ความรับผิดของฝ่ายปกครองเกี่ยวกับความไม่เสมอภาคในการรับภาระสาธารณะ
คำสำคัญ:
ความเสมอภาค พลเมือง การรับภาระสาธารณะบทคัดย่อ
ในการจัดทำบริการสาธารณะของรัฐย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์ของประชาชนโดยส่วนรวม ประโยชน์ที่เกิดขึ้นนั้นประชาชนส่วนใหญ่ได้รับประโยชน์ตามวัตถุประสงค์ในการดำเนินงานของรัฐ แต่ในขณะเดียวกันในการกระทำอันเดียวกันนั้นเอง อาจมีบุคคลบางกลุ่มหรือบางคนได้รับภาระหรือ ความเดือดร้อนมากกว่าคนอื่น ๆ เป็นพิเศษ ซึ่งรัฐควรต้องเยียวยาแก้ไขให้แก่บุคคลที่รับภาระเป็นพิเศษนั้นให้กลับมามีความเสมอภาคเท่า ๆ กับคนอื่น หลักนี้เรียกว่า “ความเสมอภาคในการรับภาระสาธารณะ” หลักนี้ปรากฎอยู่ในหลักกฎหมายปกครองฝรั่งเศส ซึ่งเกิดขึ้นจากกฎหมายลายลักษณ์อักษรและคำวินิจฉัยของสภาแห่งรัฐ ประกอบกัน และต่อมา ประเทศต่าง ๆ ทั่วโลกนิยมนำมาใช้ในการอธิบายและให้เหตุผลเกี่ยวกับความรับผิดของรัฐโดยปราศจากความผิด รวมทั้งในประเทศไทยก็ได้รับหลักกฎหมายนี้มาปรับใช้ด้วย ถึงแม้จะมิได้กล่าวโดยตรงแต่ก็มีคำพิพากษาที่อาศัยเหตุผลตามแนวทางของหลัก “ความเสมอภาคในการรับภาระสาธารณะ” โดยนัย ดังนั้น เพื่อความชัดเจนในการใช้และการตีความ จึงควรแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายบัญญัติรองรับหลักดังกล่าวนี้เป็นกฎหมายลายลักษณ์อักษร ซึ่งอาจทำให้การใช้และการตีความกฎหมายเกี่ยวกับความรับผิดอย่างอื่นของฝ่ายปกครองครอบคลุมการกระทำต่างๆมากยิ่งขึ้น และการเยียวยาผู้ได้รับผลกระทบจะมีขอบเขตที่กว้างและชัดเจนขึ้นด้วย
เอกสารอ้างอิง
เดชา มหาเสนา. (ม.ป.ป.). การนำหลักความรับผิดโดยปราศจากความผิดมาใช้ในการพิจารณาคดีปกครอง. วันที่ค้นข้อมูล 25 เมษายน 2566, เข้าถึงได้จาก https://so01.tic-thaijo.org
ณรงค์ฤทธิ์ เพชรฤทธิ์. (2554). ความรับผิดของรัฐโดยปราศจากความผิด. วันที่ค้นข้อมูล 27 เมษายน 2566, เข้าถึงได้จาก https://www.public-law.net
ธนกร วรปรัชญากูล. (ม.ป.ป.). การร่างประมวลกฎหมายแพ่งฝรั่งเศสในสมัยนโปเลียน โบนาปาร์ต. วันที่ค้นข้อมูล 25 เมษายน 2566, เข้าถึงได้จาก http://senate.go.th
บวรศักดิ์ อุวรรณโณ. (2564). กฎหมายมหาชน เล่ม 1 วิวัฒนาการทางปรัชญาและลักษณะของกฎหมายมหาชนยุคต่าง ๆ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปาลีรัฐ ศรีวรรณพฤกษ์. (2555). คดีปกครองเกี่ยวกับงานโยธาสาธารณะ. วันที่ค้นข้อมูล 26 เมษายน 2566, เข้าถึงได้จาก https://www.public-law.net
ภัสวรรณ อุชุพงศ์อมร. (2564). การปรับใช้หลักความเสมอภาคตามรัฐธรรมนูญไปสู่หลักความเสมอภาคของบุคคลในการรับภาระของรัฐโดยศาลปกครองไทย. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 13(2), 338-350.
เรย์มอน แวคส์. (2564). ปรัชญากฎหมาย: ความรู้ฉบับพกพา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: บุ๊คสเคป.
วิกรณ์ รักษ์ปวงชน, ภัฏฐิญา สิริบวรพิพัฒน์ และวิมาน กฤติพลวิมาน.(2563). ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ฉบับใช้งานและประกอบการศึกษา. นนทบุรี: ไอดีซีฯ.
วิกิพีเดีย. (2564). ภูมิอากาศ ปารีส. วันที่ค้นข้อมูล 26 เมษายน 2566, เข้าถึงได้จาก https://th.m.wikipedia.org
ศุภวัฒน์ สิงห์สุวงษ์. (2558). เขตอำนาจศาลในคดีความรับผิดของฝ่ายปกครอง: เปรียบเทียบระบบกฎหมายของประเทศต่าง ๆ ในยุโรป. วันที่ค้นข้อมูล 21 ธันวาคม 2566, เข้าถึงได้จาก https://www.krisdika.go.th/web/bureau-of-administrative-law/law2
สมคิด เลิศไพฑูรย์. (2543). ความเสมอภาค. วารสารนิติศาสตร์, 30(2), 160-183.dictionary reverso. (2023). l’égalité des citoyens devant les charges publiques. Retrieved April 27, 2023, from https://dictionary.reverso.net Jean-Pierre THERON. ความรับผิดโดยปราศจากความผิดของบุคคลตามกฎหมายมหาชนฝรั่งเศส. แปลโดย ปาลีรัตน์ ศรีวรรณพฤกษ์. วารสารวิชาการศาลปกครอง, 15(2), 5.
Linguee Dictionary. (2023). l’égalité des citoyens devant les charges publiques. Retrieved April 27, 2023,from https://www.linguee.com
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.