ความผูกพันในการเรียนออนไลน์ของนักศึกษา: กรณีศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหง

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความผูกพันในการเรียนออนไลน์ (Engagement in Online Learning) และใช้ค่าสัมประสิทธ์ทดถอยพหุในการวัดค่าตัวแปรสำคัญที่มีผลต่อความผูกพันในการเรียนทางออนไลน์ของนักศึกษา ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บข้อมูลจากนักศึกษามหาวิทยาลัยรามคำแหงที่เรียนทางออนไลน์ในช่วงเดือนกรกฎาคมถึงเดือนกันยายน 2564 ผลการศึกษามีดังต่อไปนี้ นักศึกษาที่เรียนทางออนไลน์มีอายุโดยฉลี่ย 29 ปี ส่วนใหญ่เป็นนักศึกษาชาย คิดเป็นร้อยละ 64.1 นักศึกษาทำงานหารายได้ควบคู่ไปกับการเรียนคิดเป็นร้อยละ 73.5 งานที่ทำส่วนใหญ่เป็นพนักงานบริษัทหรือลูกจ้างร้านค้า มีรายได้โดยเฉลี่ย 13,000 บาทต่อเดือน การเรียนทางออนไลน์ของนักศึกษามากกว่าครึ่ง (ร้อยละ 56.7) ใช้โทรศัพท์มือถือในการออนไลน์เข้าเรียน การศึกษาระดับความผูกพัน (Engagement)ในการเรียนออนไลน์ของนักศึกษาพบว่า ความผูกพันในการเรียนออนไลน์มีระดับปานกลาง กล่าวคือ นักศึกษามีการอ่านและติดตามทุกข้อความที่อาจารย์เขียนหรือโพสทางออนไลน์ ติดตามข้อมูลข่าวสารการสอนทางออนไลน์ทุกวิชา มีความพอใจในการเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆ ในการเรียนการสอนทางออนไลน์ มีการออนไลน์เข้าร่วมชั้นเรียนตั้งแต่ต้นจนจบการบรรยาย ทำการบ้านและงานอื่นๆ ที่ได้รับจากการเรียน และเข้าเรียนทางออนไลน์ครบทุกครั้งในทุกวิชาที่มีการลงทะเบียนเรียน ผลวิจัยพบว่า ตัวแปรความตั้งใจจริงในการเรียนออนไลน์ การเข้าถึงในการเรียนออนไลน์ การสอนของอาจารย์ผู้สอน และสัมพันธภาพของนักศึกษากับอาจารย์ เป็นตัวแปรสำคัญที่มีผลต่อการเรียนออนไลน์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยมีความสัมพันธ์ไปทางเดียวกันกับความผูกพันในการเรียนออนไลน์และสามารถอธิบายการเปลี่ยนแปลงความผูกพันในการเรียนออนไลน์ได้ร้อยละ 45 นอกนั้นสามารถอธิบายได้ด้วยตัวแปรอื่นที่ไม่ได้นำมาศึกษา ในการเปรียบเทียบผลของตัวแปรที่มีต่อความผูกพันในการเรียนออนไลน์พบว่า การเข้าถึงในการเรียนออนไลน์มีผลต่อความผูกพันในการเรียนออนไลน์มากที่สุด รองลงมาคือ การสอนของอาจารย์ผู้สอนทางออนไลน์ สัมพันธภาพของนักศึกษากับอาจารย์ และความตั้งใจจริงในการเรียนออนไลน์ของนักศึกษาตามลำดับ