The Model of Enhancing Employee Engagement in Dhanarak Asset Development Co.,Ltd.
Keywords:
Satisfaction, Employee EngagementAbstract
The objectives of this research were 1) to study engagement factors and the model of enhancing employee engagement, 2) to study employee satisfaction and engagement in Dhanarak Asset Development Co.,Ltd., and 3) to develop the model of enhancing employee engagement in Dhanarak Asset Development Co.,Ltd. Quantitative data were collected by a questionnaire meanwhile qualitative data were collected by focus group discussion. The results of this research indicated as follows: 1) Employee engagement greatly plays an important role to the organization. The employee engagement results in their positive feeling towards the organization, leading to improved organizational commitment, commitment to their work, organizational goals, and values. The results of exploring employee engagement in Dhanarak Asset Development Co., Ltd. Indicated that throughout three years, employee satisfaction and engagement tended to increase with an average increase of 3.60 - 4.60, which was at a high level. In this regard, the researcher was interested in studying the model and guidelines to build the model of enhancing employee engagement in order to be applied for further development of human resources management, improved organizational commitment towards the sustainably organizational development. 2) The results of surveying employee satisfaction and engagement in Dhanarak Asset Development Co., Ltd. Indicated that employee engagement was at a high level with a mean of 4.39. Employee satisfaction was at the highest level with a mean of 4.55.
References
จิตติภา ขาวอ่อน. (2547). ความพึงพอใจในการปฏิบัติงานของข้าราชการสำนักงานปลัดกระทรวงกระทรวงศึกษาธิการ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาการบริหารการศึกษา, บัณฑิต วิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
เจริญจิตร เศวตวาณิชกุล. (2559). รูปแบบการสร้างความผูกพันของพนักงานที่มีต่อโรงงานประกอบรถยนต์ในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต, คณะบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
เดชา เดชะวัฒนะไพศาล. (2559). การจัดการทรัพยากรบุคคลพื้นฐานแนวคิดเพื่อการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประดิษฐพงษ์ สร้อยเพชร. (2557). ความผูกพันต่อองค์กรของพนักงานบริษัทโทรคมนาคมและเทคโนโลยีสารสนเทศแห่งหนึ่งส่วนงานวิศวกรรมที่ทำงานในเขตกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระ บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเนชั่น.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2535). จิตวิทยาบริหารบุคคล. กรุงเทพฯ: สหมิตรออเซท.
พรทิพย์ ไชยฤกษ์. (2555). ความผูกพันต่อองค์กรและพฤติกรรมเชิงสร้างสรรค์ของบุคลากรสถาบันวิจัยแสงซินโครตรอน (องค์การมหาชน). นครราชสีมา: คลังปัญญา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
พิชิต เทพวรรณ์. (2554). การจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
พิรินทร์ชา สมานสินธุ์. (2554). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการสร้างความผูกพันของพนักงาน ศึกษาเฉพาะกรณีบริษัท เบสท์เพอฟอร์แมนซ์เอ็นจิเนียริ่ง จำกัด. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการจัดการ ทรัพยากรมนุษย์, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
ยงยุทธ เกษสาคร. (2547). ภาวะผู้นำและการทำงานเป็นทีม. นนทบุรี: ปัณณัชต์.
ศุภชัย เหมือนโพธิ์ นนทวัฒน์ สุขผล และณัฐพร วิรุฬหการุญ. (2561). ความพึงพอใจและความผูกพันต่อองค์กรของพนักงาน กรณีศึกษา บริษัท ธนารักษ์ พัฒนาสินทรัพย์ จำกัด. วารสารรังสิต บัณฑิตศึกษาในกลุ่มธุรกิจและสังคมศาสตร์, 4(2), 104-120.
ศุภชัย เหมือนโพธิ์ นนทวัฒน์ สุขผล และทาริกา สระทองคำ. (2561). ความพึงพอใจและความผูกพันต่อองค์กร ของพนักงาน บริษัท ธนารักษ์พัฒนาสินทรัพย์ จำกัด. วารสารศิลปากรศึกษาวิจัย, 10(2), 95-109.
สมยศ นาวีการ. (2540). การบริหารและพฤติกรรมองค์การ เรื่องการจูงใจ: จากแนวความคิดไปสู่การประยุกต์ใช้. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์บรรณกิจ.
สมศักดิ์ ปิดตานัง. (2555). ความผูกพันของ องค์กรที่มีอิทธิพลต่อการปฏิบัติงานร่วมกัน. การค้นคว้าอิสระบริหารธุรกิจบัณฑิต, สาขาวิชาวิศวกรรมธุรกิจ, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
สุธานิธิ์ นุกูลอึ้งอารี. (2555). การศึกษาความพึงพอใจในงานของพนักงานบริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน) กรณีพนักงานบริษัทการบินไทยฯ สำนักงานใหญ่. การค้นคว้าด้วยตนเอง หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, สาขาวิชาการจัดการทรัพยากรมนุษย์, บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
สุรเชษฐ์ ผการัตน์สกุล. (2552). ความพึงพอใจในการปฏิบัติงานของพนักงานธนาคารกรุงเทพ จำกัด (มหาชน) ภาคนครหลวง 2. ภาคนิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, สาขาการจัดการทั่วไป, บัณฑิต วิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชภัฎธนบุรี.
Allen, N. J., & Meyer, J. P. (1990). The Measurement and Antecedents of Affective, Continuance and Normative to the Organizations Commitment to the Organizations. Journal of Occupational Psychology, 63(1), 1-18.
Hewitt Associates. (2004). Impact of Engaged Employees on Business Outcomes; Ongoing Employee Engagement Research. Retrieved October 2, 2018, from http://www.aon.com/default.jsp
Kleysen R. F., & Street, C. T. (2001). Toward a multi-dimensional measure of individual Innovative Behavior. Journal of Intellectual Capital, 2(3), 284-296.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement. 30, 607–610.
Lockwood, N. R. (2007). Leveraging employee engagement for competitive advantage: HR’s strategic role. HR Magazine, 52, 1-11.
Roger, G. R. (1959). Creativity. Hormondsworth: Penguin Book.
Strauss, G., & Sayles, L. R. (1980). Personnel: The Human Problems of Management. New Jersey: Prentice-Hall.
Downloads
Published
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
