฎหมายทั้งการวิเคราะห์และตีความหลักการกฎหมายที่มีอยู่แล้ว (Doctrinal Research) และที่ไม่พึงผูกมัดกับการวิเคราะห์หลักการและข้อมูลกฎหมายเท่านั้น (Non-Doctrinal Research) เพื่อทำความเข้าใจและนำไปสู่กฎหมายและหลักความคิดทางกฎหมาย อีกทั้งใช้การตีความกฎหมาย (Statutory interpretation) ร่วมกับการสัมมนาอิงผู้เชี่ยวชาญ (Connoisseurship) เพื่อเข้าใจความสมบูรณ์ของสัญญาทางปกครองดิจิทัล ผลการศึกษาพบว่าไม่มีความแตกต่างมีนัยสำคัญระหว่างสัญญาทางปกครองแบบปกติและสัญญาทางปกครองดิจิทัล ทั้งสองมีองค์ประกอบทางกฎหมายที่คล้ายคลึงกัน ซึ่งทำให้เกิดนิติกรรมที่ถือเป็นสัญญาทางปกครองที่ถูกต้องตามกฎหมาย นอกจากนี้ แม้ว่าการปรับปรุงกฎหมายเพื่อรวมสัญญาทางปกครองดิจิทัลให้ชัดเจน จะช่วยเพิ่มความมั่นใจให้กับเจ้าหน้าที่รัฐและภาคเอกชนในการทำสัญญาทางปกครองดิจิทัลเป็นไปตามหลักความชอบของกฎหมาย ผู้เชี่ยวชาญเชื่อว่ารัฐมีอำนาจที่จะทำสัญญาทางปกครองดิจิทัลอยู่แล้วโดยไม่จำเป็นต้องแก้ไขกฎหมายหรือกฎเกณฑ์ใด ๆ ใหม่ จึงสรุปได้ว่ารัฐสามารถใช้สัญญาทางปกครองดิจิทัลได้ตามกฎหมายที่มีอยู่และเจ้าหน้าที่รัฐจะได้รับความคุ้มครองทางกฎหมายเมื่อทำสัญญาทางปกครองดิจิทัล

References

ไชยยศ เหมะรัชตะ. (2561). หลักกฎหมายนิติกรรม-สัญญา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: นิติธรรม.

นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2557). กฎหมายปกครอง (พิมพ์ครั้งที่ 4 แก้ไขเพิ่มเติม). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.

บรรเจิด สิงคะเนติ. (2564). หลักกฎหมายมหาชน: หลักนิติธรรม ในฐานะ “เกณฑ์” จำกัดอำนาจรัฐ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.

บวรศักดิ์ อุวรรณโณ, วรพจน์ วิศรุตพิชญ์, ฤทัย หงส์ศิริ, กมลชัย รัตนสกาววงศ์, จิรนิติ หะวานนท์ และวรวุฒิ ทวาทศิน (รวบรวมโดย จรัญ ภักดีธนากุล). (2545). คู่มือการศึกษาวิชากฎหมายปกครอง. สำนักอบรมศึกษากฎหมายแห่งเนติบัณฑิตยสภา (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: จิรรัชการพิมพ์.

พระราชกฤษฎีกากำหนดหลักเกณฑ์และวิธีการในการทำธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ภาครัฐ พ.ศ.2549. (2550, 10 มกราคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 124 ตอน 14 ก. หน้า 1.

พระราชบัญญัติการปฏิบัติราชการทางอิเล็กทรอนิกส์ พ.ศ.2565. (2565, 12 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 139 ตอน 63 ก. หน้า 1.

พระราชบัญญัติความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ. 2539. (2539, 27 กันยายน). ราชกิจจานุเบกษา. 113 ตอน 60 ก. หน้า 25.

พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542. (2542, 10 ตุลาคม). ราชกิจจานุเบกษา. 116 ตอน 94 ก. หน้า 1.

มานิตย์ วงศ์เสรี. (2565). นิติวิธีว่าด้วยสัญญาทางปกครอง. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิญญูชน. ระเบียบกระทรวงการคลังว่าด้วยการจัดซื้อจัดจ้างและการบริหารพัสดุภาครัฐ พ.ศ. 2560. (2560,23 สิงหาคม). ราชกิจจานุเบกษา. 116 ตอน พิเศษ 210 ง. หน้า 5-8.

ระเบียบกระทรวงการคลังว่าด้วยการจัดซื้อจัดจ้างและการบริหารพัสดุภาครัฐ (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2564. (2564, 12 พฤษภาคม). ราชกิจจานุเบกษา. 138 ตอน พิเศษ 100 ง. หน้า 7.

ระเบียบของที่ประชุมใหญ่ตุลาการในศาลปกครองสูงสุดว่าด้วยวิธีพิจารณาคดีปกครองทางอิเล็กทรอนิกส์ พ.ศ. 2562. (2562, 5 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา. 136 ตอน 26 ก. หน้า 8.

ฤทัย หงส์ศิริ. (2566). ศาลปกครองและการดำเนินคดีในศาลปกครอง. สำนักอบรมศึกษากฎหมายแห่งเนติบัณฑิตยสภา (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: กรุงสยาม พับลิชชิ่ง.

วันชัย สุขตาม จิรายุ ทรัพย์สิน และสุรศักดิ์ ชะมารัมย์. (2564). รัฐศาสตร์: แนวคิดพื้นฐานสู่การปฏิบัติในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: โฟร์เพซ.

ศนันท์กรณ์ โสตถิพันธ์. (2565). คำอธิบายวิชานิติกรรม-สัญญา (พิมพ์ครั้งที่ 25). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2024-12-27