แนวทางการพัฒนาอาชีพด้วยแบบจำลองโซ่คุณค่าผลิตภัณฑ์จากเส้นไยกัญชง กรณีศึกษา เขตเทศบาลตำบลบางพระ จังหวัดชลบุรี

ผู้แต่ง

  • อุษา สถิตย์มั่น
  • ทรงธรรม เจริญจันทร์ -Logistics
  • รชตธำรงค์ พชรมนต์ชัย
  • ชนาพร บุญเกิด

คำสำคัญ:

โซ่อุปทาน, โซ่คุณค่า, กัญชง, ผลิตภัณฑ์จากเส้นใยกัญชง

บทคัดย่อ

               การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาเกี่ยวกับลักษณะโซ่อุปทานและโซ่คุณค่าของผลิตภัณฑ์จากเส้นใยกัญชง 2) เพื่อวิเคราะห์ข้อมูลอาชีพที่เกี่ยวข้องจากโครงสร้างโซ่คุณค่าของผลิตภัณฑ์เส้นใยกัญชง 3) เพื่อเสนอแนะแนวทางการสร้างอาชีพให้กับชุมชนเทศบาลตำบลบางพระ ใช้การวิจัยแบบผสมผสานระหว่างการวิจัยเชิงปริมาณศึกษาจากผู้อาศัยอยู่ในเขตเทศบาลตำบลบางพระจำนวน 389 ตัวอย่างเก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามแบบ 5 ตัวเลือก และการวิจัยเชิงคุณภาพจากกลุ่มผู้ให้ข้อมูลได้แก่กลุ่มตัวแทนหน่วยงานเทศบาล กลุ่มผู้นำชุมชน และกลุ่มตัวแทนจากชุมชนกลุ่มละ 3 ตัวอย่างด้วยแบบสัมภาษณ์เชิงลึก โดยนำผลที่ได้มาวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณาร่วมกับการวิเคราะห์เชิงพรรณา ผลการวิจัยพบว่าประเด็นหัวข้อที่ได้รับคะแนนความคิดเห็นมากที่สุดคือการที่ชุมชนสามารถพัฒนาอาชีพเกี่ยวกับการขายผลิตภัณฑ์จาก     เส้นใยกัญชงผ่านระบบออนไลน์ได้ ที่ระดับคะแนน 3.87 (เห็นด้วย) รองลงมาคือชุมชนสามารถเรียนรู้เกี่ยวกับวิธีการผลิต (ถัก ทอ เย็บ) เส้นในกัญชงได้ที่ระดับคะแนน 3.84 (เห็นด้วย) และลำดับที่สามคือชุมชนสามารถพัฒนาอาชีพเกี่ยวกับการผลิต (ถัก ทอ เย็บ) ได้ที่ระดับคะแนน 3.80 (เห็นด้วย) โดยมีแนวทางการพัฒนาที่สำคัญคือการให้ความรู้ด้านการผลิต การจัดจำหน่ายผ่านร้านค้าในพื้นที่และระบบออนไลน์ และการสร้างรายได้ นอกจากนี้หน่วยงานภาครัฐควรสนับสนุนด้านงบประมาณและเครือข่ายจากโซ่คุณค่าควรสนับสนุนด้านวัตถุดิบ ผลการวิจัยสามารถสังเคราะห์องค์ความรู้ได้ว่า กิจกรรมของโซ่คุณค่าที่ส่งเสริมให้เกิดการสร้างอาชีพแก่ชุมชนคือการผลิต การจัดจำหน่าย และการสร้างมูลค่าจากเครือข่าย ดังนั้นการวางนโยบาย การสนับสนุน และการจัดสรรงบประมาณเพื่อส่งเสริมอาชีพแก่ชุมชนจึงควรให้ความสำคัญกับกิจกรรมที่ได้รับการยอมรับเหล่านี้เพราะชุมชนให้การยอมรับว่าสามารถนำไปพัฒนาอาชีพให้กับชุมชนได้

เอกสารอ้างอิง

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2562). การวิเคราะห์สมการโครงการ(SEM) ด้วย AMOS (พิมพค์ร้ังที่ 3). กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัดสามลดา.

กองควบคุมวัตถุเสพติด. (2562). คู่มือพนักงานเจ้าหน้าที่ในการกำกับดูแลซึ่งยาเสพติดให้โทษประเภท 5 เฉพาะเฮมพ์ (Hemp). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.

จุฬาภัทร์ อังศุพาณิชย์. (2565). อิทธิพลของการจัดการห่วงโซ่คุณค่าที่ส่งผลต่อความเจริญเติบโตของธุรกิจผ่านความสามารถทางการแข่งขันของธุรกิจอุตสาหกรรมอาหาร. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฎเพชรบุรี.

ฉัตรสุดา ธูปจันทร์. (2563). แนวทางการพัฒนาห่วงโซ่คุณค่าเพื่อสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันของศูนย์เมล็ดพันธุ์ข้าวนครสวรรค์. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

ชุติระ ระบอบ. (2553). การจัดการโลจิสติกส์และโซ่อุปทาน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.

ชุติระ ระบอบ, ชีรวิทย์ สุรีรัตนันท์, บรรเจิดศักดิ์ สัณหภักดี, ชณิชา หมอยาดี, มรกต กำแพงเพชร และกัณต์ติกมาฐ รัตนปริญญานุกุล. (2562). การยกระดับโซ่คุณค่าของห่วงโซ่อุปทานปลาสลิดแปรรูป จังหวัดสมุทรปราการ. รายงานผลการวิจัย มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.

ไชยยศ ไชยมั่นคง และมยุขพันธ์ ไชยมั่นคง. (2557). การจัดการซัพพลายเชนและช่องทางการตลาด. กรุงเทพฯ: วิชั่น พีเพรส.

ทรงธรรม เจริญจันทร์. (2563). การจัดการโลจิสติกส์และซัพพลายเชน. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยราชมงคลตะวันออก.

เทศบาลตำบลบางพระ. (2566). รายงานสรุปผลการปฏิบัติงานทะเบียนราษฎรสำนักทะเบียนท้องถิ่นเทศบาลตำบลบางพระ ประจำเดือนมกราคม พ.ศ. 2566. วันที่ค้นข้อมูล 25 มีนาคม 2566, เข้าถึงได้จาก https://bangphrachon.go.th/

ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2555). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: บิซิเนสอาร์แอนด์ดี.

นวลอนงค์ บุญฤทธิ์พงศ์. (2556). ระเบียบวิธีวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ: จุดทอง.

สุทิน เรืองปานกัน, ทรงคุณ จันทจร และระพีพันธ์ ศิริสัมพันธ์. (2565). การศึกษาภูมิปัญญาในการผลิตเส้นใยกัญชงเชิงอุตสาหกรรมสิ่งทอชุมชน. วารสารวิจัยธรรมศึกษา, 5(2), 17-27.

สยุมพร บุญเกิด. (2565). มทร.ตะวันออก พร้อมขับเคลื่อนนโยบายลงสู่การปฏิบัติพัฒนากัญชา-กัญชง ในบริบทสถาบันอุดมศึกษา. วันที่ค้นข้อมูล 10 เมษายน 2566, เข้าถึงได้จาก https://www.radio.rmutt.ac.th/?p=25244

สุภาภรณ์ บุญเจริญ, อุษา สถิตย์มั่น, จิตสุภา สาคร และชัยวัฒน์ หฤทัยพันธ์. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อทัศนคติในการยอมรับการใช้ผลิตภัณฑ์จากัญชงในเขตพื้นที่บางพระ. รายงานผลการวิจัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลตะวันออก

ศุภวิชญ์ ภูวประภาชาติ. (2563). การจัดการโซ่อุปทานของเกษตรกรผู้เลี้ยงแพะเนื้อในจังหวัดอ่างทอง. สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล.

อัจฉราวรรณ งามญาณ. (2554). อันเนื่องมาแต่สูตรของยามาเน่. วารสารบริหารธุรกิจ, 34(131), 46-60.

อรุณ จิรวัฒน์กุล. (2562). การใช้ตาราง Yamane อย่างไม่ถูกต้องคำนวณขนาดตัวอย่าง. วารสารวิชาการสาธารณสุข, 28(1), S3-S4.

Chou, Yen-Chun., & Shao, B. M., Benjamin. (2022). An Empirical Study of Information Technology Capabilities to Enable Value Chain Activities and Interfaces. Information Systems Frontiers (2023), 25, 1533–1547.

Pradabwong, J., Braziotis, C., Tannock, D. T., James., & Pawar, S., Kulwant. (2017). Business Process Management and Supply Chain Collaboration: Effects on Performance and Competitiveness. Supply Chain Management: An international Journal, 22(2), 107-121.

Sousa, Cristina., & Ferreiro, D.F., Maria. (2023). Small, Smart and Sustainable: Networking to Develop the Medicinal and Aromatic Plants Value-chain in Portugal. European Countryside, 15(3), 442 – 464.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-12-28

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย