ความรับผิดของฝ่ายปกครองเกี่ยวกับความไม่เสมอภาคในการรับภาระสาธารณะ

ผู้แต่ง

  • กนกศักดิ์ พ่วงลาภ -นิติศาสตร์บัณฑิตบัณฑิตมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์,นิติศาสตร์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ , เนติบัณฑิตไทย

คำสำคัญ:

ความเสมอภาค พลเมือง การรับภาระสาธารณะ

บทคัดย่อ

               ในการจัดทำบริการสาธารณะของรัฐย่อมเป็นไปเพื่อประโยชน์ของประชาชนโดยส่วนรวม ประโยชน์ที่เกิดขึ้นนั้นประชาชนส่วนใหญ่ได้รับประโยชน์ตามวัตถุประสงค์ในการดำเนินงานของรัฐ แต่ในขณะเดียวกันในการกระทำอันเดียวกันนั้นเอง อาจมีบุคคลบางกลุ่มหรือบางคนได้รับภาระหรือ                 ความเดือดร้อนมากกว่าคนอื่น ๆ เป็นพิเศษ ซึ่งรัฐควรต้องเยียวยาแก้ไขให้แก่บุคคลที่รับภาระเป็นพิเศษนั้นให้กลับมามีความเสมอภาคเท่า ๆ กับคนอื่น หลักนี้เรียกว่า “ความเสมอภาคในการรับภาระสาธารณะ”            หลักนี้ปรากฎอยู่ในหลักกฎหมายปกครองฝรั่งเศส ซึ่งเกิดขึ้นจากกฎหมายลายลักษณ์อักษรและคำวินิจฉัยของสภาแห่งรัฐ ประกอบกัน  และต่อมา ประเทศต่าง ๆ ทั่วโลกนิยมนำมาใช้ในการอธิบายและให้เหตุผลเกี่ยวกับความรับผิดของรัฐโดยปราศจากความผิด รวมทั้งในประเทศไทยก็ได้รับหลักกฎหมายนี้มาปรับใช้ด้วย ถึงแม้จะมิได้กล่าวโดยตรงแต่ก็มีคำพิพากษาที่อาศัยเหตุผลตามแนวทางของหลัก “ความเสมอภาคในการรับภาระสาธารณะ” โดยนัย  ดังนั้น เพื่อความชัดเจนในการใช้และการตีความ จึงควรแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายบัญญัติรองรับหลักดังกล่าวนี้เป็นกฎหมายลายลักษณ์อักษร ซึ่งอาจทำให้การใช้และการตีความกฎหมายเกี่ยวกับความรับผิดอย่างอื่นของฝ่ายปกครองครอบคลุมการกระทำต่างๆมากยิ่งขึ้น และการเยียวยาผู้ได้รับผลกระทบจะมีขอบเขตที่กว้างและชัดเจนขึ้นด้วย

เอกสารอ้างอิง

เดชา มหาเสนา. (ม.ป.ป.). การนำหลักความรับผิดโดยปราศจากความผิดมาใช้ในการพิจารณาคดีปกครอง. วันที่ค้นข้อมูล 25 เมษายน 2566, เข้าถึงได้จาก https://so01.tic-thaijo.org

ณรงค์ฤทธิ์ เพชรฤทธิ์. (2554). ความรับผิดของรัฐโดยปราศจากความผิด. วันที่ค้นข้อมูล 27 เมษายน 2566, เข้าถึงได้จาก https://www.public-law.net

ธนกร วรปรัชญากูล. (ม.ป.ป.). การร่างประมวลกฎหมายแพ่งฝรั่งเศสในสมัยนโปเลียน โบนาปาร์ต. วันที่ค้นข้อมูล 25 เมษายน 2566, เข้าถึงได้จาก http://senate.go.th

บวรศักดิ์ อุวรรณโณ. (2564). กฎหมายมหาชน เล่ม 1 วิวัฒนาการทางปรัชญาและลักษณะของกฎหมายมหาชนยุคต่าง ๆ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปาลีรัฐ ศรีวรรณพฤกษ์. (2555). คดีปกครองเกี่ยวกับงานโยธาสาธารณะ. วันที่ค้นข้อมูล 26 เมษายน 2566, เข้าถึงได้จาก https://www.public-law.net

ภัสวรรณ อุชุพงศ์อมร. (2564). การปรับใช้หลักความเสมอภาคตามรัฐธรรมนูญไปสู่หลักความเสมอภาคของบุคคลในการรับภาระของรัฐโดยศาลปกครองไทย. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 13(2), 338-350.

เรย์มอน แวคส์. (2564). ปรัชญากฎหมาย: ความรู้ฉบับพกพา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: บุ๊คสเคป.

วิกรณ์ รักษ์ปวงชน, ภัฏฐิญา สิริบวรพิพัฒน์ และวิมาน กฤติพลวิมาน.(2563). ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ฉบับใช้งานและประกอบการศึกษา. นนทบุรี: ไอดีซีฯ.

วิกิพีเดีย. (2564). ภูมิอากาศ ปารีส. วันที่ค้นข้อมูล 26 เมษายน 2566, เข้าถึงได้จาก https://th.m.wikipedia.org

ศุภวัฒน์ สิงห์สุวงษ์. (2558). เขตอำนาจศาลในคดีความรับผิดของฝ่ายปกครอง: เปรียบเทียบระบบกฎหมายของประเทศต่าง ๆ ในยุโรป. วันที่ค้นข้อมูล 21 ธันวาคม 2566, เข้าถึงได้จาก https://www.krisdika.go.th/web/bureau-of-administrative-law/law2

สมคิด เลิศไพฑูรย์. (2543). ความเสมอภาค. วารสารนิติศาสตร์, 30(2), 160-183.dictionary reverso. (2023). l’égalité des citoyens devant les charges publiques. Retrieved April 27, 2023, from https://dictionary.reverso.net Jean-Pierre THERON. ความรับผิดโดยปราศจากความผิดของบุคคลตามกฎหมายมหาชนฝรั่งเศส. แปลโดย ปาลีรัตน์ ศรีวรรณพฤกษ์. วารสารวิชาการศาลปกครอง, 15(2), 5.

Linguee Dictionary. (2023). l’égalité des citoyens devant les charges publiques. Retrieved April 27, 2023,from https://www.linguee.com

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-12-28

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิชาการ