ความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานฝ่ายพิธีการสินเชื่อธนาคารอาคารสงเคราะห์ สำนักงานใหญ่

ผู้แต่ง

  • อรวรรณ จำปาศรี

คำสำคัญ:

ความผูกพันต่อองค์กร, พนักงานฝ่ายพิธีการสินเชื่อ

บทคัดย่อ

               การศึกษาครั้งนี้ มุ่งศึกษาและทำความเข้าใจเกี่ยวกับความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานฝ่ายพิธีการสินเชื่อ ธนาคารอาคารสงเคราะห์ สำนักงานใหญ่ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับความผูกพันต่อองค์กรและเปรียบเทียบระดับความผูกพันต่อองค์กรของพนักงาน ที่มีลักษณะส่วนบุคคลแตกต่างกัน  กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย เป็นพนักงานฝ่ายพิธีการสินเชื่อ จำนวน 103 คน ใช้วิธีสุ่มตัวอย่างแบบบังเอิญ (Accidental Sampling) แบบสอบถามเป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า (Rating Scale) 5 ระดับ ผู้วิจัยตรวจสอบความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา โดยการหาค่าดัชนีความสอดคล้อง(Index of Item Objective Congruence: IOC) ของความคิดเห็นของผู้เชี่ยวชาญ และวิเคราะห์หาค่าความเชื่อมั่น (Reliability) ของแบบสอบถามโดยการคำนวณหาค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาครอนบาค(Cronbach Alpha Coefficient) ได้ค่าความเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์แอลฟาของแบบสอบถามเท่ากับ .856 การวิจัยครั้งนี้ ได้ใช้สถิติเพื่อวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าเฉลี่ยด้วย t - test และ One - way ANOVA

               ผลการวิจัย พบว่า ระดับความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานฝ่ายพิธีการสินเชื่อ ธนาคารอาคารสงเคราะห์ สำนักงานใหญ่ โดยภาพรวม มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก (  = 3.44, S.D. = 0.202) การทดสอบสมมติฐาน พบว่า กลุ่มตัวอย่างที่มีเพศ อายุ สถานภาพสมรส การศึกษา เงินเดือน และระยะเวลาปฏิบัติงาน และภาพรวมความคิดเห็นต่อความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานไม่แตกต่างกัน ข้อเสนอแนะในงานวิจัยครั้งนี้ ผู้บริหารของธนาคาร ควรมีนโยบายส่งเสริมให้พนักงานคิดว่า จะปฏิบัติงานในหน่วยงานนี้ตลอดไป ถึงแม้ว่า หน่วยงานจะประสบปัญหา รวมถึงการที่พนักงานเต็มใจที่จะเสียสละประโยชน์ส่วนตัวเพื่อให้หน่วยงานประสบความสำเร็จ

เอกสารอ้างอิง

กนกพร ทองหยิบ. (2545). ผลของการควบรวมกิจการกับความผูกพันต่อองค์การ: ศึกษาเฉพาะกรณี ธนาคารไทยธนาคาร จำกัด (มหาชน). สารนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกริก.

กรองแก้ว อยู่สุข. (2535). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จิตติ ชาตริตานนท์. (2545). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความผูกพันของพนักงานต่อองค์การ: ศึกษาเฉพาะกรณีบริษัทไทยโอเลฟินส์ จำกัด. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

นงเยาว์ แก้วมรกต. (2542). ผลของการรับรู้บรรยากาศองค์การที่มีต่อความผูกพันต่อองค์การของพนักงานบุคคล ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, จิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ, คณะศิลปะศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

นุชติมา รอบคอบ. (2542). ความผูกพันของพนักงานต่อองค์กร: ศึกษาเฉพาะกรณีองค์การเภสัชกรรม. ภาคนิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, การวิเคราะห์และการวางแผนทางสังคม, บัณฑิตวิทยาลัย สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

ธนาคารอาคารสงเคราะห์. (2566). กลุ่มทรัพยากรบุคคล พนักงานฝ่ายพิธีการสินเชื่อ. กรุงเทพฯ: สำนักงานใหญ่ ธนาคารอาคารสงเคราะห์.

ปรีดี บุญซื่อ. (2560). เรื่องราวความสำเร็จของสิงคโปร์จากประเทศโลกที่ 3 สู่โลกที่ 1. THAI PUBLICA ไทยพับลิกา กล้าพูดความจริง. วันที่ค้นข้อมูล 24 มิถุนายน 2567, เข้าถึงได้จาก https://thaipublica.org/2017/06/pridi51/

ภรณี (กีร์ติบุตร) มหานนท์. (2529). การประเมินประสิทธิผลขององค์การ. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

ภัทริกา ศิริเพชร. (2541). ความผูกพันต่อองค์การ: ศึกษากรณี บริษัท ธนากรผลิตภัณฑ์น้ำมันพืช จำกัด จังหวัดสมุทรปราการ. ภาคนิพนธ์พัฒนบริหารศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาพัฒนาสังคม, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

วิเชียร วิทยอุดม. (2547). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์มและไซเท็กซ์.

ศศินบุญ บุญยิ่ง. (2544). ความพอใจในงานกับระดับความผูกพันต่อองค์กรของพนักงาน ธนาคารเพื่อการเกษตร และ สหกรณ์การเกษตร. ภาคนิพนธ์คณะพัฒนาสังคม, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

ศิริวรรณ เสรีรัตน์และคณะ. (2541). กลยุทธ์การตลาดและการบริหารการตลาด. กรุงเทพฯ: Diamond in Business World.

สุทัศน์ ครองชนม์. (2543). ความสัมพันธ์ระหว่างบรรยากาศองค์การและความผูกพันต่อองค์การของเจ้าหน้าที่วิเคราะห์งบประมาณ สำนักงบประมาณ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2544). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 9 (พ.ศ. 2545 - 2549). กรุงเทพฯ: รุ่งเรืองการพิมพ์.

อิศเรศ รุ่งณรงค์รักษ์. (2541). ความผูกพันต่อองค์การ: กรณีศึกษาพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน บริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน). ภาคนิพนธ์บริหารศาสตรมหาบัณฑิต, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

อุดมสกุล เลิศผาสุก และคณะ. (2542). ความผูกพันตอองค์การ: ศึกษาเฉพาะกรณีพนักงานกรุงเทพ จํากัด (มหาชน) สํานักงานใหญ่. ภาคนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

HREX.asia. (2562). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ (Human Resource Development: HRD). วันที่ค้นข้อมูล 24 มิถุนายน 2567, เข้าถึงได้จาก https://th.hrnote.asia/orgdevelopment/190423-human-resource-development/

Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.

Mercer. (2562). 3 วิธีที่มาเลเซียสามารถเพิ่มผลผลิตของทุนมนุษย์ได้. วันที่ค้นข้อมูล 24 มิถุนายน 2567, เข้าถึงได้จาก https://www.mercer.com/th-th/insights/people-strategy/hr-transformation/3-ways-malaysia-could-boost-the-productivity-of-its-human-capital/

Meyer, J. P., Allen, N. J., & Smith, C. A. (1993). Commitment to organizations and occupations: Extension and test of a three-component conceptualization. Journal of Applied Psychology, 78(4), 538-551.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2024-06-28

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย